AHMET AKIN, YUNUS ALTUNDAĞ, MEHMET EMİN TURAN

Dini Bağlılık Ölçeğinin Türkçe'ye Uyarlanması

Türkçe Bu araştırmanın amacı dini bağlılık ölçeği kısa formunu (RCI-10) Türkçe'ye uyarlamaktır. Araştırma Sakarya Üniversitesinde öğrenim gören 368 öğrenci (235 kız ve 133 erkek) üzerinde yürütülmüştür. Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları için bir dizi istatistiksel işlem yapılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizinde 10 maddeden oluşan iki boyutlu modelin iyi düzeyde uyum verdiği görülmüştür (x²=109.33, sd=26, p=0.00, RMSEA= .093, NFI= .90, CFI= .94, IFI= .94, RFI= .87, GFI= .94, SRMR= .053). Ölçeğin madde toplam korelasyon katsayıları ise .37 ile .69 arasında değişmektedir. Ölçeğin iç tutarlık katsayısı .85 olarak hesaplanmıştır. Bu sonuçlar RCI-10'un Türkçe formundan elde edilen ölçümlerin kişilerin dini bağlılık düzeyini ölçme konusunda yeterli düzeyde geçerli ve güvenilir olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Dini bağlılık, din, istatistik, geçerlik, güvenirlik.

Adaptation of Religious Commitment Scale to Turkish

The aim of this research is to examine the validity and reliability of the Turkish version of the religious commitment scale-short form (RCI-10); (Worthington etc., 2003). Participants were 368 undergreduate students (235 were female and 133 were male) from Sakarya University. A series statisticial analysis was conducted to validity and reliability of scale. The fit indexes of the two-dimensional scale were: x²= 109.33, df= 26, RMSEA=.093, CFI=.94, IFI=.94, GFI=.94, SRMR=.053. The corrected item-total correlations of RCI-10 Turkish Form ranged from .37 to .69. The internal consistency coefficient of the scale was .85. Overall findings demonstrated that this scale had high validity and reliability scores and that it may be used as a valid and reliable instrument in order to assess religious commitment levels of individuals.

Keywords:

Religious Commitment, Religion, Statistic, Validity, Reliability.,

PDF

___

Altemeyer, B., ve Hunsberger, B. (2004). RESEARCH: A Revised Religious Fundamentalism Scale: The Short and Sweet of It. The International Journal for the Psychology of Religion, 14(1), 47-54.
Duffy, R. D. (2006). Spirituality, Religion, and Career Development: Current Status and Future Directions. The Career Development Quarterly, 55(1), 52-63.
Emmons, R. A. (2005). Emotion and religion. In R. F. Paloutzian ik C. L. Park (Eds.), Handbook of tbe psycbology of religion and spirituality, (pgs. 235-252).New York, NY: Guilford.
Hu, L. T. ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
Huber, S. ve Huber, O. W. (2012). The Centrality of Religiosity Scale (CRS). Religions, 3(3), 710-724.
Jöreskog, K. G. ve Sörbom, D. (1996). PRELIS 2 User's Reference Guide: A Program for Multivariate Data Screening and Data Summarization: a Preprocessor for LISREL. Scientific Software International.
Karslı, N. (2012). Dindarlık ve Öfke Kontrolü İlişkisi Üzerine Tecrübî Bir Araştırma. Ekev Akademi Dergisi, 16(50).
Kavas, E. (2013). Dini Tutum-Stresle Başa Çıkma İlişkisi. Dumlupinar University Journal of Social Science/Dumlupinar Üniversitesi Soysyal Bilimler Dergisi, (37).
Özdoğan, Ö. (2006). İnsanı anlamaya yönelik bir yaklaşım: Pastoral psikoloji. AÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 42, 127-141.
Özen, Y. (2010). Tanrı-Sen ve Ben Üçümüzün Yolu-Pastoral Psikoloji ve Danışmanlığın Gerekliliği Üzerine. Dinbilimleri Journal, 10(2).
Pargament, K. I., Koenig, H. G. ve Perez, L. M. (2000). The many methods of religious coping: Development and initial validation of the RCOPE. Journal of clinical psychology, 56(4), 519-543.
Pargament, K. I. (2002). The bitter and the sweet: An evaluation of the costs and benefits of religiousness. Psychological inquiry, 13(3), 168-181.
Powell, L. H., Shahabi, L., ve Thoresen, C. E. (2003). Religion and spirituality: Linkages to physical health. American Psychologist, 58(1), 36.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2007). Multivariate analysis of variance and covariance. Using multivariate statistics. Boston: Allyn & Bacon, 243-310.
Tezbaşaran. A. A. (1996). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Tix, A. P., Johnson, M. E., Dik, B. J., ve Steger, M. F. (2013). Religious Commitment and Subjective Well-Being across Christian Traditions. Journal of Psychology & Christianity, 32(1).
Worthington, E. L. (1988). Understanding the values of religious clients: A model and its application to counseling. Journal of Counseling Psychology, 35(2), 166.
Worthington Jr, E. L., Wade, N. G., Hight, T. L., Ripley, J. S., McCullough, M. E., Berry, J. W., Schmitt, M., Berty, J. M., Bursley, K. H. ve O'Connor, L. (2003). The Religious Commitment Inventory-10: Development, Refinement, and Validation of a Brief Scale for Research and Counseling. Journal of Counseling Psychology, 50(1), 84