FEN BİLGİSİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ SAĞ VE SOL BEYİN BÖLGELERİNE VE EĞİTİMLE OLAN İLİŞKİSİNE YÖNELİK BİLGİLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu çalışmayla mezun durumunda olan öğretmen adaylarının beyin araştırmalarının eğitimle ilişkisine yönelik görüşlerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Bu araştırma betimleyici-yorumlayıcı nitel araştırma yöntemlerinden biri olan fenomenoloji olarak desenlemiştir. Araştırma grubunu 2015-2016 bahar döneminde Bursa’da bulunan bir devlet üniversitesinin Fen Bilgisi Öğretmenliği Anabilim dalında öğrenim gören mezun durumda 33 öğrenci oluşturmaktadır. Veriler yarı- yapılandırılmış görüşme ve dökümanlar yoluyla toplanmıştır. Verilerin analizinde nitel yöntemlerden içerik analizinden yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre öğretmen adaylarının beyin araştırmalarının eğitimle ilişkisine yönelik öğretim modeli, bireysel farklar ve beynin yapısı ve özelliklerini temel alan üç temel anlayışa ulaşılmış ve bilgilerinin en fazla bireysel farklar olarak ele alındığı fark edilmiştir. Öğretmen adaylarının sağ beyni daha çok sözel olarak yorumladıkları, sol lobunu ise sayısal-matematiksel-mantıksal yeteneklerle ilişkilendirdikleri anlaşılmıştır. Öğretmen adaylarının çoğu aldıkları eğitimde beyin eğitim ilişkisine yönelik uygulamaların yapılmadığını belirtmiştir. Eğitimde beyin-eğitim ilişkisinin kullanıldığını belirten öğrenciler bunu daha çok yapılan uygulamalarla ilişkilendirerek değerlendirmiştir. Öğretmen adaylarının verdikleri yanıtlarda öğrenci merkezli uygulamaların daha fazla beyin-eğitim ilişkisinin temel alındığı uygulamalar olarak ele alındığı anlaşılmıştır. Öğretmenlerin sınıflarında beynin öğrenme süreçlerini ve rolünü bilerek öğretim gerçekleştirmesi eğitimin verimini arttıracaktır.

Anahtar Kelimeler:

Beyin temelli öğrenme, beyin-eğitim, fen-eğitimi

PDF

___

Caine, G., & Caine, R. N. (2002). Making Connections: Teaching and the Human Brain, Beyin Temelli Öğrenme. (G. Ülgen, Çev.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Caine, R. N., & Caine, G. (1990). Understanding a Brain-Based Approach to Learning and Teaching. Educational Leadership, 66-70.
Caine,R.N. & Caine G. (1991). Making Connections: Teaching and Curriculum Development.
Creswell, J. W. (2014). Araştırma Deseni (4. b.). (S. B. Demir, Çev.) Ankara: Eğiten Kitap.
Demirel, Ö. (2013). Eğitimde Program Geliştirme: Kuramdan Uygulamaya (20. b.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Jensen, E. (2000). Brain-based learning: A reality check. Educational Leadership, 57(7), 76-80.
Kaufman, E. K., Robinson, J. S., Bellah, K. A., Akers, C., Haase-Wittler, P., & Martindale, L. (2008). Engaging students with brain-based learning. ACTEonline. Retrieved September, 2, 2011.
Keleş, E., & Çepni, S. (2006). Beyin ve Öğrenme. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 3(2), 66-82.
Özden, Y. (2014). Öğrenme ve Öğretme (12. b.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma. (S. Turan, Çev.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri (3. b.). (M. Bütün, & S. B. Demir, Çev.) Ankara: Pegem Ankara.
Politano, C., & Paquin, J. (2000). Brain-Based Learning With Class. Winnipeg, MB: Portage & Main Press.
Soylu, H. (2004). Fen Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar: Keşif Yoluyla Öğrenme (1. b.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Sünbül, A. M. (2011). Öğretim İlke ve Yöntemleri (5. b.). Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
Uluorta, N., & Atabek, E. (2003). Beyin Eğitimi ve Fen Bilgisi Laboratuvar Öğretimindeki Yeri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (6), 295-304.
Zull, J. E. (2002). The art of changing the brain: Enriching the practice of teaching by exploring the biology of learning. Sterling, Virginia: Stylus Publishing.