Uzaktan Eğitimin Yaşam Boyu Öğrenmeye Etkisi

Günümüzde yaşanan teknolojik gelişmeler toplumsal yaşamın her alanında etkili olmaktadır. Teknolojik gelişmelerin dahil olduğu alanlardan biri de eğitimdir. Bilgi ve iletişim teknolojilerinin eğitim-öğretim süreçlerine dahil olmasıyla birlikte konuşulan kavramlardan biri uzaktan eğitimdir. Uzaktan eğitim ile öğrenme süreci zaman ve mekândan bağımsız olmasından dolayı yaşam boyu öğrenme kavramını doğurmuştur. Yaşam boyu öğrenme herhangi bir kısıtlama olmaksızın bireyin bulunduğu her yerde öğrenmenin gerçekleşmesi olarak ifade edilmektedir. Yaşam boyu öğrenmenin etkilediği en önemli nokta eğitimde fırsat eşitliğidir. Çünkü yaşam boyu öğrenme bireyi merkeze almaktadır. Bundan dolayı okulun rolünü değiştirerek, okul dışı öğrenmeye önem vermektedir. Böylece öğrenenin kişisel gelişimini desteklemektedir. Bununla birlikte topluma ekonomik büyümeye açıdan yarar sağlamaktadır. Ayrıca eğitimin belli bir zaman aralığına tabii tutulmaması gerektiğini vurgulamaktadır. Sağladığı avantajlar göz önünde bulundurularak eğitim sistemi içerisinde de bu beceriye yer verilmesi gerekmektedir. İfade edilen sebeplerden yola çıkarak bu çalışmada uzaktan eğitimle öğrenim gören öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimine etkisi incelenmiştir. Çalışmada nicel araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Nicel araştırma yöntemlerinden yarı deneysel araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırma da uygun örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Uygun örnekleme yöntemi ile bu çalışma için toplamda 251 katılımcıya ulaşılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak 2015 yılında geliştirilen “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilim” ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde gruplar arası ön-test ve son-test puanlarına ilişkin farklılıkları belirlemek için gruplar arası bağımsız t-testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular doğrultusunda uzaktan eğitim ile öğrenim gören grubun uzaktan eğitim ile öğrenim görmeyen gruba göre yaşam boyu öğrenmeye eğilimlerinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Uzaktan Eğitim, Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimi, Eğitim Teknolojisi, Deneysel Çalışma, 21. Yüzyıl Becerisi

The Effect of Distance Education on Lifelong Learning

Today's technological developments are effective in all areas of social life. One of the fields where technological developments are involved is education. With the inclusion of information and communication technologies in education and training processes, one of the concepts discussed is distance education. Since the learning process with distance education is independent of time and space, it has given birth to the concept of lifelong learning. Lifelong learning is expressed as the realization of learning wherever the individual is without any restrictions. The most important point that lifelong learning affects is equality of opportunity in education. Because lifelong learning puts the individual in the center. Therefore, by changing the role of the school, it gives importance to out-of-school learning. Thus, it supports the personal development of the learner. However, it provides benefits to society in terms of economic growth. It also emphasizes that education should not be subject to a certain time interval. Considering the advantages it provides, this skill should be included in the education system. Based on the reasons stated, in this study, the effect of distance education students on the lifelong learning tendency was examined. Quantitative research method was preferred in the study. Quasi-experimental research, which is one of the quantitative research methods, was used. Convenience sampling method was used in the research. A total of 251 participants were reached for this study with the convenient sampling method. The "Lifelong Learning Tendency" scale, which was developed in 2015, was used as a data collection tool in the research. In the analysis of the data, the independent t-test (unpaired t-test) was used to determine the differences in the pre-test and post-test scores between the groups. In line with the findings obtained as a result of the research, it was determined that the group who received education with distance education had a higher tendency to lifelong learning than the group who did not receive education with distance education. Suggestions were made in line with the results obtained.

Keywords:

Distance Education, Lifelong Learning Tendency, Educational Technology, Experimental Study, 21st Century Skill.,

PDF

___

Akbaş, O., & Özdemir, S. M. (2002). Avrupa Birliğinde yaşam boyu öğrenme. Milli Eğitim Dergisi, 155(156), 112-126.
Akkuş, N. (2008). PISA sonuçlarının Türkiye için yaşam boyu öğrenme becerilerinin bir göstergesi olarak değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
Aksoy, M. (2008). Hayat boyu öğrenme ilkelerinin ve kariyer rehberliğinin istihdam potansiyelleri üzerindeki etkileri. Otel işletmelerine ilişkin uygulamalı bir vaka. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
Akyürek, M. İ. (2020). Uzaktan eğitim: Literatür taraması. Journal of Civilization Educational Research, 4(1), 1-9.
Aruğaslan, E., & Çivril, H. (2022). Uzaktan eğitim öğrencilerinin hayat boyu öğrenme çerçevesinde uzaktan eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi. Türkiye Eğitim Dergisi, 7(2), 335-344.
Beşkaya, M., Çelik, İ., & Yılmaz, R. (Mayıs 2015). Sınıf öğretmenlerinin inovasyona ilişkin görüşlerinin incelenmesi. 14. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Bartın Üniversitesi, Bartın.
Bozkaya, M. (2006). Televizyonun uzaktan eğitimde kullanımı. Selçuk İletişim, 4(3), 146-158.
Bozkurt, A. (2017). The past, present and future of the distance education in Turkey. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2017). Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Çavuşoğlu, G., & Acar, K. (2020). Üniversite öğrencilerinin uzaktan eğitime yönelik görüşleri ile yaşam boyu öğrenme düzeyleri arasındaki ilişki. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi,11(3), 207-220.
Demir, E. (2014). A general evaluation of distance education. Dumlupınar University Journal of Social Sciences, 39, 203-212.
Demiray, U., & Adıyaman, Z. (2002). The literature summary for the open high school by their. 10th anniversary. Eskişehir. TR: Turkish Republic, Ministry of National Education, General Directorate of Educational Technologies. Retrieved from http://www.midasebook.com/dosyalar/AOLING_PDF.pdf
Demirel, M. (2009, May). Lifelong learning and technology. In 9th International Educational Technology Conference (IETC2009) sunulan bildiri, Ankara.
Derrick, M. G. (2003). Creating environments conducive for lifelong learning. New directions for adult and continuing education, 2003(100), 5-18.
Diker Coşkun, Y. & Demirel, M. (2010). Lifelong learning tendency scale: the study of validity and reliability. Procedia Social and Behavioral Sciences, 5, 2343-2350.
Dowling, D., Dowling, S., Dowling, C., Fisser, P., Grabowska, A., Hezemans, M., Kendall, M. & others. (2004). Lifelong learning in the digital age (Focus group report). IFIP International Federation for Information Processing, 137, 1-49.
Gelişli, Y. (2015). Uzaktan eğitimde öğretmen yetiştirme uygulamaları: Tarihçe ve Gelişim. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(3), 313-321.,
Güleç, İ., Çelik, S., & Demirhan, B. (2012). Yaşam boyu öğrenme nedir? Kavram ve kapsamı üzerine bir değerlendirme. Sakarya University Journal of Education, 2(3), 34-48.
Gür-Erdogan, D., & Arsal, Z. (2016). The development of lifelong learning trends scale. Sakarya University Journal of Education, 6(1), 114-122.
Hızal, A. (1983). Uzaktan eğitim süreçleri ve yazılı gereçler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
Holmberg, B. (1989). Theory and practice of distance education. London New York: Rodledge.
Holmes, A. (2002). Lifelong learning. Oxford: Capstone Publishing.
İşman, A. (2008). Lifelong learning. Pegem Akademi.
Jarvis, P. (2004). Adult education and lifelong learning: Theory and practice. London: Routledge Falmer
Kara-Atik, D. & Kürüm, D. (2007). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenme kavramına yükledikleri anlam (Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği). 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildiri Kitabı, 1-13.
Karakuş, N., Ucuzsatar, N., Karacaoğlu, M. Ö., Esendemir, N., & Bayraktar, D. (2020). The opinions of the Turkish language teacher candidates on distance education. Rumelian Journal of Language and Literature Studies, (19), 220-241.
Karaman, D., & Aydoğmuş, U. (2018). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri uşak üniversitesi eşme MYO’da bir uygulama. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(1), 23-44.
Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Kaya, Z., & Odabaşı, F. (1996). Türkiye’de uzaktan eğitimin gelişimi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 29-41.
Kılıç, S. (2013). Örnekleme yöntemleri. Journal of Mood Disorders, 3(1), 44.
Knapper, C. K. & Cropley, A. J. (2021). Lifelong learning in higher education. Psychology Press.
Kulich, J. (1982) Lifelong education and the universities: A Canadian perspective. International Journal of Lifelong Education, 1(2), 123–142.
MEB. (2018). Education vision 2023. http://2023vizyonu. meb.gov.tr accessed on 05.01.2023.
Moore, M. G. & Kearsley, G. (2005). Distance education: A systems view, Belmont, CA: Wadsworth.
Odabaş, H. (2003). İnternet tabanlı uzaktan eğitim ve bilgi ve belge yönetimi. Türk Kütüphaneciliği, 17(1), 22-36.
Odabaş, H., Odabaş, Z. Y., & Polat, C. (2008). Üniversite öğrencilerinin okuma alışkanlığı: Ankara Üniversitesi örneği. Bilgi Dünyası, 9(2), 431-465.
Ohidy, A. (2008). Lifelong learning: Interpretations of an education policy in Europe. Wies- baden: VS Verlag für Sozialwissenschaften.
Özbay, Ö. (2015). Dünyada ve Türkiye’de uzaktan eğitimin güncel durumu. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(5), 376-394.
Özer, M., Gür, B. S., & Küçükcan, T. (2010). Quality assurance in higher education. Ankara: Foundation for Political, Economic and Social Research.
Scheuch, K., Shouping, H. & Gaston, G. J. (2009). The influences of faculty on undergraduate student participation in research and creative activities. Innovative Higher Education, 34(3), 173-183.
Turan, S. (2005). Öğrenen toplumlara doğru Avrupa birliği eğitim politikalarında yaşam boyu öğrenme. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(1), 87-98.
Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Ankara: Nobel yayıncılık.
Uysal, M. T. (2020). Yaşlı bireylerin sosyalleşmesinde dijital teknolojinin rolü: dijital yaşlılar üzerine bir çalışma. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (50), 43-59.
Verduin, J. R., & Clark Jr. T.A. (1994). Uzaktan eğitim: Etkin uygulama esasları (Çev: İ. Maviş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
White, J.P. (1982). The aims of education re-stated. London: Routledge and Kegan Paul.
Yıldız, E. (2020). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında uzaktan eğitim öğrencilerinin topluluk hissine etki eden faktörlerin incelenmesi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 8(1), 180-205.