Bu çalışmada, Afyonkarahisar'da faaliyet gösteren gezginci arıcılık işletmelerinin üretim kapasitesi, arıcılık ve pazarlama uygulamaları ile karşılaştıkları zorlukların analiz edilmesi amaçlanmıştır. Afyonkarahisar’da bulunan arıcılık işletmelerinin coğrafi dağılımı dikkate alınarak tabakalı örnekleme yapılan ve rastgele seçilen toplam 84 arıcılık işletmesine ait arılıklarda inceleme, gözlem, ölçüm ve değerlendirme yapılmıştır. Arıcılar ile yapılan yüz yüze görüşmeler ve işletme kayıtlarından elde edilen veriler yarı yapılandırılmış bir form ile kayıt altına alınmıştır. Bu işletmelerde geleneksel bal üretilmekte olup ortalama kovan kapasitesi 323,98 adettir. Ortalama 14,28 kg olan kovan başına bal üretiminin işletme büyüklüğü arttıkça arttığı tespit edilmiştir. Tüm işletmelerde Muğla ve Muğla x Anadolu melezi bal arıları bulunmaktadır. Arıcılar koloni kayıplarının en fazla Nosema ve Varroa kaynaklı olduğunu bildirmiştir ve kovanların yaklaşık üçte birisinin kirli ve yıpranmış olduğunu belirlenmiştir. Birçok işletmede üretim verileri ve arı sağlığına ilişkin kayıtların tutulmadığı ve arılık alanlarında doğal afetlere karşı acil durum planının bulunmadığı tespit edilmiştir. İşletme büyüklüğü ile bal veriminin arttığı, arılıkta kovanların sıkışık bulunduğu, kirli ve yıpranmış kovan miktarının fazla olduğu ve önemli sorunların arı taşıma, konaklama, pazarlama ve arı hastalıklarına ilişkin olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

This study aimed to analyze the challenges of migratory beekeeping enterprises related to their production capacity, beekeeping practices and, marketing in Afyonkarahisar. Some observations, measurements, and apiary land‐based assessments were made in a total of 84 beekeeping enterprises that have been selected randomly with a stratified sampling method. Data from face‐to‐face interviews with beekeepers and production records on the farms were used via a semistructured form. While there was a traditional honey production model in these enterprises, the average hive capacity was 323.98 units. It is determined that the average honey production per hive was 14.28 kg and, there was an increasing trend in production parallel to enterprise capacity. All enterprises have Muğla and Muğla x Anatolian hybrid bee colonies. Beekeepers reported that the most critical colony losses were originated from Nosema and Varroa infections, and most of the hives evaluated were more or less dirty and worn. It has revealed that there was no record kept of any bee health and production in many enterprises, and there was no plan for natural disasters in many apiary areas for emergencies. It has been concluded that honey yield increased with the enterprise size, the hives were dense in the apiary land, the amount of dirty and worn hives was high, and the major problems were related to bee transportation, shelter, marketing, and bee diseases.