Lahanagillerde Sclerotinia sclerotiorum'un Çanakkale ve Edremit Körfezi'nde yaygınlığının ve salisitik asite duyarlılıkları açısından izolatlar arasındaki farklılıkların saptanması

Geniş konukçu sınırına sahip bir patojen olan Sclerotinia sclerotiorum, lahanalarda beyaz çürüklük hastalığına sebep olmaktadır. Bu çalışmada, Çanakkale Merkez, Gelibolu Yarımadası ve Edremit Körfez Bölgesi’nde, lahana ve akraba kültür bitkilerinin ekildiği alanlarda, S. sclerotiorum etmeninin oluşturduğu hastalık oranı ve şiddeti araştırılmış, izolatlar arasında salisilik asite (SA) duyarlılıktaki farklılıklar saptanmıştır. Bu amaçla toplam 100 parselde sörvey yapılmış, hastalıklı bitkilerden izolatlar toplanmıştır. Sörvey alanını kapsayan parsellerin %26’sının hastalık etmeni ile bulaşık olduğu saptanmıştır. Toplanan izolatlar 0.1, 0.5, 1, 5, 10 ve 100 mM SA eklenmiş patates dekstroz agar (PDA) ortamında geliştirilerek miselyal çap ve oluşan sklerot sayısı belirlenmiştir. İzolatlar 5, 10 ve 100 mM SA içeren dozlarda hiçbir miselyal gelişim göstermezken, izolatlar arasında 0.1, 0.5, 1 mM SA miselyal gelişim ve oluşan sklerot sayısı bakımından farklılıklar gözlenmiştir. Bu çalışma, Çanakkale ve çevresinde lahana ve akraba türlerden elde edilen S. sclerotiorum izolatları arasında farklılıklar olduğunu göstermektedir.

Determination of the disease prevelance of Sclerotinia sclerotiorum in brassica plants in Çanakkale and Edremit Gulf and variation of the isolates to salycilic acid

White rot disease caused by Sclerotinia sclerotiorum is a poliphag pathogen attacks a wide range of agricultural plants. The disease incidence and severity was investigated in cabbage and relative crops in the Çanakkale Gelibolu Peninsula and Edremit Gulf. The diversity on the response of isolates to salycilic acid (SA) in vitro on the means of mycelial growth and sclerotium number was also assessed. With these purpose 100 agricultural parcels was surveyed for disease incidence and severity and sclerotium samples were collected randomly for in vitro assays. 26% of the parcels were found to be infested with the pathogen. The isolates collected was placed on Petri dishes containing PDA amended with 0.1, 0.5, 1, 5, 10 ve 100 mM SA for mycelial growth and sclerotial number to find out the diffences amoung the isolates. None of the isolates grew on 5, 10 and 100 mM SA, however, there was great variatin among the isolates on means of mycelial growth and sclerotium number on 0.1, 0.5, 1 mM SA. This result proves that there is a variation in the population of S. sclerotiorum in brasicaseous plants.

PDF

___

Melvin D. Bolton, Bart P. H. J. Thomma and Berlin D. Nelson, 2006. Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary: biology and molecular traits of a cosmopolitan pathogen. Molecular Plant Pathology , 7 (1): 1-16.
Mermer-Doğu, D. 2008. Çanakkale Örtüaltında Yetişen Marullardan İzole Edilen Sclerotinia sclerotiorum Populasyonunda Varyasyonların Saptanması. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
Mert-Türk, F., M. Ipek, D. Mermer ve P. Nicholson. 2007. Microsatellite and morphological markers reveal genetic variation within a population of Sclerotinia sclerotiorum from oilseed rape in Çanakkale province of Turkey, Journal of Phytopathology., 155: 182-187.
Mert-Türk, F. ve D. Mermer. 2004. Çanakkale Örtüaltı Marul Yetiştiriciliğinde Sclerotinia clerotiorum’un Yaygınlığının ve Miselyal Uyum Gruplarının Saptanması”. MKU Ziraat Fakültesi Dergisi, 9 (1-2): 1-8.
Onaran, A. ve Y. Yanar. 2007. Tokat ve Amasya yöresinde seralarda hıyarlarda görülen beyaz çürüklük etmeni Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) De Bary’un yaygınlığı ve mizelyal uyumluluk gruplarının belirlenmesi üzerine araştırmalar. Türkiye II. Bitki Koruma Kongresi, 283: 27-29.
Purdy, L.H. 1979. Sclerotinia sclerotiorum - history, diseases and symptomatology, host range, geographic distribution, and impact. Phytopathology, 69 (8): 875-880.
Raskin, I., H. Skubatz, W. Tang and B. J. D. Mense. 1990. Salicylic acid levels in thermogenic and non-thermogenic plants. Annals of Botany. 66: 369- 373.
Ross, A.F. 1961. Localized acquired resistance to plant virus infection in hypersensitive hosts. Virology, 14:329–339.
Singleton, L. L., Mihail, J. D:, Rush, C. M., 1992. Methods for Research on Soilborne Phytopathogenic Funigi, 74-78.
Sticher, L., B. Mauch-Mani, and J.-P. Métraux. 1997. Systemic acquired resistance. Annual Review of Phythopathology, 35:235–270.
Tok, M.F. ve Ş. Kurt. 2007. Akdeniz Bölgesi örtüaltı domates bitkilerinden elde edilen Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary izolatlarının miselyel uyum grubu (MUG) ve patojenisite yöntemleriyle karakterizasyonu. Türkiye II. Bitki Koruma Kongresi, 27-29 Ağustos 2007. Isparta, 284.