Desantralizasyon ve Türkiye'de Metropoliten Alan Yönetimleri Üzerine Bir Değerlendirme

Hizmetlerin etkin ve verimli verilmesinde önemli araçlardan birisi olan desantralizasyon kamu yönetiminde kamusal işlevler için sorumluluk ve otorite transferi anlamına gelmektedir. Desantralizasyon yerel halkın gereksinim ve beklentilerine, uygun ve etkili bir düzeyde yanıt verebilme özellikleri ile çağdaş ve demokratik bir yönetim yapısının vazgeçilmez unsurları arasında değerlendirilmektedir. Yönetsel desantralizasyon ilkesi benimsenerek kurulmuş olan ülkemizde, yerinden yönetim sisteminin dolayısıyla kamu yönetiminin ayrılmaz bir parçası olan büyükşehir belediye yönetimlerinde desantralizasyon ilkesi benimsenmiştir. Bu çalışmanın amacı; Türkiye'de kamu yönetim sisteminin önemli bir parçası olan metropoliten (Büyükşehir) yönetimlerin tarihsel süreçte değişen görev, yetki, sorumluluk alanlarını, mevcut metropoliten yönetim sistemini ve sistemdeki problemleri desantralizasyon kavramı bağlamında değerlendirmek, mevcut sistemdeki problem1eri çözmek için ne tür açılımlara yönelinmesi gerektiğini tartışmak olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Desantralizasyon, Metropol, Metropoliten Yönetim, Kamu yönetimi, Türkiye

PDF

___

BONGWA, A., (2004). "Desentralization", Public Managment and Urban Governance in Transitional Countries Courses Session Handout, Institute for Housing and Urban Development Studies, Rotterdam-Netherlands, 24 March- 16 June.
ERDUMLU, G., (1993). Büyükşehir Belediyeleri Araştırması, DPT Sosyal Planlama Genel Müdürlüğü Araştırma Dairesi Başkanlığı, Ankara.
GÖYMEN, K., (1983). Bir Yerel Yönetim Öyküsü 1977-1980 Ankara Belediyesi Deneyimi, Özgün Matbaacılık, Ankara.
GÜNER, A., (2005). "Mali Özerklik çerçevesinde Yerel Yönetimlerin Gelirleri Üzerine Bir Değerlendirme", Türkiye'de Yeniden Mali Yapılanma, 20.
Türkiye Maliye Sempozyumu, Pamukkale Üniversitesi, Denizli
http://en.wikipedia.org/wikilDecentralisation, 22 Eylül 2006, saat. 16.30
http://www.belgenet.comlyasa/k5216.htrnl. 29 Eylül 2006, saat.l7.00
KELEŞ, R., (1972). Şehireiliğin Kuramsal Temelleri, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayım, Yayın No:332, Ankara.
KELEŞ, R., (1993). Kent ve Siyaset Üzerine Yazılar (1975-1992), TIJLA-EMME Yayım ,İstanbul.
KELEŞ, R., (1994). Yerinden Yönetim ve Siyaset, Cem Yayınevi, Genişletilmiş 2.Baskı, İstanbuL.
KELEŞ, R., (1997). Kentleşme Politikası, İmge Kitapevi, 4. Baskı, Ankara.
KÖSE, Ö., (2004). "Yerel Yönetim Olgusu ve Küreselleşme Sürecindeki Yükselişi", Sayıştay Dergisi, No: 52, T.C Sayıştay Bakanlığı Yayım, Ocak- Mart, Ankara.
Milli Güvenlik Konseyi, Büyükşehir Yakın Çevresindeki Yerleşim Yerlerinin Anabelediyelere Bağlanması Hakkında Kanun Tasarısı ve İhtisas Komisyonu Raporu, (1981). T.C Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Tetkik Dairesi Başkanlığı, Sayı 101-740/08074, Ankara.
Resmi Gazete (1972).9 Mayıs 1972, NO.14182.
Resmi Gazete (1979).3 Temmuz 1979, No.l6685.
Resmi Gazete (1981).8 Aralık 1981, NO.17538.
SUZUKI, U., (1998). "Metropolitan Governance; Strategies for Capacity Building", Asian Review of Public Administration, VoL.X, No. 1-2, January, Hong Kong.
TEKEL, A., (2000). Metropoliten Planlama ve Planlamanın Yönetimi; 1969-1984 Dönemi Ankara Deneyimi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Bölümü, Kent ve çevre Bilimleri Anabilim Dalı, Yayınlanmarnış Doktora Tezi, Ankara.
TOKMAN,Y., (1988). "3030 Sayılı Yasa'ya Göre Büyükşehir Yönetimlerinin Durumu", Şehireilik, Hukuk ve Yönetim İlişkileri, Türkiye J 2. Dünya Şehireilik Günü Kolokyumu, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi ve Basın Yayın Yüksekokulu Basımevi, 16-18 Kasım, Ankara.
ÜNAL, T., (1985). "Türkiye'de Fiziki Planlama Çalışmalan İçinde Metropoliten Planlama Çalışmalarımn Yeri ve Tarihi Gelişimi", Türkiye'de Metropoliten Alan Planlama Deneyim ve Sorun/an Kolokyumu, Mimar Sinan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayım, Yayın No:2, İstanbuL.