Türkiye’de STK’ların Gözünden Kent Konseylerine Nitel Bir Bakış

Demokrasi ve bununla ortak bir geçmişe sahip olan katılım kavramına tarihsel süreç içerisinde yönetişim kavramı da eklenmiştir. Bu kavramlara dair uygulamaların etki ve verimliliğine dair tartışmalar küresel düzeyde olduğu kadar yerel düzeyde de önemini korumaktadır. Bu bağlamda çeşitli katılım mekanizmalarının altı çizilmektedir. Kentsel katılım açısından en uygun katılım platformlarından birisini de kent konseyleri oluşturmaktadır. Kent konseylerinin en önemli bileşenlerinden biriyse hiç şüphesiz Sivil Toplum Kuruluşlarıdır (STK). Yerel Gündem 21 doğrultusunda Türkiye’deki önemli kentsel katılım platformu olarak tasarlanan kent konseylerinin yapısı, işleyişi ve etkinliğine yönelik olarak STK’ların bakış açılarının ne olduğunun anlaşılması bu çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Bu doğrultuda nitel araştırma yönteminin tercih edildiği bu çalışmada Kayseri, Antalya ve Isparta illerinde faaliyet gösteren STK’lar arasından her birinden 30 temsilci olmak üzere toplamda 90 STK temsilcisi ile yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler neticesinde ise ana tema ve alt temalar belirlenerek kodlamalar bir nitel analiz programı olan MAXQDA programında yapılmış ve çıkan sonuçlar değerlendirilmiştir. Böylelikle kent konseylerinin vadettiği işlevleri ne derecede sağladıklarına ilişkin mevcut durum STK temsilcilerinin perspektifinden ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Katılım, Kent Konseyi, Sivil Toplum Kuruluşu, Gündem 21, Yerel Gündem 21

A Qualitative Perspective on City Councils from the Perspective of NGOs in Turkey

The concept of governance was added within the historical process to the democracy and the concept of participation which has a common history with it. The discussions on the efficiency and effectiveness of the practices on these concepts are important in both global and local level. Several participation mechanisms are underlined in this sense. Urban councils form one of the most appropriate participation platforms. Nongovernmental Organizations (NGOs) are undoubtedly one of the most important components of the urban councils. The key purpose of this study is to understand NGOs’ perspective of the structure, functioning and effectiveness of the urban councils designed as the important urban participation platform in Turkey in line with Local Agenda 21. Face-to-face discussions were made with 30 NGO representatives from each NGO, total 90 NGO representatives operating in Kayseri, Antalya and Isparta cities in this study where qualitative research method is preferred. As a result of the meetings, the main theme and subthemes were determined and coding was made in a qualitative analysis program called MAXQDA and the results were evaluated. Thus, the current situation regarding the functions promised by the urban councils were set forth from the NGO representatives’ perspective.

Keywords:

Participation, City Council, Non Governmental Organizations, Agenda 21, Local Agenda 21,

PDF

___

Achen, C. and Larry, M. B. (2016). Democracy for realists, Princeton University Press, USA.
Akdeniz, H. (2007). Yerel yönetimlerde demokratikleşme ve halk katılımına etkisi bağlamında internet ve toplumsal katmanlaşma, ss. 13-38. İçinde: Yerellik ve Politika Küreselleşme Sürecinde Yerel Demokrasi (Ed. A. Mengi). (1. Baskı), İmge Kitabevi, Ankara.
Aktel, M. (2003). Küreselleşme ve Türk Kamu Yönetimi, (1. Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman Modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 3(1), 1-15.
Callaghy, T. M., (1995). Civil society, democracy, and economic change in Africa: A dissenting opinion about resurgent societies, pp. 231-253. In: Civil Society and the State in Africa (Eds. J. W. Harbeson, D. Rothchild and N. Chazan). Lynne Reinner Publishers, FirstForumPress, Kumarian Press.
Çaha, Ö., Çaylak, A. ve Tutar, H. (2013). TRA2 bölgesi sivil toplum kuruluşları profili, Serka Kalkınma Ajansı Raporu, Kars.
Çepni, S. (2012). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (Geliştirilmiş 6. Baskı). Bursa: Celepler Matbaacılık.
Çetinkaya, Ö. ve Korlu, R. K. (2012). Yerel demokrasinin sağlanmasında katılımcılık süreci ve kent konseylerinin rolü, Maliye Dergisi, 163, 95-117.
Çiftçi, C. (2010-2012). Sivil toplum: Kökenler, örgütlenme ve çalışma yaklaşımları- (sivil toplum kuruluşları için), Türkiye’nin Az Gelişmiş Bölgelerindeki (Güneydoğu Anadolu ve Doğu Anadolu ve Doğu Karadeniz Bölgeleri) Kadın ve Kadın STK’larının Güçlendirilmesi Projesi, AB.
Erdoğan, M. (2004). Anayasal demokrasi, (6. Baskı), Ankara: Siyasal Kitapevi.
Eryılmaz, B. (2002). Belediyelerde demokrasi geleneği ve değişim ihtiyacı, Çağdaş Yerel Yönetimler, 11 (3), 6-21.
Ferlie, E., Ashburner, L., Fitzgerald, L. and Pettigrew, A. (1996). The new public managment in action, First Edition, (Ed. E. Ferlie). Oxford University Press, Oxford.
Fidan, T. ve Öztürk, İ. (2015). Perspectives and expectations of union member and non-union member teachers on teacher unions. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi - Journal of Educational Sciences Research, 5 (2), 191-220.
Glaser B. G. and Strauss, A. L. (1967). Discovery of grounded theory: Stragies for qualitative research. Aldine, Chiago.
Gözler, K. (2010). Anayasa hukukunun genel esasları, Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Güçyetmez, M. (2017). Karşılaştırmalı demokrasi modelleri ve hükümet sistemleriyle ilişkisi, Hacettepe HFD, 7 (1), 479–496.
Güneş M. ve Beyazıt, E. (2012a). Yerel gündem 21’den kent konseylerine “ulusal” kentlerden “küresel” köylere, İkinci Baskı, Detay Yayıncılık, Ankara.
Güneş, M. ve Beyazıt, E. (2012b). Türkiye’de yerelde yönetişim olanakları: kent konseyleri, Turgut Özel Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi-II Küresel Değişim ve Demokratikleşme Bildiriler Kitabı, 19-20 Nisan Malatya, s. 801-819.
Kaboğlu, İ. (2016). Anayasa hukuku dersleri (Genel esaslar), 11. Basım, İstanbul: Legal Yayıncılık.
Kösekahya, G. (2003). Katılımcılık ve iyi yönetişim. İyi yönetişimin temel unsurları. Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Daire Başkanlığı, 34-47.
Kümbetoğlu, B. (2008). Niteliksel araştırmalarda analiz ve yorumlama, Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Lansford, T. (2007). Political systems of the world democracy, Cavendish Square Publishing, London.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. (2. Baskı). Thousand Oaks, CA: Sage.
Patton, M. Q. (1987). How to use qualitative methods in evaluation. Newbury park, CA: SAGE Publications.
Patton, M.Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods (3rd Edition), Sage Publication, Inc, London.
Poggenpoel, M. and Myburgh, C. (2003). The researcher as research instrument in educational research: a research instrument. Education, 124, 418-421.
Uçkan, Ö. (2003). E-devlet, e-demokrasi ve Türkiye, İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Uğur, A. (1997). Yeni demokrasinin yeni aktörleri: STK’lar, Merhaba Sivil Toplum, Der., Taciser Ulaş, Helsinki Yurttaşlar Derneği, Ankara.
Uygun, O. (2013). Kamu hukuku incelemeleri, (2. Basım), İstanbul: On İki Levha Yayınları.
Yaman, F. T. (2017). Katılımcı demokrasi: kapsam ve unsurlar, Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6 (2), 134-158. 20 Haziran 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/pub/trakyaiibf/issue/33986/330573 adresinden erişildi.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yin, R. K. (2003). Case study research: Design and methods. (3rd ed.). Sage Publications, Thousand Oaks.
Yüksel, E. Küreselleşme, iyi yönetim ve NGO’lar, 19 Temmuz 2020 tarihinde http://mimoza.marmara.edu.tr/~ eyuksel/kuresellesme.html adresinden erişildi.
Yükselbaba, Ü. (2008). Kamusal alan modelleri ve bu modellerin bağlamları, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 67 (2), 227-272.

ISSN: 1307-9905
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2010
Yayıncı: ADAMOR Araştırma Danışmanlık Medya Organizasyon Yayıncılık Ltd. Şti.