Mithat Cemal Kuntay (1885-1956) Türk edebiyat tarihinde kalemiyle adından söz ettiren önemli simalardan biridir. Üç İstanbul adlı romanı ile yazarlığını taçlandıran Mithat Cemal Kuntay, Nefâis-i Edebiyye adlı eseriyle antoloji sahasında dönemi bakımından önemli bir eser vermiştir. Nazım ve nesir olmak üzere iki cilt halinde kalem alınan Nefâis-i Edebiyye, dönemin şiir ve inşâ zevkini yansıtması bakımından dikkate değerdir. Şiirlerin yer aldığı ilk ciltte Kuntay, Klasik Türk edebiyatından Yeni Türk Edebiyatı’na değin pek çok şairin şiirine yer verir. Antolojide Tanzimat ve Servet-i Fünûn şairlerine daha çok yer veren Kuntay, bu hususta Tevfik Fikret, Abdülhak Hamit Tarhan, Cenâb Şahâbeddin, Ali Ekrem gibi isimleri ön plana çıkarır. Müellif Kuntay, bunun yanı sıra Bâkî, Şeyh Gâlib, Nevres-i Kadîm, Nedîm, Fuzûlî, Yenişehirli Avni gibi pek çok Divan şairine de yer verir. Mithat Cemal Kuntay nazım kısmının sonunda ‘İfade’ başlığını taşıyan iki sayfalık küçük bir yazıya yer verir. Nefâis-i Edebiyye’nin ikinci cildinde ise Türk Edebiyatının dikkat çeken nesir örneklerine yer veren Mithat Cemal Kuntay, bu kısımda Tanzimat sonrası metinlerine yer verir. Kuntay, nesir kısmında herhangi bir önsöz ya da sonsöze yer vermez. Bu çalışmada Mithat Cemal Kuntay’ın Nefâis-i Edebiyye adlı antolojisi incelenecek ve Kuntay’ın tercihlerine ilişkin bazı ilginç detaylar paylaşılacaktır.