Organik Tarımda Biyolojik Mücadele

Konvansiyonel tarımda kimyasal mücadelede kullanılan pestisitlerin çevreye ve insan sağlığına olumsuz etkileri pestisit kullanımının azaltılması çabalarını doğurmuştur. Pestisitlere alternatif doğal metotlardan biri de organik tarımda doğal düşmanların kullanıldığı biyolojik mücadeledir. Organik tarım, çevresel ve ekonomik olarak sürdürülebilir tarımsal üretim sistemini oluşturmayı amaçlayan bir yaklaşım olarak tanımlanabilir. Organik tarımda biyolojik mücadele, uygun diğer mücadele yöntemleri ile birlikte uygulandığında çok etkilidir. Biyolojik mücadelede üç temel yaklaşım vardır: mevcut doğal düşmanların korunması ve etkinliklerinin arttırılması, doğal düşman popülâsyonunun çoğaltılması ve desteklenmesi, doğal düşmanların ithal edilmesi. Son yıllardaki biyolojik mücadele anlayışı doğada mevcut olan faydalı organizmaların korunması ve etkinliklerinin artırılması yönündedir. Doğal düşmanların yeterli yoğunluğa ulaşamadığı durumlarda etkinliğini artırmak için laboratuarda üretilerek doğaya salımı yapılmaktadır. Doğal düşman popülâsyonunun çoğaltılması iki genel metot ile yapılmaktadır: doğal düşmanların kitle üretimi ve periyodik kolonizasyonu veya doğal düşmanların genetik yolla çoğaltılmasıdır. Doğal düşmanlar insektaryumlarda üretilmekte ve kritik zamanda aşılama (inoculative) veya kitle halinde salım (inundative) olmak üzere iki yol ile salımı yapılmaktadır. Klasik biyolojik mücadele yöntemi olarak da tanımlanan doğal düşmanların ithali, ekosistemde yeni olan ve bir salgın oluşturan zararlının o yörede bulunmayan doğal düşmanlarının zararlının anavatanından getirilip o alana yerleştirilmesi esasına dayanır. Organik tarımda biyolojik mücadele çevre dostu bir uygulama olup, diğer tarım sistemlerine göre daha kalıcıdır. Sürdürülebilir tarımda, bitki korumada önemli bir girdi olan pestisitler ve gübrelerin alternatifi olan kontrol metotları ile stratejilerinin belirlenmesi çalışmalarına ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler:

Organik tarım, biyolojik mücadele, koruma, çoğaltma, ithal

Biological Control in Organic Farming

In conventional farming, the negative effects of pesticides usage on the environment and human health in chemical control have resulted in efforts to reduce the use of pesticides. One natural method to counter pesticides is organic farming with biological control by introducing natural enemies in place of pesticides. Organic farming can be defined as an approach to agriculture is to create environmentally and economically sustainable agricultural production systems. Biological control is most effective when used together with other compatible pest control practices in organic farming. There are three general approaches to biological control; conservation, augmentation and importation of natural enemies. The conservation of natural enemies is the most important and readily available biological control practice in recent years. If the populations of a natural enemy are not present or can not respond quickly enough to the pest population, augmentation is used to manipulate of natural enemies and increase their effectiveness. This type of biological control involves two general methods: mass production and periodic colonization; or genetic enhancement of natural enemies. Natural enemies can be released at a critical time of the season (inoculative release) or literally millions can be released (inundative release). Importation of natural enemies, referred to as classical biological control, is the introduction of natural enemies to a new locale where they did not originate or do not occur naturally. Biological control in organic agricultural systems is more friendly to the environment and more sustainable than the other farming systems. There is a need to study the past trends in inputs usage like fertilizers and pesticides in crop production and alternative control methods with strategies for sustainable agriculture.

Keywords:

Organic farming, biological control, conservation, augmentation, importation,

PDF

___

Abraham, C.T., and Singh, S.D., 1984. Weed Management Studies in Sorghum/Legume Intercropping Systems, Weed Abstract, 039-02070.
Anonymous, 2007. Biological Control Department. Available http://www.adanaziraimucadele.gov.tr/. URL:
Anonymous, 2008a. The World of Organic Agriculture. Available http://www.fibl.org.
http://www.ifoam.org;
Anoymous, 2008b. Organic Control of Pests and Diseases. Available http://www.organicfarmingworld.com/index.html. URL: Anonymous, 2008c. http://www.ankara-tarim.gov.tr. Tarım. URL:
Anonymous, 2008d. Organik Tarım. URL: http://www. tarim.gov.tr.
Agrios, G. N., 2005. Plant Pathology. (5th ed.). Elsevier Academic Pres, London, 922 pp.
Coşkuntuncel, S., ve Kornoşor, S., 1996. Çukurova'da Mısır kurdu (Ostrinia nubilalis Hübner Lepidoptera: Pyralidae)'nun Biyolojik Mücadelesinde Yumurta Parazitoidi (Trichogramma evanescens Westwood Hymenoptera: Trichogrammatidae)'nin Kitle Salım Etkinliği Saptanması.Türkiye III. Entomoloji Kongresi, 24-28 Eylül, Ankara, 294-304. Oranının
Dernek, Z., 1987. Karışık Ekim Sisteminde Fasulye İle Bir Arda Yetiştirilen Mısırın Azot ve Fosfor Gereksiniminin Belirlenmesi, Köy Hizmetleri Araştırma Enstitüsü Yayınları, Yayın No:137, Ankara.
Işık, K., 1997. Biyolojik Çeşitlilik (Biodiversity). Bilim ve Teknik, TUBİTAK, Ankara, 30 (350), 84:87.
Lampkin, N.H., 1994. Organic Farming: Sustainable Agriculture in Pactice, The Economics of Organic Farming: An International Perspective, Ed:N.H. Lampkin and S. Padel, Guilford. Farming Press Books, Wharfedale Road, Ipswich IP1 4 LG, UK.
Lin, R., Liang, H., Zhang, R., Tian, C., and Ma, Y., 2003. Impact of Alfalfa/Cotton Intercropping and Management on Some Aphid Predators in China. Journal of Applied Entomology, 127 (1), 33–36.
Öncüer, C., 1993. Tarımsal Zararlılarla Savaş Yöntemleri ve İlaçları. Ege Üniv. Zir. Fak. Bitki Koruma Böl. Bornova, İzmir, 326s.
Özkan, A., Önuçar, A., Yumruktepe, R., Pala, H., ve Gönen, O., 1997. Turunçgil Bahçelerinde Entegre Mücadele Teknik Talimatı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Bitki Sağlığı Araştırmaları Daire Başkanlığı, Ankara,73 s. Öztemiz, S., 2006. Mısırkurdu Mücadelesi.Ticaret Borsası Yayınları, Konya, 23: 52-57. ve Biyolojik
Parrella, M.P., 1990. Biological Control in Ornamentals: Status and Perspectives. IOBC/WPRS Bull. 13, 161– 68.
Tuncer, C., 2007. Organik Tarımda Zararlıların Yönetimi. Organik Tarım Türkiye 1. Kongresi Raporu. 19-20 Ekim, Bahçeşehir, İstanbul, s: 38.
Weeden, C.R., Shelton, A.M., ve Hoffman, M.P., 2007. Biological Control: A Guide to Natural Enemies in North URL:http://www.nysaes.cornell.edu/ent/biocontrol. Available from
Willer H., and Yussefi, M., 2007. FiBL and SOEL Surveys. The World of Organic Agriculture - Statistics and Emerging Trends. IFOAM, Bonn, Germany and FiBL, Frick, Switzerland. 252 p. Available from URL: http://www.organic-world.net.
Zitter,T.A., and Simms, J.N., 1980. Management of Viruses by Attraction of Vector Efficiency and by Cultural Practices. Annu. Rev. Phytopathol., 18, 289-310.

Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi-Cover

ISSN: 1300-2910
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 1985
Yayıncı: Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi Yayın Ofisi