Bu çalışmada; öncelikli olarak mozaik tekniğinin anlam ve kökenine, yapım tekniklerine, kullanılan malzemelere, tarihsel süreç içerisinde kullanım alanlarına ve antik çağlardan günümüze kadar uzanan bu tekniğin çağdaş sanatçılar tarafından nasıl yorumlandığına değinilecektir. Bu çalışma ile tek başına anlam ifade etmeyen küçük parçaların yan yana kullanımıyla ortaya çıkan ve mozaik olarak isimlendirilen bu tekniğin geleneksel bir teknik olarak kullanılmasının dışında, çağdaş tasarımlarda geçmişten günümüze ulaşan evrim sürecinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Bunun yanı sıra başta Antoni Gaudi olmak üzere çağdaş sanatçılardan Niki de Saint Phalle, Nek Chand, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Marco Bravura, Cleo Mussi, Monica Machado, Dino Maccini, Mohammed Banawy ve Rashid Johnson’un yaptığı çalışmalar üzerinden mozaik tekniğinin incelenmesi ve mozaik çalışacak kişilere referans olarak gelecek nesillere aktarılması hedeflenmiştir. Mozaik tekniğinin tek bir malzemesinin olmaması mozaik sanatçılarına sınırsız özgürlük hakkı tanımaktadır. Antik çağlarda doğada bulunan malzemelerle oluşturulabiliyorken günümüzde seramik, cam, mermer, ahşap, kâğıt ve kumaş başta olmak üzere birçok malzeme kullanılarak oluşturulabilir. Mozaik, insanların sanatı dışa vurma tekniklerinden sadece bir tanesidir. Bu teknik resim sanatından sonra ortaya çıkmasına rağmen yıllar içinde birçok alanda uygulanmaya başlanmıştır. Her türlü malzeme ile mozaik yapılabilir ancak bu araştırma kapsamında seramik malzeme ile mozaik çalışmalar yapan sanatçılar incelenecektir. Seramik sanatının dallarından biri olan mozaik tekniği; geçmişe dayanan bu uzun serüvenin araştırılarak, bulunan kaynakların derlenip ileriki araştırmalara bir nebzede kaynak oluşturması amaçlanmıştır.