ÇALIŞMA SAATLERİNİN AİLE YAŞAM KALİTESİNE ETKİSİ ÜZERİNE NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Bu araştırmanın amacı, polislerin çalışma saatlerinin aile yaşam kalitesine etkisinin eşler tarafından nasıl algılandığının belirlenmesidir. Araştırmanın evrenini ergonomik vardiya sistemi (EVS) ile çalışan polis memurlarının eşleri oluşturmaktadır. Araştırmada örneklem grubu, amaçlı örneklem belirleme yöntemlerinden olan ölçüt örnekleme yöntemi ile 40 polis eşi olarak belirlenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinin kullanıldığı bu çalışmanın verileri, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Veriler içerik analizi yapılarak, ana temalar etrafında sınıflandırılmış, polis eşlerinin vermiş olduğu cevapların frekansları üzerinden tablolar oluşturulmuştur. Araştırma sonucunda, çalışma saatlerinin kısaltılmasının aile içi etkileşim, ev yaşamına ve ebeveynliğe dair sorumluluklarının yerine getirilmesi, sosyal çevreyle etkileşim, eşler arasındaki iletişim, fiziksel ve psikolojik durumun iyileşmesi ana temalarında sınıflandırılan aile yaşam kalitesine genel olarak olumlu düzeyde etkileri olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Polis, aile yaşam kalitesi, çalışma saatleri, vardiya sistemi, ergonomik vardiya sistemi

PDF

___

AİÖK (Avrupa İşkenceyi Önleme Komitesi) Raporu. (April 2002). Report to the Turkish Government on the visit to Turkey carried out by the European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT) from 2 to 14 September 2001, Strasbourg.
Akın, G. (2014). İnsan Sağlığı ve Çevre Etkileşimi, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 54 (1), 105-116.
Armstrong, M.I., Birnie-Lefcovitch, S. and Ungar, M.T. (2005). Pathways Between Social Support, Family Well Being, Quality of Parenting, and Child Resilience: What We Know, Journal of Child and Family Studies, 14 (2), 269–281.
Arpacı, F. ve ERSOY, A.F. (2007). Kadının Çalışmasının Ailenin Yaşam Kalitesine Etkisinin İncelenmesi, Aile ve Toplum Dergisi, Yıl:9, 3 (11), 42-50.
Aslan N. ve Arslan Cansever, B. (2012). Ergenlerin Boş Zaman Değerlendirme Algısı, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42, 23-35.
Aydıner Boylu, A. ve Paçacıoğlu, B. (2016). Yaşam Kalitesi ve Göstergeleri, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 8 (15), 137-150.
Başoğlu, B., Şekeroğlu, M.Ö., Altun, E. (2016). Öğretmenlerin Aile-İş Çatışması Ve İş-Aile Çatışmalarının Yaşam Doyumuna Etkisi Ve Bazı Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (32), 277-291.
Berg B.L. ve Lune, H. (2015) Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (Çev.Hasan Aydın), Konya: Eğitim Yayınevi.
Camkurt, M.Z. (2007). İşyeri Çalışma Sistemi ve Fiziksel Faktörlerin İş Kazaları Üzerindeki Ektisi, TUHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 20 (6), 80-106.
Canel, A.N. (2012). Aile Yaşam Becerileri, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, İstanbul: Nakış Yayınevi.
Ferris, G.R., Davidson, S.L., Perrewe, P.L., Atay, S. (2010). İş Yaşamında Politik Yeti, 2.Basım, İstanbul: Namar Yayınları.
Freudenberger, H.J. (1974). Staff Burnout, Journal of Social Issuses, 30, 159-165.
Gündüz, B., Erkan, Z., Gökçakan, N. (2007). Polislerde Tükenmişlik ve Görülen Psikolojik Belirtiler, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (2), 283-298.
Kaya, Z. (2014). Antalya Emniyet Müdürlüğü Hassa Bölgeleri Koruma Şube Müdürlüğü Personelinde Tükenmişlik Sendromu Üzerine Bir Çalışma, Hikmet Yurdu Düşünce-Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7 (13), 229-250.
KDK (Kamu Denetçiliği Kurumu) 30/12/2014 tarihli Tavsiye Kararı, 1-38.
Kır, İ. (2011). Toplumsal Bir Kurum Olarak Ailenin İşlevi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (36), 381-404.
Mansuroğlu, S. (2002). Akdeniz Üniversitesi Öğrencilerinin Serbest Zaman Özellikleri ve Dış Mekan Rekreasyon Eğilimlerinin Belirlenmesi, Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15 (2), 53-62.
Meral, B.F. ve Cavkaytar, A. (2015). Otizmli Çocuk Ailelerinin Aile Yaşam Kalitesi Algıları, K. Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (3), 1363-1380.
Özen Kapız, S. (2002). İş-Aile Yaşamı Dengesi ve Dengeye Yönelik Yeni Bir Yaklaşım: Sınır Teorisi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (3), 139-153.
Schuster, M. And Rhodes, S. (1985). The Impact of Overtime Work on Industrial Accident Rates, Industrial Relations, 24 (2), 234-246.
Selvi, Y., Güzel Özdemir, P., Özdemir, O., Aydın, A., Beşiroğlu, L. (2010). Sağlık Çalışanlarında Vardiyalı Çalışma Sisteminin Neden Olduğu Genel Ruhsal Belirtiler ve Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi, Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 23 (4), 238-243.
Şener, A. ve Terzioğlu, G. (2002). Ailede Eşler Arasındaki Uyuma Etki Eden Faktörlerin Araştırılması, Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Üstün, Y. ve Çınar Yücel, Ş. (2011). Hemşirelerin Uyku Kalitesinin İncelenmesi, Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 4 (1), 29-38.
Voydanoff, P. (2004). The Effects of Work Demands and Resources on Work-to-Family Conflict and Facilitation, Journal of Marriage and Family, 66 (2), 398-412.
Yavuzer, H. (1996). Çocuk Eğitimi El Kitabı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yılmaz K. ve Altınkurt, Y. (2011). Göreve Yeni Başlayan Özel Dershane Öğretmenlerinin Kurumlarındaki Çalışma Koşullarına İlişkin Görüşleri, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 11 (2), 635-650.
Yılmaz, A. ve Ekici, S. (2003). Örgütsel Yaşamda Stresin Kamu Çalışanlarının Performansına Etkileri Üzerine Bir Araştırma, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 10 (2), 1-20.
Yılmaz, H. (2003). Polis Reformu Olmadan Asla, Çağın Polisi Dergisi, 14, 45-46.
Yılmaz, H., Uygun, Ö., Demir, İ. (2012). Mesai Düzenlemesinin Örgütsel Performans, Personel Tatmini Ve Suç Önleme Üzerine Etkileri: Bursa Emniyet Müdürlüğü Ergonomik Vardiya Uygulaması, 7-8 Ekim 2011 Suç Önleme Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Bursa, 35-54.
Yüksel, İ. (2004). Çalışma Kalitesinin Tipik ve Atipik İstihdam Açısından İncelenmesi, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5 (1), 47-58.
Zorba, E. (2008). Türkiye’de Rekreasyona Bakış Açısı ve Gelişimi, Gazi Haber Dergisi, Eylül, 52-55.