Hüseyin KÖSE, Bahar BALCI

Sapkın Vizör: Medyada Ölümün ve Ölü Bedenlerin Görsel Temsili ve Suriye İç Savaşı Örneği

Yaşamın en pasif fiil çekimi olan "ölü beden"in ve haber fotoğraflarındaki kışkırtıcı sunum biçimleriyle birlikte de ölümün mahremiyet eşiği aşılmış, fiziksel anlamda bedenin algılanışı ve içerdiği anlamlar büyük ölçüde değişmiştir. Bir zamanlar matem/yas evinin televizyon ve radyoları, ölüme duyulan saygı gereğince belli bir süre için -ölenin yakınlarının acısını paylaşmak ve gidenin ardında bıraktığı boşluğu taciz etmemek için- hiç açılmazken, günümüzde medyanın ölümü ve ölü bedenlerin mahremiyetini iğdiş edercesine kanlı görüntüler eşliğinde gözlere sokma çabası oldukça manidardır. Acının dramaturjisinin, ajitatif bir kurgu olmadan düşünülemez hale getirilmesi ise, konuyu medyanın sorunlu toplumsal gerçeklik temsilinin odağına taşımayı gerektirmekte kaçınılmaz olarak. Bu çalışmada, ölümün ve ölü bedenin görsel temsili konusu Suriye İç Savaşı'nın 2011-2016 yılları arasında yayımlanan fotoğrafları bağlamında değerlendirilecektir. Çalışmada Roland Barthes'ın göstergebilim yaklaşımı ile içerik analizi yönteminden yararlanılacaktır

"Deviant Visor": Visual Presentation of Death and Dead Bodies in the Media and Civil War in Syria Case

"The dead body" as the most passive verb conjugation of live and death through his provocative portrayals in the media that transcend the boundaries of intimacy, give way to a change of perception on the human body in physical terms and on its meanings. When we consider that before, televisions and radios of the mourning houses were never opened to respect the dead, share the pain of the relatives of the deceased and not to harass the void left behind; the media's effort today to present death in bloody fashion by castrating the privacy of the dead body becomes even more significant. The fact that it is now impossible to think of the dramaturgy of pain without a stirring fiction requires us to place this issue at the center of the media's problematic representation of social reality. In this study, the visual representation of death and the dead body is analyzed in the context of photos published between 2011 and 2016 in Syria during the Civil War by benefiting from the semiotic approach of Roland Barthes and the content analysis method

PDF

___

Adorno, T. W. ve Horkheimer, M. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Aktan, İ. (18 Mayıs 2014). Ölünüz, gerisiyle biz meşgul oluruz. Radikal. http:// www.radikal.com.tr/radikal2/olunuz-gerisiyle-biz-mesgul-oluruz-1192462/
Amery, J. (2015). Suç ve Kefaretin Ötesinde. (C. Ener, Çev.). İstanbul: Metis Yayıncılık.
Bauman, Z. (2012). Ölümlülük, Ölümsüzlük ve Diğer Hayat Stratejileri. (N. Demirdöven, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Barthes, R. (1992). Camera Lucida. (R. Akçakaya, Çev.). İstanbul: Altıkırkbeş Yayın.
Barthes, R. (1999). Yazı ve Yorum. (T. Yücel, Çev.). İstanbul: Metis Yayıncılık.
Benjamin, W. (2012). Pasajlar. (A. Cemal, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Berger, J. (2015). Bir Fotoğrafı Anlamak. (B. Eyüboğlu, Çev.). İstanbul: Metis Yayıncılık.
Canetti, E. (2006). Kitle ve İktidar. (G. Aygen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Cheviron, N. T. (2014). Televizyon ve İçimizdeki Kutsal. İstanbul: Ekslibris Yayıncılık.
Debord, G. (2006). Gösteri Toplumu. (A. Ekmekçi ve O. Taşkent, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Galeano, E. (2008). Biz Hayır Diyoruz. (B. Kale, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Gürbilek, N. (2001). Kötü Çocuk Türk. İstanbul: Metis Yayınları.
Harvey, D. (2006). Postmodernliğin Durumu. (S. Savran, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Hobsbawm, E. (2007). Yeni Yüzyılın Eşiğinde. (İ. Yıldız, Çev.). İstanbul: Yordam Kitap.
İnceoğlu, Y. ve Çoban, S. (2014). Ötekileştirme Sürecinde Medyanın Yeri. Y.
İnceoğlu ve S. Çoban (Ed.), Azınlıklar, Ötekiler ve Medya içinde (50-102). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Kete, N. (2011). Yoksulluk, Mahremiyet ve Ölüm İlişkisini Medya Üzerinden
Okumak. H. Köse (Ed.). Medya Mahrem içinde (61-83). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Mestrovic, G. S. (1999). Duyguötesi Toplum. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Onay, İ. (2013). İslamiyet'ten Önceki Türklerde, Cenaze ve Defin İşlemlerinde Uygulanan Gelenekler ve Bunların Amaçları. International Journal of Social Science, Volume 6, Issue 3, 479-490.
Sartori, G. (2006). Görmenin İktidarı. (G. Batuş ve B. Ulukan, Çev.). İstanbul: Karakutu Yayınları.
Schmid, W. (2015). Sakin Olmak. Yaşlanırken Kazandıklarımız. (T. Bora, Çev.). İstanbul, İletişim Yayıncılık.
Silverman, K. (2006). Görünür Dünyanın Eşiği. (A. Onacak, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Sontag, S. (2004). Başkalarının Acısına Bakmak. (O. Akınhay, Çev.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
Şahin, H. (2014). Hodri Medya. İstanbul: Ka Kitap.
Topuz, H. (2003). Türk Basın Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Tosun, G. E. (2007). Çocuklar ve Çocuk Haklarının Medyada Temsili. S. Alankuş (Haz.), Çocuk Odaklı Habercilik içinde (172-195). İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
Williams, K. (1998). Gerçeklerden Daha Önemli Bir Şeyler: Savaş Haberciliğinde