İSLÂM ÖNCESİ DİNÎ-KÜLTÜREL OLGULARIN KIBLENİN TAHVİLİ HUSUSUNA YANSIMALARI VE KIBLE AYETLERİNİN SOSYALİÇTİMAÎ BOYUTU

Kıble İslam’da ibadet yönünü belirlemede önemli bir unsurdur. Böyle olmakla birlikte İslâm ümmetinin bir şiarı konumundadır. Bu çalışmada öncelikle kıblenin sözlük anlamı, terimsel anlamı ve diğer dinlerdeki sembolik boyutu üzerinde durulmuştur. Kur’ân’a bakıldığında ilk beytin Ka‘be olduğuna dair deliller bulunmaktadır. Hz. İbrahim de Ka‘be’ye yönelmiş, oğlu Hz. İsmail de bu minvalde devam etmiştir. Kur’ân ayetlerinden ve tefsirlerden de anlaşıldığı üzere kıblenin Beyt-i Makdis’e döndürülmesi sonrasında tarihî süreçte meydana gelen tartışmalar ayetlere de yansımış, kıblenin tahviline zemin teşkil etmiştir. Tarihsel zeminde meydana gelen bu tür tartışmalar Hz. Peygamber döneminde de zuhur etmiş, Hz. Peygamber de atası İbrahim’in yöneldiği Ka‘be’ye tekrar yönelme arzusu içinde olmuştur. Hz. Peygamber’in Ka‘be’ye yönelme arzusu konusundaki hususları ve kıblenin tahvilinin arka planındaki tartışmaları Sebeb-i nüzûl rivayetlerinde görmek mümkündür. Sonuç olarak belirtilecek olursa kıble İslâm literatüründe fıkhî bir konu olmakla beraber, diğer dinlere nazaran sosyal ve içtimaî bir durum arz etmektedir. Zira İslam’da kıble sembolik özellik taşır. Kur’ân’da kıblenin ümmet için orta yolu temsil etmesi, bunun dışında kalanların ise itirazları nedeniyle sefih/beyinsiz olarak vasıflandıkları anlatılmaktadır. Sosyolojik açıdan bakıldığında Kur’ân’da belirtilen kıblenin tahvili ile İslam’ın son din olduğu, ümmetinin yükselişe geçtiği ve aşırılıktan uzak, orta yol üzerinde oluşu tescillenmiştir. Bu nedenle İslâm’da kıble, tüm insanlık için tevhit ve orta yol üzere olmanın şiarı özelliğini taşımaktadır.

REFLECTIONS OF PRE-ISLAMIC RELIGIOUS-CULTURAL EVENTS ON THE ISSUE OF CHANGING THE FORMER QIBLAH AND THE SOCIAL ASPECT OF QIBLAH VERSES/AYATS

Qibla is an important element in determining the direction of worship in Islam. However, it is a slogan of the Islamic Ummah. In this study, first of all, dictionary meaning and then terminological meaning of Qibla is expressed and it’s symbolic dimensions in other religions are emphasized. When we search the Qur'an, there is a evidence that the first couplet is Ka‘bah. Abraham was directed to Ka‘bah, and his son Ismael continued in this manner. As it is understood from the Qur'anic verses and it’s exegesis, the discussions that occurred in the historical process after the Qibla turned to Ahl al-Qitab to al-Bayt al-Makdis were reflected in the verses and formed the basis of Qibla's tahweel. Such discussions taking place on the historical background, appeared in the also period of the Prophet (pbuh). It is possible to see in the narrations about asbāb al-nuzūl, the desire of the prophet (pbuh) to turn his face to Ka‘bah and also the discussions at the background of changing the Qiblah. As a result, Qibla is a fiqh issue in Islamic literature, but it presents a social situation compared to other religions. Qibla is symbolic in Islam. In the Qur'an it is explained that Qibla represents the middle way of the ummah, and the rest of them are qualified as miserable/brainless due to their objections. From the sociological point of view, the tahweel of Qibla shows that Islam is the last religion, that the Ummah is on the rise and that it is on the middle road that is far from extremism. For this reason, Qibla in Islam is the motive of being on the path of tawheed and middle way for all humanity

PDF

___

AHMED B. HANBEL. Müsned. 6 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
ATEŞ, Ali Osman. İslâm’a Göre Câhiliye ve Ehl-i Kitâb Örf ve Âdetleri. İstanbul: Beyan Yayınları, 1996.
ATEŞ, Süleyman. Yüce Kur’ân’ın Çağdaş Tefsiri. 10 Cilt. İstanbul: Yeni Ufuk Neşriyat, 1997.
AZİMLİ, Mehmet, Cahiliyye’yi Farklı Okumak. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2017.
BALCI, İsrafil. “İslâm’ın İlk Kıblesinin el-Mescidü’l-Aksâ Olduğu İddialarının Kritiği ve Kıble Değişikliğinin Arka Planı”. İslam Araştırmalar Dergisi 28 (2012): 85-116.
BEYZAVÎ, Abdullah b. Ömer b. Muhammed Envaru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vil. 5 Cilt. Beyrût: Dâru İhyâi Türâsi’l-Arabî, ts.
BUHARÎ, Muhammed b. İsmail. Sahîhu’l-Buharî. 8 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
CESSÂS, Ahmed b. Ali. Ahkâmu’l-Kur’ân. Thk. Muhammed Sâdık Kamhâvî. 5 Cilt. Beyrût: Dâru İhyâi Türâsi’l-Arabî, 1992.
CEVAD ALİ. el-Mufassal fî Tarihi’l-Arab Kable’l-İslâm. 10 Cilt. Bağdat: 1993.
ÇETİNER, Bedreddin, Fatiha’dan Nâs’a Esbâb-ı Nüzûl. 2 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 2002.
DERVEZE, Muhammed İzzet. et-Tefsîru’l-Hadîs. 10 Cilt. Beyrût: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, 2000.
DRAZ, Abdullah. Kur’ân’ın Anlaşılmasına Doğru. Trc. Salih Akdemir. Ankara: Mim Yayınları, 1983.
ELMALILI, Ahmet Hamdi Yazır. Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. 3. Baskı. İstanbul: Eser Neşriyat ve Dağıtım, 1979.
ERDOĞAN, Mehmet. “Kıble”. Fıkıh ve Hukuk Terimleri. 306. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2005.
FERRÂ, Yahya b. Ziyad. Meâni’l-Kur’ân . 3 Cilt. Beyrût: Âlemu’l-Kütüb, 1983.
GÜÇ, Ahmet. “Dinlerde Kıble Anlayışı”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (11/ 2) 2002: 1-30.
GÜÇ, Ahmet. “Kıble”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 25: 264-370. Ankara: TDV Yayınları, 2002.
HÂZİN, Muhammed b. İbrahim el-Bağdadî. Lübâbü’t-Te’vîl fî Meâni’t-Tenzîl. 4 Cilt. Beyrût: Dâru’l-Kütübi’l-ilmiyye, 1995.
İBN HABİB, Ebu Muhammed Kitâbu’l- Muhabber. Beyrût: Dâru’l-Afâki’l-Cedîde, ts.
İBN HACER, Ahmed b. Ali el-Askalânî. Fethu’l-Bârî bi Şerhi Sâhihi’l-Buharî. 17 Cilt. Riyad: Dâru Taybe, 2011.
İBN HİŞÂM, Ebu Muhammed. Sîretü İbn Hişâm. 2 Cilt. Kahire: 1963.
İBN İSHÂK, Muhammed. Sîretü İbn İshâk. Thk. Muhammed Hamidullah. Mağrib: Ma'hadu’d- Dirâsât: ts.
İBN KESÎR, Ebu’l-Fidâ İsmail. Tefsiru’l-Kur’âni’l-Azim. Thk. Sâmi b. Muhammed es-Selâme. 8 Cilt. Riyad: Dâru Taybe, 1999.
İBN MÂCE, Ebû Abdillah Muhammed. Sünen. 2 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
İBN MANZÛR, Muhammed b. Mükrim. “Kıble”. Lisânü’l-Arab. 11: 544-545. 15 Cilt. Beyrût: Dâru Sâdır, ts.
İBN SÂ‘D, Ebu Abdillah. Tabakâtü’l-Kübrâ. Beyrût: Dâru Sâdır, ts.
KASAPOĞLU, Abdurrahman. “Bir Dinî Tecrübe ve Sembol Olarak Kıbleye Yönelme”. Diyanet İlmî Dergi 41: 4 (2005): 29-48.
KİTAB-I MUKADDES (Eski ve Yeni Ahit). İstanbul: Kitab-ı Mukaddes Şirketi, 1996.
KURTUBÎ, Ahmed b. Ebî Bekir. el-Câmi‘ li Ahkâmi’l-Kur’ân. Thk. Abdulmuhsin et-Türkî. 24 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-risâle, 2006.
MÂTURÎDÎ, Ebû Mansûr. Te’vilâtü’l-Kur’ân. 19 Cilt. Thk. Ahmet Vanlıoğlu. İstanbul: Mizan Yayınevi, 2005.
MEVDÛDÎ, Ebu’l-Alâ. Tefhimü’l-Kur’ân. 7. Cilt. Trc. Muhammed Han Kayanî-Yusuf Karaca- Nazife Şişman- İsmail Bosnalı-Ali Ünal-Hamdi Aktaş. İstanbul: İnsan Yayınları, 1986.
MUHAMMED ESED. Kur’an Mesajı. 3 Cilt. Trc. Cahit Koytak, Ahmet Ertürk. İstanbul: İşaret Yayınları, 1999.
NESEFÎ, Ebu’l-Berekât Abdullah b. Ahmed b. Mahmûd. Medârikü’t-Tenzîl ve Hekâikü’t-Te’vil. 3 Cilt. Thk. Yusuf Ali Bedevî. Beyrût: Dâru’l-Kelimi’t-Tayyib, 1998.
KONYALI, Mehmed Vehbi Efendi. Hulâsatü’l-Beyân fi Tefsiri’l-Kur’an. 16 Cilt. İstanbul: Üç Dal Neşriyat, 1966.
MÜSLİM, Ebu’l-Hüseyin. Sahihu Müslim. 3 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
RAGIB el-İSFEHÂNÎ. “Kıble”, el-Müfredâd fî Garîbi’l-Kur’ân. 392. Thk. Muhammed Seyyid et- Türkî. Beyrût: Dâru’l-Marife, ts.
SARIKÇIOĞLU, Ekrem. Başlangıçtan Günümüze Dinler Tarihi. 4. Baskı. Isparta: Fakülte Kitabevi, 2002.
SAYI, Ali. Firavun, Hâmân ve Kârun Karşısında Hz. Musa. İstanbul: İz Yayıncılık, 1992.
SEYYİD KUTUB. Fî zilâli’l-Kur’an. 16 Cilt. Trc. M. Emin Saraç- İ. Hakkı Şengürler- Bekir Karlıağa. İstanbul: Beyan Yayınları, ts.
SUYÛTÎ, Celâluddin. Lübâbü’n-Nukûl fî Esbâbı’n-Nüzûl. Thk. Yâsir Salah Azzeb. Kahire: el- Mektebetü’t-Tevfikiyye, ts.
ŞEVKÂNÎ, Muhammed Ali. Neylü’l-Evtâr min Esrâri Münteka’l-Ahbâr. Thk. Muhammed Subhî b. Hasan Helâk. 16 Cilt. Riyâd: Dâru İbnü’l-Cevzî, 1428.
RÂZÎ, Fahredin. Mefâtihu’l-Gayb. 32 Cilt. Beyrût: Dâru’l-Fikr, 1981.
TABERÎ, Muhammed İbn Cerîr. Câmiu’l-Beyân. Thk. Abdulmuhsin et-Türkî. 24. Cilt. Kahire: Hecr, 2001.
TİRMİZÎ, Muhammed b. İsa. Sünen. 3 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
TÜMER, Günay- Küçük, Abdurrrahman. Dinler Tarihi. Ankara: Ocak Yayınları, 1993.
TÜMER, Günay. Bîrûnî’ye Göre Dinler ve İslâm Dini. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1975.
ÜNAL, Yavuz. “Hadis Verilerine Göre Hz. Peygamber’in İlk Kıblesi: Beyt-i Makdis”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 12-13 (2001): 189-211.
WATT, Montgomery. Muhammad at Medina. Great Britain: Oxford at the Clarendon Pres, 1956.
WENSINCK, Arent Jan. “Kıble”. İslam Ansiklopedisi. 6: 667. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi, ts.
YILDIRIM, Celal. İlmin Işığında Asrın Kur’an Tefsiri. 14 Cilt. İstanbul: Anadolu Yayınları, 1991.
ZEMAHŞERÎ, Muhammed b. Ömer. el-Keşşâf. 4 Cilt. Beyrût: Dâru İhyâi’t- Türâsi’l-Arabî, 1997.