DÜZENLİ NAMAZ KILMA VE KILMAMA İLE RUH SAĞLIĞI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Bu çalışma, “Düzenli Namaz Kılma ve Kılmama ile Ruh Sağlığı Arasındaki İlişki”nin incelenmesi amacını taşımaktadır. Araştırmanın çalışma grubu 312 kadın ve 288 erkekten oluşan benzer sosyodemografik özelliklerden oluşan 600 bireydir. Araştırmada sosyodemografik özellikleri belirlemek ve araştırma kapsamında incelenmek üzere konuyla ilgili sorulardan oluşan bir form ve ruh sağlığı sürekliliği, affetme, alçakgönüllülük ve tinsel deneyim ölçekleri kullanılmıştır. Farklı iki grup arasındaki ilişkilerin anlamlı olup olmadığı, bağımsız grup T test ile yapılmıştır. İkiden fazla grupların karşılaştırmasında, tek yönlü¸ varyans analizi kullanılmıştır. Farkların hangi gruplar arasında olduğunu belirlemede, Scheffe testi uygulanmıştır. İki sürekli değişken arasındaki ilişkinin derecesini belirleme de ise Pearson korelasyon katsayılarından ve ANOVA’dan yararlanılmıştır. Düzenli namaz kılma ve kılmama ile affetme, alçakgönüllülük, tinsel deneyim ve hassaten bu makalede inceleyeceğimiz ruh sağlığı arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Buna göre düzenli namaz kılan bireylerin diğerlerine oranla daha çok ruh sağlığı sürekliliğine sahip bireyler olduğu görülmüştür. Bu karşılaştırma alandaki bilgi birikimine katkıda bulunmayı ve insanların din ile olan ilişkilerini psikoloji biliminin verileri ile daha anlaşılır kılmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Düzenli namaz kılma, namaz kılmama, ruh sağlığı, dini başa çıkma tutumu, kişilik

PDF

___

AKIN Ahmet ve İbrahim Demirci, “Ruh Sağlığı Sürekliliği Kısa Formu’nun Geçerliği ve Güvenirliği”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 48/1, (2015): 49-64.
AKİF, Emre, Süleyman, Namazın Hayati Özellikleri, Konya: Kitap Dünyası Yay. 2006. AKYÜZ, Vecdi, Mukayeseli İbadetler İlmihali, İstanbul: İz Yay. 1995.
ALTUN, Rıza “Dindarlık ve Depresyon İlişkisi”, İnternasyonel Journal Of Hümanities And Edication, 1/1, (2015): 37-38.
AMMAN, Tayfun ve Aslantürk, Zeki, Sosyoloji, İstanbul: Çamlıca Yay. 2013.
APAYDIN, Halil “Ruh Sağlığı-Din İlişkisi Araştırmalarına Bir Bakış”, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10/2, (2010): 64-65.
ARICI, Asude, “Ergenlerde Dini Başaçıkma Yöntemi Olarak Dua”, Ed. Hayati Hökelekli, Gençlik Din ve Değerler Psikolojisi, (İstanbul: Dem Yay. 2006), 529-557.
DARYAL, Ali Murat, Dini Hayatın Psiko-Sosyal Temelleri, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yay. 1994.
EKŞİ, Halil “Din Eğitimi, Gençlik ve Kişilik”, Gençlik, Din ve Değerler Psikolojisi, (İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yay. 2002), 153-182.
ELLİSON, Christopher G. and Robert Joseph Taylor, “Turning to prayer: Social and Stuational Antecedents of Religious Coping among African Americans”, Review of Religious Research, 38/2 (Dec. 1999): 111-131.
EMRE, Süleyman Akif, Namazın Hayati Özellikleri, Konya: Kitap Dünyası Yay. 2006.
GÖCEN, Gülüşan, Şükür, Pozitif Psikolojiden Din Psikolojisine Köprü, İstanbul: Dem Yay., 2014.
KARAGÖZ, İsmail, Dini Kavramlar Sözlüğü, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2010.
KIMTER, Nurten, “Gençlikte Din ve Depresyon: Üniversiteli gençler üzerinde Ampirik Bir Araştırma”, Ekev Akademi Dergisi, 18/60, (2014): 246.
KOENİG, Religion, Sprituality and Medicine, “Research Fin Dings And Impications For Clinical Practice.” Southern Medical Journal. 97 (2012): 1194-1200.
MERTER, Mustafa, Dokuz Yüz Katlı İnsan, İstanbul: Kaknüs Yay., 2007.
PEKER, Hüseyin, Namaz Psikolojisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2014.
SAYGILI, Sefa, Strese Son, İstanbul: Türdav Yay. 2001.
TİLİOUİNE, Habib, Robert Cummins, “İslamic Religiosity, Subjective, Well-Being And Health” Mental Health Religion Culture, 12/1 (2009): 55-74.
YAPICI, Asım, Ruh Sağlığı ve Din, Adana: Karahan Kitabevi, 2007.
YAŞAROĞLU, M. Kamil, “Namaz”,Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 32:357, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 2006.