Prof. Dr. Hasan Akkanat, İbn Sina ve Gazali’de İlahi İrade Kurgusuna Dair Eleştirel Bir Yaklaşım başlıklı eserinde, Gazali ve İbn Sina’nın ilahi irade’ye dair alternatif yorumlarını analiz etmektedir. O, ilahi iradenin mahiyetine ve kapsam aralığına yönelik düşüncelerin hangi dinamikler bağlamında oluşturulabileceğini tartışır. İbn Sina ve Gazali örnekleminde yorumcunun bulunduğu paradigmanın ve kendisini yerleştirdiği referans sisteminin, onun özerk düşüncelerine dair yönlendirici tavrına dikkat çeker. Yazar, filozofların görüşlerini sırasıyla açıkladıktan sonra kendi analizleri ile eseri dinamik bir boyuta taşımakta, hem Gazali’yi hem de İbn Sina’yı birbirlerinin bağlamları üzerinden ele alarak okuyucuya başka/öteki ekseninde bir anlamlandırma pratiğini göstermektedir. Aynı zamanda sırasıyla odaklandığı irade, ilim ve hürriyet kavramlarını tanrısal ve insani olmak üzere iki farklı referans zemininde kendi görüşleri ve filozofların görüşleri ile değerlendirmeye tabii tutarak eseri salt bir tasvir metni şeklinde değil, eleştirel bir yaklaşımla okuyucuya açmaktadır. Yazarın burada amacı, iki doktrin arasında bir seçime gitmek ya da okuyucuyu buna doğru yönlendirmek değil, iki yorumun da filozofların kendi kuram ve bağlamlarında sahip oldukları yeri ve işlevi açığa çıkarmaktır.

Hasan Akkanat, in his work titled "Divine Will Fiction in Avicenna and Ghazali", discusses in which dynamics the thoughts about the nature and scope of divine will can be formed. In the example of Ibn Sina and Ghazali, the author draws attention to the guiding attitude of the interpreter's paradigm and the reference system in which he places himself on his autonomous thoughts. After explaining the views of the philosophers in turn, the author carries the work to a dynamic dimension with his own analyzes, and shows the reader a practice of making sense on the axis of another/other by considering both Ghazali and Avicenna through each other's contexts. The author's aim here is not to choose between two doctrines or to direct the reader towards it, but to reveal the place and function that both interpretations have in the philosophers' own theories and contexts.