Developmental Differences in the Use Tense Aspect Modality in Narratives

ÖZET: Bu çalışmanın amacı, 3-9 yaş arası ve 13 yaş grubu çocukların ürettiği anlatılarda, Türkçe’deki Zaman-Görünüş- Kiplik işaretleyicilerinin kullanım sıklığı ve işlevinde bir farklılığın olup olmadığını, varsa, farkların neler olduğunu araştırmaktır. Veri, Mayer’in (1969), bir çocuk ile köpeğinin, kaybolan bir evcil kurbağayı ararken başlarından geçen macerayı betimleyen, yazısız, resimli, “Frog, where are you?” başlıklı kitabı kullanılarak, 112 Türkçe tekdilli çocuktan ve 14 yetişkinden toplanmıştır. Verinin nicel analizi, Zaman-Görünüş-Kiplik işaretleyicilerinin kullanımında, yaşa bağlı olarak önemli farkların bulunduğunu göstermiştir. Küçük yaştaki denekler anlatı zaman işaretleyicisi olarak daha çok –mIş’ı tercih ederken, artan yaş ile birlikte tercih –(I)yor’a kaymaktadır. Verinin nitel analizi ise, Zaman-Görünüş-Kiplik işaretleyicilerinin tümcecik içindeki işlevleri ile metin boyutundaki işlevleri arasında önemli farkların olduğunu göstermiştir.

Anlatılarda Kullanılan Zaman Görünüş Kiplik Yapılarının Kullanımındaki Gelişmeler Farklar

ABSTRACT: This study investigates how/whether the emergence and function of Turkish Tense Aspect Modality (TAM) markers that are used in narratives by children from 3 to 9 plus 13-year-olds show differences relative to the age of the narrator both quantitatively and qualitatively. The data were collected, by using Mayer’s (1969) wordless picture book Frog, where are you?, crossectionally from 112 Turkish monolingual children from 3 to 9-year-olds, 13-year-olds and 14 adults, as normative group. The quantitative analysis of the data shows that there are significant differences in the preference of TAM markers relative to age. While younger narrators anchor to –mIş, older ones prefer –(I)yor as the dominant TAM marker. The qualitative analysis of the data renders results showing that the clause level function of each TAM marker differs from its text level function in narratives produced by children.

PDF

___

Aksu-Koç, A. (1988a). The acquisition of aspect and modality: The case of past reference in Turkish. Cambridge: CUP.
Aksu-Koç, A. (1988b). Simultaneity in children’s narratives: The development of cohesion in discourse. Studies in Turkish Linguistics (pp. 55-78). Ankara: METU.
Bamberg, M. (1997). A constructivist approach to narrative development. In Michael Bamberg. Narrative development: Six approaches (pp. 89-132). Mahwah NJ: Lawrence Erlbaum Assoc.
Comrie, B. (1976). Aspect. Cambridge: CUP.
Comrie, B. (1985). Tense. Cambridge: CUP.
Chomsky, N. and Lasnik, H. (1993). The theory of principles and parameters. In J. Jacobs, A. von Stechow, W. Sternfeld, & T. Vennemann (Eds.). Syntax: An international handbook of contemporary research (pp. 13-127). Berlin: Walter de Gruyter.
Ehrlich, S. (1987). Aspect, foregrounding and point of view. Text. 7(4), 363-376.
Erguvanlı, Taylan, E. (1987). Tense Variation in Turkish Narratives. In Hendrik E. Boeschoten & Ludo Th. Verhoeven(Eds). Studies in Modern Turkish. (pp. 177-189). Tilburg: Tilburg University Press.
Erguvanlı, Taylan, E. (1992). On the parameter of aspect in Turkish. Modern studies in Turkish: Proceedings of the 6th International Conference on Turkish Linguistics, Eskişehir, Turkey.
Erguvanlı, Taylan, E. (2001). On the relation between temporal/aspectual adverbs and the verb form in Turkish. In Eser Erguvanlı-Taylan. The verb in Turkish. (pp. 97-129). Amsterdam: John Benjamins Publication Co.
Kessen, W. (1983). Piaget’s theory. In William Kessen, Handbook of child psychology I: History, theory and methods (pp.103-128). New York: John Willey and Sons.
Khalil, E. N. (2000). Grounding in English and Arabic News Discourse. Philadelphia, PA, USA: John Benjamins Publication Co.
Khalil, E. N. (2002). Grounding in text structure. Australian journal of linguistics. 22(2), 173-190.
Kornfilt, J. (1997). Turkish. London: Routledge.
Mayer, M. (1969). Frog, where are you? New York: Puffin Books.