Çetin KASKA

6513

Fars Edebiyatında Şairlerin Mahlasları

Fars şiirinde mahlas hicri dördüncü yüzyıldan itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Hicri üçüncü yüzyıldan sadece elli sekiz beyit kalmış ve bu beyitlerin içinde herhangi bir mahlas bulunmamaktadır. Mahlası şairin kendisi seçtiği gibi üstad kabul edilen bir şair tarafından da verilebilmektedir. Fars şairler genellikle mahlaslarını gazel veya kasidelerinin sonunda ifade etmişlerdir. Fars şiirinde mahlasları günümüze ulaşan ilk kişiler Rûdekî, Dakîkî, Kisâ’î Mervezî, Menûçihrî ve birçok hicri dört ve beşinci yüzyıl şairleridir. Moğol döneminden sonra aşamalı olarak mahlas gazelin sonunda yer almıştır. Mahlas seçerken tanıdık manalar ve mûsiki gibi etkenler göz önünde bulundurulmuştur. Mahlas mazmunları dönemin durumuna göre değişiklik göstermiştir. Moğolların İran’a saldırısı ve Fars şiirinin Hindistan’a girişinden sonra “Miskîn”, “Gedâ”, “Âvâre”, “Mahzûn”, “Huznî”, “Hazîn” ve “Bînevâ” gibi mahlaslar revaç kazanmıştır. Fars edebiyatında birçok şair gerçek adıyla şöhret bulmasına rağmen mahlası adından daha meşhur olan bazı şairler de bulunmaktadır. Mahlaslar genellikle şairin karakterine, eğilimine ve dünya görüşüne uygun olarak seçilmiştir. Bu makalede meşhur Fars şairlerinin mahlasları ile Fars edebiyatında mahlasın şiirlerde nasıl yer aldığı ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler:

Filoloji, Mahlas, Fars Edebiyatı, Moğol Dönemi, Fars Şiiri

Poets' Pseudonyms in Persian Literature

Pseudonym has begun to be used since the fourth century of Hegira in the Persian poetry. There are only fifty-eight couplets from the third century of Hegira, and these couplets do not include any pseudonyms. As the poet can choose a pseudonym for himself or it can be given by a poet who is accepted as a master. Persian poets have often expressed their pseudonyms at the end of their ghazals or qasidas. The first people whose pseudonym has survived in the Persian poetry are the poets Rudaki, Daqiqi, Kisa’i Marvazi, Menûchihrî and many poets of fourth and fifth century of Hegira. Pseudonym has gradually been placed at the end of the ghazals after the Mongol period. In choosing the pseudonym, some factors like familiar meanings and musicality have been considered. Metaphorical statement of the pseudonym varies according to the situation of the period. After the Mongol attack on Iran and the introduction of Persian poetry into India, pseudonyms such as “Miskîn”, “Gedâ”, “Âvâre”, “Mahzûn”, “Huznî”, “Hazîn” and “Bînevâ” gained popularity. Although many poets have found fame with their real names in Persian literature, there are some poets whose pseudonym is more famous than their real name. Pseudonyms are generally chosen in harmony with the poet's characteristics, tendency and worldview. In this article, pseudonyms of famous Persian poets and how pseudonyms in Persian literature take place in poetries are discussed.
Keywords:

Philology, Pseudonym, Persian Literature, Mongolian Period, Persian Poetry,

PDF

___

  • Abbâspûr, H. (1381) “Tehallüs” Ferhengnâme-i Edebî-i Fârsî: Dânişnâme-i Edeb-i Fârsî, Istılâhât, Mûzûʻât ve Mezâmîn-i Edeb-i Farsî, Nşr. Hasan Enûşe, C.2, s.322-24, Tahran: Vizâret-i Ferheng ve İrşâd-i İslâmî.
  • Akün, Ö. F. (1994) “Divan Edebîyatı” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.9, s.389-427.
  • Behârî, M. (2004) “Tehallüs” Dânişnâme-i Cihân-i İslâm, c.6, s.728-30, Tahran: Müesese-i Ferhengî-i Hünerî-i Kitâb-i Merci‛.
  • Çiçekler, M. (2008) “Sa‛dî-i Şîrâzî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.35, s.405-07.
  • Debîrsiyâkî, M. (1347) Dakîkî ve Eş‛âr- ı Û, Tahran: İntişârât-i Esâtir.
  • Dırehşân, M. (1375) Eş‛âr-i Hakîm Kisâî-i Mervezî ve Tahkîk der Zindegânî ve Âsâr-i Û, Tahran.
  • Dihhodâ, A. E. (1373). Lügatnâme-i Dihhodâ, Tahran: Dânişgâh-ı Tahran Müessese-i Lügâtnâme-i Dihhodâ, C.4, s.5710.
  • Habâzhâ, R. (1395) “Sebk-i Tahallüs Âverî der Gazel ve Seyr-i Ân” Edeb-i Fârsî, Yıl 6, Sayı 2, s.179-96.
  • Hakîkat, A. (1368). Ferheng-i Şâʻirân-i Zebân-i Pârsî, Tahran: Şirket-i Müellefat ve Mütercim.
  • Halhâlî, S. A. (1333) Tezkire-i Şuʻarâ-i Muʻâsır, Tahran: Kitâbhâne-i Tahûrî, C.1-2.
  • Hodâyâr, İ. ve Abîd, Y. U. S. (1391) “Tahallüs der Şi’r-i Fârsî ve Arabî” Fünûn-i Edebî, Yıl 4, Sayı 1, s.61-78.
  • İnal Savi, S. (2007) “Pervîn-i İ‛tisâmî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.34, s.246-47.
  • Kanar, M. (1991) “Bahâr” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.4, s.469-70.
  • ____(1994) “Vahîd-i Destgirdî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.9, s.210-11.
  • ____(1995) “Ferâhânî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.12, s.356.
  • ____(1996) “Fürûgî-i Bistâmî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.13, s.250-51.
  • Karaismailoğlu, A. (1988) “Abdülvâsi-i Cebelî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.1, s.283.
  • ____(1999) “Hüseyin Vâiz Kâşifî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.19, s.16-18.
  • ____(2007) “Râmî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.34, s.448-49.
  • Kırlangıç, H. (2013) “Yağmâ-i Cendakî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.43, s.179-80.
  • Kaska, Ç. (2012) Cüneyd-i Şîrâzî Divanı (İnceleme-Metin) İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
  • Kurtuluş, R. (1993) “Dârâbî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.8, s.484-85.
  • ____(1994) “Ebü’l-Hasan Cilve” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.10, s.322-23.
  • ____(1996) “Baba Figânî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.13, s.58.
  • ____(2001) “Kâânî-i Şîrâzî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.24, s.1.
  • ____(2002) “Alâüddevle-i Kazvînî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.25, s.155-56.
  • ____(2006) “Muhammed Tâhir Nasrâbâdî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.32, s.418.
  • ____(2006) “Necîbüddîn-i Tebrîz” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.32, s.490-91.
  • ____(2007) “Nizârî-i Kuhistânî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.33, s.199-200.
  • ____(2010) “Bismil-i Şîrâzî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.39, s.184.
  • ____(2012) “Tuğrâ-yi Meşhedî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.41, s.339.
  • ____(2013) “Visâl-i Şîrâzî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.43, s.110-11.
  • ____(2016) “Dünbülî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.1, s.355-56.
  • ____(2016) “Eşref-i Mâzenderânî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.1, s.426.
  • ____(2016) Ahmed Gülçîn-i Meânî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.1, s.43-44.
  • Mu’temen, Z. (1339). Tehvil-i Şi’r-i Fârsî, Tahran: Kitâbhâne-i Tahûrî.
  • Müddebirî, M. (1370) Şerh-i Ahvâl ve Eş‛âr-i Şâirân-i bî Dîvân der Karnhâ-yi 3, 4, 5 Hicri-i Kamerî, Tahran.
  • Nefîsî, S. (1373) Dîvân-i Rûdekî-i Semerkandî, Tahran. Müessese-i İntişârât-ı Nigâh.
  • Okumuş, Ö. (1993) “Abdurrahman Câmî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.7, s.94-99.
  • Öngören, R. (2004) “Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.29, s.441-48.
  • Öztürk, M. (2008) “Rûdekî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.35, s.185-86.
  • Pûr Enârî, Z. A. (1393) “Beresî-i Tahâllüs der Şi’r-i Fârsî” Neşriye-i Edeb ve Zebân-i Dânişkede-i Edebîyyât ve Ulûm-i İnsânî-i Dânişgâh-i Şehîd Bâhüner-i Kirmân, Yıl 17, Sayı 36, s.23-51.
  • Pûr Enârî, Z. A., Sâbit, M. M. ve Penderî, Y. C. (1389) “Beresî-i Tahallüs der Gazelhâ-i Nezîrevâr Dovre-i Bâzgeşt-i Edebî” Fünûn-i Edebî, Yıl 2, Sayı 1, s.31-48.
  • Safâ, Z. (1338). Târîh-i Edebîyyât Der Îrân, C.1, Tahran: İntişarât-i Firdevsî.
  • Semih, M. (1993) Türk Edebiyatında Mahlaslar, Takma Adlar, Tapşırmalar ve Lakaplar, İstanbul: Anahtar Kitaplar.
  • Şahinoğlu, N. (2002) “Kemâl-i Hucendî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.25, s.226.
  • ____(2002) “Kûhî-i Şîrâzî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.26, s.347.
  • Şefî’i-yi Kedkenî, M. R. (1376) Der Sohenvâre: Pencâh ve Penc Goftâr, Tahran: Buhârâ.
  • Tahirü’l-Mevlevî, (1973). Edebiyat Lügati, Nşr. Kemal Edip Kürkçüoğlu, İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Tekin, A. (1995) Edebiyatımızda İsimler ve Terimler, İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Tokmak, A. N. (1995) “Evhadüddin-i Merâgî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.11, s.520.
  • ____(2008) “Rızâ Kuli Han” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.35, s.64-65.
  • Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi, (1986). “Mahlas” İstanbul: Dergâh Yayınları, C.6, s.114,
  • Yazıcı, T. (1998) “Celâleddîn Hümâî” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.18, s.478-79.
  • ____(2003) “Lutf Ali Beg” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.27, s.230-31.
  • Yıldırım, A. (2006) Divan Edebiyatında Mahlas ve Mahlas-nâmeler, Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Yıldırım, N. (2010) “Ahmed Şamlû” DİA, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C.38, s.333.
İran Çalışmaları Dergisi-Cover
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Başlangıç: 2017
  • Yayıncı: Ahmet Yeşil
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

Pehlevî Dilinde Yaşayan En Eski Kahramanlık Anlatısı: Yâdgâr-i Zerîrân

Oğuzhan ÖZOĞLU

Fars Edebiyatında Şairlerin Mahlasları

Çetin KASKA

Hey You! Irak’taki Amerikan Hapishanelerinden Hatıralar

Mehmet Akif KOÇ

Pehleviler Dönemi’nde İran’da Ulus-Devlet: Milli Kimlik ve Geleneğin İcadı

Nail ELHAN

XX. Yüzyıl İran Edebi, Fikri ve Siyasi Hayatında Tebrizli Bir Aydın: Samed Behrengi - Hayatı, Şahsiyeti, Dünya Görüşü, Mücadelesi ve Eserleri

Mehmet Akif KOÇ

Şiî Ulemâya Yönelik Davet ve Fermanlar: Şehîd-i Evvel ve Ali el-Kerekî Örneği

Habib KARTALOĞLU