Meral SERARSLAN, Çiçek TOPÇU

Sİinemada Erdemli Olmak: Godard ve Wit Filmi Üzerine

Bu çalışmanın konusu, film sanatını hem bir deneyim hem de bir gösteri işi olarak nitelendiren Jean Luc Godard’ın Klasik Ortodoks Sinema’nın dışına çıkarak yarattığı filmsel iskeleti ve geleneksel anlatı tekniğini tamamen kırdığı Karşı Sineması üzerinedir. Bu çalışmaya, sinemaya sonunu kestiremediği entelektüel bir mecra olarak bakan Godard’ın, film diline kazandırdığı yeni öğretileri ilham oluşturmaktadır. Bu çıkış noktasından hareketle; Hollywood Sineması kapsamındaki yapımlar arasından Mike Nichols imzalı Wit filmi seçilmiş, söz konusu filmin Godard’ın karşı duruşu çerçevesinde yer alıp almadığını tespit etmek amaçlanmıştır. Nihai olarak, sinemada ana-akımı temsil eden klasik anlatı geleneğinin sorgulamasını ödev edinerek, sinemanın yedi günahını erdeme çeviren Godard’ın düşünceleri, Wit filmi ile ilişkilendirilmiş; bu düşüncelerin sinema dilinde nasıl inşa edildiği betimlenmiştir. Bu bağlamda, Nichols’un, Godard’ın izinden giderek, klasik tarza karşı bir tavır sergilediği ve klasik anlatı ile modern anlatı arasında güçlü bir köprü inşa ettiği tespit edilmiştir.

To Be Virtuous in Cinema: On Godard and Wit Movie

Jean-Luc Godard, who described cinema as an experience and a show business, argued that the show had no side to be re-vealed. On the other hand, while he is saying that the opposite is necessary in other to teach us thinking rather than the images come before words in movies, he aims to rediscuss the cinema. For this purpose Godard, who created his own movie structure by breaking the links with the conservative style of the cinema and the tradi-tional narrative technique completely while doing so, showing that there is no limit in the cinema. This work inspires from Godard’s, he sees the cinema as an unpredictable, intellectual art which are added by him to the movie literature. Starting from this view, Wit by Mike Nichols was selected among the productions within the scope of Hollywood and it was aimed to determine whether the movie was in the frame of Godard or not. Finally, Godard’s thoughts about classical narrative tradition representing the mainstream in cinema, which turned the seven since of cinema into virtue, were associat-ed with the Wit and how these ideas were constructed in the cine-ma. In this context, it was observed that Nichols, like Godard, had an attitude against the classical style and projected its projection into screen with Wit. However, it was found that Wit was on the counter-cinema axis and built a strong bridge between the classical narrative and the modern narrative.

PDF

___

Abisel, N. (1995). Popüler Sinema ve Türler. İstanbul: Alan Yayıncılık.
Bazin, A. (1995). Çağdaş Sinemanın Sorunları. İstanbul: Bilgi Yayınevi.
Biryıldız, E. (2002). Örneklerle Türk Filmi Eleştirisi (N,.Özön, Çev.). İstanbul: Beta Yayınları.
Bordwell, D. & Thompson, K. (2011). Film Sanatı. Ankara: De Ki Basım Yayım.
Coşkun, E. E. (2011). Dünya Sinemasında Akımlar. Ankara: Phoenix.
Dorsay, A. (1997). Yüzyılın Yüz Yönetmeni. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Godard, J. L. (1991). Godard Godard’ı Anlatıyor (A. Derman, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Gürbüz, Ö. N. (2014). Modern Sinemanın Erken Tarihi ve Modern Sinema Olarak Jean-Luc Godard Sineması. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, S. 4, 160-180.
Gürkan, H. & Ozan, R. (2014). Butterfly Effect Filmi Örneğinde Karşı Sinemanın Hollywood’da Dönüşümü. Global Media Journal, S. 4, 154-185.
Gürkan, H. (2015). Karşı Sinema. Ankara: ES Yayınları.
Hayward, S. (2001). Cinema Studies The Key Concepts. London and NewYork: Routledge.
https://www.vanityfair.com/hollywood/2015/09/remembering-director-mike-ni-chols, (Erişim 31.05.2010).
İpek, Ö. (2017). Peter Wollen’ın Karşı Sinema Kavramı. Maltepe Üniversitesi İle-tişim Fakültesi Dergisi. S. 2, 72-87.
Kırel, S. (2010). Kültürel Çalışmalar ve Sinema. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınları.
Küçükyurt, F. D. & Gürata, A. (2004). Sinemada Anlatı ve Türler. İstanbul: Vadi Yayınları.
Moran, B. (2000). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
Neuman, L. W. (2007). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. İstanbul: Yayın Odası Yayınları.
Nichols, M. (2001). Wit. (Film).
Oluk, A. (2004). Klasik Anlatı Sineması (Hollywood Sineması Bağlamında). Yayın-lanmış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü.
Öğüt, H. (2009). Kadın Filmleri ve Feminist Karşı Sinema. Cogito Üç Aylık Düşünce Dergisi: Feminizm, S. 58, 202-220.
Öztürk, S. R. (1995). Sinemada Akımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fa-kültesi Dergisi, S. 26, 227-235.
Şentürk, R. (2010). Jean-Luc Godard’ın Filmleri ve Estetik Manifestosu. Global Media Journal. S.2. 133-152.
Tüfekçi, M. E. (2003). Yapısalcı Yöntem ve Uygulama Alanları. Tiyatro Araştırma-ları Dergisi. 50-67.
Vertov, D. (2007). Sine-Göz (A. Ergenç, Çev). İstanbul: Agora Kitap.
Wright, M. (2006). Religionand Film: an Introduction. London: I. B. Taurisand Company Limited.
Wollen, P. (2004). Sinemada Göstergeler ve Anlam. İstanbul: Metis Yayınları.