___

• Abbasoğlu, Ş. (2015). İş görenlerde örgütsel adalet algısı ve örgütsel adaletin çalışanların iş motivasyonu üzerindeki etkisi: bir devlet hastanesi örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans). Atılım Üniversitesi, Ankara.
• Acar, E. (2019). Taşeronlaşmanın sağlık çalışanlarında örgütsel adalet ve örgütsel bağlılık üzerindeki etkisi: Çanakkale’de bir uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Akduman, G. Z., & Yüksekbilgili, Z. (2015). Medeni durumuna göre örgütsel adalet algısı. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-13.
• Agwa, A. M. F. (2018). Workplace deviance behaviors. Intechopen 25-38. https://www.intechopen.com/books/leadership/workplace-deviance-behaviors
• Aksu, A. (2016). Organizational deviance and multi-factor leadership. Academiz Journals, 11(8), 589-597.
• Alpar, R. (2014). Uygulamalı istatistik ve geçerlilik-güvenilirlik. (3. Baskı), Detay Yayıncılık, Ankara.
• Arıkan, Ç. (1986). Psiko-sosyal yönleriyle sapma. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Dergisi. 1(2-3), 123-140.
• Avcı, N., Küçükusta, D., &Tütüncü, Ö. (2007). İşyeri sapma davranışı: konaklama işletmelerinde bir uygulama. Çeşme Ulusal Turizm Sempozyumu, İzmir.
• Appelbaum, S. H., Deguire, K. J., & Lay, M. (2005). The relationship of ethical climate to deviant workplace behavior. Corporate Governance, 7(4), 43-56.
• Aquino, K., Lewıs, U. M., & Bradfıeld, M. (1999). Justice constructs, negative affectivity, and employee deviance: a proposed model and test. Journal of Organizational Behaviour, 20(7), 1073-1091.
• Aquino, K., Galperin, B. L., & Bennett, R. J. (2004). Social status and aggressiveness as moderators of the relationship between interactional justice and workplace deviance. Journal of Applied Social Psychology, 34(5), 1001-1029.
• Bayın, G., & Yeşilaydın, G. (2014). Hemşirelerde örgütsel sapma davranışının analizi: bir üniversite hastanesi örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6(3), 81-107.
• Bennet, R., & Robinson, S. (2000). Development of a measure of workplace deviance. Journal Of Applied Psychology, 85(3), 349-360.
• Bernerth, B. J., Armenakıs, A. A., Feıld S. H., & Walker, J. H. (2007). Justice, cynicism, and commitment: a study of ımportant organizational change variables. The Journal of Applied Behavioral Science, 43(3), 303-326.
• Beugre, C. D. (2002). Understanding organizational justice and ıts impact on managing employees: An african perspective. International Journal of Human Resource Management, 13(7), 1091-1104.
• Bies, R. J., & Moag, J. F. (1986). Interactional justice: Communication criteria of fairness. In R. J. Lewicki, B. H. Sheppard, & M. H. Bazerman (Eds.). Research on negotiations in organizations (pp:43-55). CT: JAI Press, Greenwich.
• Bilsel, M. A. (2013). Örgütsel adalet algısının banka çalışanlarının performans ve motivasyonlarına etkisi: Bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Burroughs, M. S. (2001). The role of dispositional aggressiveness and organizational ınjustice on deviant workplace behavior. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). The University of Tennessee, USA.
• Chullen, C. L., Dunford, B. B., Angermeier, I., Boss, R. W., & Boss, A. D. (2010). Minimizing deviant behavior in healthcare organizations: The effects of supportive leadership and job design. Journal of Healthcare Management, 55(6), 381-397.
• Cropanzano, R., Rupp, D., Mohler, C., & Schminke, M. (2001). Three roads to organizational justice. In: Ferris G, (Ed.). Research in Personnel and Human Resources Management (pp: 1-113). Elsevier Science, Oxford.
• Cropanzano, R., Bowen, D. E., & Gıllıland, S. W. (2007). The management of organizational justice. Academy of Management Executive, 21(4), 24-48.
• Cohen-Charash, Y., & Spector, P. E. (2001). The role of justice in organizations: A meta- analysis. Organizational Behavior and Human Decision Process, 86(2), 278-321.
• Çakır, Ö. (2006). Ücret adaletinin iş davranışları üzerindeki etkileri. Kamu-İş Kamu İşletmeleri İşverenleri Sendikası Yayınları, Ankara.
• Çolak, F. (2019). Okulların liderlik kapasitesi ve öğretmenlerin örgütsel sapma davranışları arasındaki ilişki (Muğla ili örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
• Dahmaz, A. (2019). Sınıf öğretmenlerinin örgütsel adalet ve duygusal emek düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Demir, M. (2010). Örgütsel Sapma davranışının kontrolünde duygusal zekânın rolü: Konaklama işletmelerinde bir araştırma. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26, 196-207.
• Demir, M. (2011). Effects of organizational justice, trust and commitment on employees’ deviant behavior. Anatolia-An International Journal of Tourism and Hospitality Research, 22(2), 204-221.
• Demir, M., & Tütüncü, Ö. (2010). Ağırlama işletmelerinde örgütsel sapma ile işten ayrılma eğilimi arasındaki ilişki. Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1), 64-74.
• Forret, M., & Love, S. M. (2007). Employee justice perceptions and coworker relationships. Leadership & Organization Development Journal, 29(3), 248-260. Grasmick, H. G., & Kobayashi, E., (2002). Workplace deviance in Japan: applying an extended model of deterrence. Deviant Behavior: An Interdisciplinary Journal, 23(1), 21–43.
• Greenberg, J. (1987). A taxonomy of organizational justice theories. Academy of Management Review, 12(1), 9-22.
• Gültaç, S. A. (2019). Örgütsel sapma ve nezaketsizlik davranışları ilişkisinde işyerinde dışlanmanın aracı rolü: sağlık kurumlarında bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Hollinger, R. C., & Clark, J. P. (1982). Formal and informal social controls of employee deviance. Sociological Quarterly, 23(3), 333-343.
• Hollinger, R. C., Slora, K. B., & Terris, W. (1992). Deviance in the fast-food restaurant: Correlates of employee theft, altruism and counter productivity. Deviant Behavior, 13(2), 155–184.
• Hollinger, R. C. (1986). Acts against the workplace: Social bonding and employee deviance. Deviant Behavior, 7(1), 53-75.
• Holtz, C. B., & Harold, M. C. (2010). Interpersonal justice and deviance: the moderating effects of ınterpersonal justice values and justice orientation. Journal of Management, 20(10), 1-52.
• Irak, D. U. (2004). Örgütsel adalet: ortaya çıkışı, kuramsal yaklaşımlar ve bugünkü durumu. Türkiye Psikologlar Derneği Türk Psikoloji Yazıları, 7(13), 25-43.
• İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 5(1), 68-69.
• İyigün, N. Ö., & Çetin, C. (2012). Psikolojik kontratın örgütsel sapma üzerindeki etkisi: İlaç sektöründe bir araştırma. Öneri Dergisi, 10(37), 15-29.
• Karacaoğlu, K., & Yörük, D. (2012). Çalışanların nepotizm ve örgütsel adalet algılamaları: Orta Anadolu bölgesinde bir aile işletmesi uygulaması. "İŞ, GÜÇ" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 14(3), 43-64.
• Karelaia, N., & Keck, S. (2013). When deviant leaders are punished more than non-leaders: The role of deviance severity. Journal of Experimental Social Psychology, 49(5), 783-796.
• Kobbs, S. W., & Arvey, R. D. (1993). Distinguishing deviant and non-deviant nurses using the personnel reaction blank. Journal of Business and Psychology, 8(2), 255-264.
• Lucas, G. M., & Friedrich, J. (2005). Individual differences in workplace deviance and ıntegrity as predictors of academic dishonesty. Ethics & Behavior, 15(1), 15-35.
• Mantell, M. R. (1994). Ticking bombs: Defusing violence in the workplace. Irwin Professional Publishing, USA.
• Mccardle, G. J. (2007). Organizational justice and workplace deviance: the role of organizational structure, powerlessness, and ınformation salience. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). University of Central Florida, Orlando.
• Meydan, C. H., & Şeşen, H. (2015), Yapısal eşitlik modellemesi – AMOS uygulamaları. Detay Yayıncılık, Ankara.
• Moorman, R. H. (1991). Relationship between organizational justice and organizational citizenship behaviors: do fairness perceptions ınfluence employee citizenship? Journal of Applied Psychology, 76(6), 845.
• Mulki, J. P., Jamillo, F., & Locander, W. B. (2006). Emotional exhaustion and organizational deviance: can the right job and a leader's style make a difference. Journal of Business Research, 59(12), 222–1230.
• Nasurdın, M. A., Ahmad, H. N., & Razallı, A. A. (2014). Politics, justice, stress, and deviant behaviour in organizations: An empirical analysis. International Journal of Business and Society, 15(2), 235-254.
• Niehoff, B. P., & Moorman, R. H. (1993). Justice as a mediator of the relationships between methods of monitoring and organizational citizenship behavior. Academy of Management Journal, 36, 527-556.
• Öğmen, E. (2019). Örgütsel adalet, iş doyumu ve hemşirelik. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi, İstanbul.
• Özdevecioğlu, M., & Aksoy, M. S. (2005). Organizasyonlarda sabotaj: Türleri, amaçları, hedefleri ve yönetimi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6(1), 95-109.
• Öztürk, C. (2019). Otel işletmelerinde kuşaklara göre örgütsel sapmanın belirlenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Price, J. L., & Mueller, C. (1986). Absenteeism and turnover of hospital employees. JAI Press, Greenwich.
• Robinson, S., & Bennet, R. (1995). A typology of deviant workplace behaviors: A multi- dimensional scaling study. Academy of Management Journal, 38(2), 555-572.
• Sayü, P. (2014). The relatıonshıp between organızatıonal justıce and work alıenatıon. (Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Spector, P. E., & Fox, S. (2002). An emotion-centered model of voluntary work behavior some parallels between counterproductive work behavior and organizational citizenship behavior. Human Resource Management Review, 12(2), 269–292.
• Syaebanı, I. M., & Sobrı, R. R. (2011). Relationship between organizational justice perception and engagement in deviant workplace behavior. The South East Asian Journal of Management, 5(1), 37-49.
• Taşkıran, E. (2011). Liderlik ve örgütsel sessizlik arasındaki etkileşim, örgütsel adaletin rolü. Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Thomas, R. K. (2003). Society and health sociology for health professionals. Kluwer Academic Publishers, USA.
• Tyler, T. R., & Bies, R. J. (1990). Beyond formal procedures: The interpersonal context ofprocedural justice. In J. S. Carroll (Ed.). Applied social psychology and organizational settings (pp: 77-98). NJ: Erlbaum, Hillsdale.
• Vardi, Y., & Wiener, Y. (1996). Misbehavior in organization:a motivational framework. Organization Science, 7(2), 151-165.
• Wolff, A. C., Ratner, P. A., Robinson, S. L., Oliffe, J. L., & Hall, L. M. (2010). Beyond generational differences: A literature review of the impact of relational diversity on nurses' attitudes and work. Journal of Nursing Management, 18(8), 948-969.
• Yalap, O. (2016). Çalışanların örgütsel adalet algılamalarının sapma davranışları üzerinde etkisi: tekstil sektöründe bir araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
• Yazıcıoğlu, Y., & Erdoğan, S. (2014). SPSS uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri, (4. Baskı). Detay Yayıncılık, Ankara.
• Yeşiltaş, M., Çeken, H., & Sormaz, Ü. (2012). Etik liderlik ve örgütsel adaletin örgütsel sapma davranışları üzerindeki etkisi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(1), 18-39.