Sanat olgusu insanın varlığı ile gelişip oluşmuştur. İnsanoğlunun varoluşu ile birlikte gelişmeye başlayan bu tarihsel olgu geçmişten bugüne, insanın tarihsel süreci ile ilgili bize bilgi aktarımını sürdürmektedir. Tabi ki insan kimi zaman bilinçli olarak kimi zaman ise farkında olmadan içinde bulunduğu ruhsal durumu sanat yoluyla dışa vurmuştur. Gombrich’e göre insanın bilerek veya bilmeden yaptığı bu eylem, düşüncelerin ve duyguların nesnel bir görünüşe evirilme süreci olarak ta tanımlanabilmektedir. Sanatın insanın ruhunu iyileştiren bir yönü vardır. Sanat, bazen kişiyi üretim sürecinde sağaltırken bazen de sanatsal bir ortamın içinde var olarak sağaltabilir. Sanat terapisi olarak bilinen terapi yöntemi sanat yoluyla duyguların ifade edilmesini sağlayan bir yöntem olarak kullanılmaktadır. Sözsel ifade her zaman çok başarılı olamayabilir. Bu durumda kil, kâğıt, boya veya müzik aracılığı ile zihindeki imgeler aktarılır ve ruhsal bir çözümleme yoluna gidilir. Sanatın birçok alanında gördüğümüz gibi sanatçı kimi zaman sanat yoluyla kendi sağaltımını gerçekleştirirken, kimi zamanda kendi sanatı aracılığı ile çevresine dokunur. Bu çalışmada sanatın terapötik gücü, sanatçılar ve kişiler üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Sanatçı eserlerine yer verilerek, sanatçıların hangi yollarla bu sağaltım sürecini gerçekleştirdiği, sanatın terapötik etkisinin insan üzülenindeki etkileri araştırılmıştır.