Türkiye’nin demokratikleşmesinde toplumsal sorun alanları

Türkiye'de demokrasinin bütün kurum ve alt yapılarıyla birlikte yerleşmiş olduğunu söylemek güçtür. Demokratik kurum ve yapıların oluşmasında yasal çerçevenin önemli ölçüde tamamlanmış olmasına rağmen, demokrasinin pekişmesinin önünde siyasal kültüründen kaynaklanan toplumsal engeller söz konusudur. Güçlü bir demokrasiye sahip olunması ve demokratik kurumların kurulabilmesi için ilk ve en önemli gereklilik uygun bir siyasal kültürün varlığıdır. Elitler ve kitlelerce demokratik değerlerin içselleştirilmesi, siyasal kültürle doğrudan ilgilidir. Siyasal kültür birden ortaya çıkmadığı gibi kısa sürede değişime veya dönüşüme de uğramaz. Türk demokrasisi, siyasal kültüründeki eksiklikler nedeniyle kurumsallaşıp gelişmemektedir. Türkiye'de demokrasinin gelişebilmesi bir siyasal kültür ortamına ihtiyaç vardır. Siyasal kültür ortamı; toplumsal hoşgörü, karşılıklı güven, bireysel özgürlükler, adalet ve eşitlik, ortak hedefe yönelik olarak birlikte hareket etme ve siyasal etkinlik duygusu unsurlarından oluşmalıdır. Türkiye'de kültürel ve toplumsal boyutta demokrasinin pekişmesinin önünde güven, hoşgörü eksikliği, siyasal seçkincilik duygusu zayıf bir sivil toplumun varlığı gibi engeller, bu çalışmanın temel düşüncesini oluşturmaktadır.

The social problems area in democratization of Turkey

It is difficult to say the Turkish democracy located along with all institutions and infrastructures of democracy. Although the legal framework in the formation of institutions and structures of democracy had substantially completed, there are social barriers due to political culture in front of the compaction of democracy. The first and the most important necessity of having a strong democracy and establishment of democratic institutions is the existance pf a prooer democratic culture. İnternelization of a democratic culture by the elites and the masses is directly related to political culture. Political culture cannot change or get transformed abruptly as it has not come into being all of a sudden. The Turkish democracy can not develop and institutionalize because of deficencies of Turkish political culture. There is a political culture environment for development of Turkish democracy. The political culture environment ought to consists the constituent of social tolerance, mutual trust, individual freedom, justice and equality, common movement progress to common goal and the sensation of political activity. The main purpose of this study is to determine the barriers of compaction of Turkish democracy on the social and culturel basis. These barriers are lack of the tolarence and confidence, political pre-eminence sensation and the existence of not strong a civil society.

PDF

___

AKGÜN, Birol (2001), “Türkiye’de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt: 56, Sayı: 4, ss.1-23.
ASLAN, Ömer (2007), “Hoşgörü ve Tolerans Kavramlarına Etimolojik Açıdan Analitik Bir Yaklaşım”, http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/makale/325.pdf, (18.04.2012).
BAUMAN, Zygmunt (2000), Siyaset Arayışı, (Çev.) Tuncay Birkan, Metis Yayınları, İstanbul.
BEETHAM, David (2006), Demokrasi ve İnsan Hakları, (Çev.) Bilal Canatan, Liberte Yayınları, Ankara.
ÇAHA, Ömer (1997), “1980 Sonrası Türkiye’de Sivil Toplum Arayışları”, Yeni Türkiye: Sivil Toplum Özel Sayısı, Sayı 18.
ÇAM, Esat (1987), Siyaset Bilimine Giriş, Der Yayınları, İstanbul.
ÇARKOĞLU, Ali ve TOPRAK, Binnaz (2006), Değişen Türkiye’de Din, Toplum ve Siyaset, TESEV Yayınları, İstanbul.
DAHL, Robert (1996), Demokrasi ve Eleştirileri, (Çev.) Levent Köker, Türk Demokrasi Vakfı Yayınları, Ankara.
ERDOĞAN, Mustafa “Türkiye İçin Bir Demokratikleşme Ve Sivilleşme Perspektifi”, http://liberal.org. (12.04.2012).
FUKUYAMA, Francis (2005), Güven: Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması, (Çev.) Ahmet Buğdaycı, Türkiye İş Bankası Yayınları, İstanbul.
HANİOĞLU, Şükrü (2006), Osmanlı’dan Cumhuriyete Zihniyet, Siyaset ve Tarih, Bağlam Yayınları, İstanbul.
HEPER, Metin (2006), Türkiye’de Devlet Geleneği, Doğu Batı Yayınları, Ankara.
HİRAİ, Yukiko (2007), “Japon Perspektifinden Türkiye’de Sivil Toplumun Yapısı: Sivil Toplum Araştırmaları Çerçevesinde Türk Sivil Toplum Kuruluşlarının Ana Hatları ve Faaliyetleri”, Uluslararası Hukuk ve Politika, Cilt: 3, No:9, ss.101-129.
HUNTİNGTON, Samuel P. (1991), The Third Wave: Democratization in the Late Twentieth Century, University of Oklahoma Press.
KALAYCIOĞLU, Ersin (1995), “Türkiye’de Siyasal Kültür ve Demokrasi”, Türkiye’de Demokratik Siyasal Kültür, (Ed.) Ergun Özbudun, Ersin Kalaycıoğlu ve Levent Köker, Türk Demokrasi Vakfı Yayınları, Ankara, ss.43-69.
KALAYCIOĞLU, Ersin (2008), “Türkiye'de Demokrasi’nin Pekişmesi: Bir Siyasal Kültür Sorunu”, Ergun Özbdun'a Armağan, Yetkin Yayınevi, Ankara, ss. 247-277.
KARADAĞ, Ahmet ve AKBAŞ Zafer (2009), “Kurumsal Güvencelerin İşlevsizlik Kavşağındaki Demokrasi: Türkiye”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 11, ss.162-188.
LİPSET, Seymour M. (1986), Siyasal İnsan, (Çev). Mete Tunçay, Teori Yayınları, Ankara.
MOORE, Barrington (1989), Diktatörlüğün ve Demokrasinin Toplumsal Kökenleri, (Çev.) Şirin Tekeli ve Alaeddin Şenel, V Yayınları, Ankara.
OKTAY, Cemil (2003), Siyaset Bilimi İncelemeleri, Alfa Yayınları, İstanbul.
ÖZBUDUN, Ergun (1990), “Türkiye’de Siyasal ve Kültürel Demokrasi” (Ed.) Hüsnü Erkan, Türkiye’de Demokrasi ve Demokrasi Kültürünün Gelişmesi, Türk Demokrasi Vakfı Yayınları, İzmir.
PAXTON, Pamela, “Social Capital and Sustainable Economic Growth”, Asian Development Bank, 2003, pp. 254-277.
PUTNAM, Robert. D., LEONARDi, Robert and NANETTİ, Raffaella Y. (1993), Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy, Princeton University Press, Princeton NJ.
SARTORİ, Giovanni (1996), Demokrasi Teorisine Geri Dönüş, (Çev). Tunçer Karamustafaoğlu, Mehmet Turhan, Yetkin Yayınları, Ankara.
SCHMITTER, Philippe. C., KARL, Tery L. (1993), “Demokrasi Nedir Ne Değildir?”, Sosyal ve Siyasal Teori, (Ed.) Atilla Yayla, Siyasal Kitabevi, Ankara.
SOKULLU, Ebru Canan ve ERTUNÇ, Burcu, “Demokrasi Algısı ve Referanduma Yönelik Tutumlar” http://betam.bahcesehir.edu.tr/tr/wpcontent/uploads/2010/08/ArastirmaNotu087.pdf, (12.04.2012).
TEKİN, Serdar (2000), “Sivil Toplumun Devletiyle Bölünmez Bütünlüğü”, Birikim, Şubat – 130, ss. 43-46.
TOPRAK, Binnaz (1996), “Civil Society in Turkey”, Civil Society in the Middle East (Der.) R. Norton, , Brill, Leiden.
TOCQUEVİLLE, Alexis de (1994), Amerika’da Demokrasi, (Çev). İhsan Sezal, Fatoş Dilber, Yetkin Yayınları, Ankara.
TÜRKÖNE, Mümtaz’er (2003), Siyaset, Lotus Yayınları, Ankara.
TURAN İlter (1986), “Türkiye’de Siyasal Kültürün Oluşumu”, Türk Siyasal Hayatının Gelişmesi, (Ed.) Ersin Kalaycıoğlu ve Ali Yaşar Sarıbay, Beta, İstanbul.
TÜRK DEMOKRASİ VAKFI (1999), Demokrasi Nedir?, Türk Demokrasi Vakfı Yayını, Ankara.
URAL, Abdullah, BAĞDATLI, Şükrü ve ALTINTAŞ, Hakan (2009), “Demokratik Rejimlerin Kültürel ve Siyasal Dayanakları ve Türk Siyasal Kültürü”, Stratejik Araştırmalar Dergisi, Sayı:13, ss. 73-82.
YILDIRIM, Selahattin (1993), Yerel Yönetim ve Demokrasi: Kavramlar, Yaklaşımlar, T.C Başbakanlık Toplu Konut İdaresi Başkanlığı ile Uluslararası Yerel Yönetimler Birliği ve Dünya Birleşmiş Kentler Federasyonu (IULAEMME) Yayını, İstanbul.
WHITELEY, Paul, F. (2000), “Economic Growth an Social Capital”, Political Studies, Vol. 48, 2000, pp. 443-466.
ZHANG, Jianpeng and KLOUDOVA, Jitka (2009), “Study On Creatıve Index In Chına: A Modıfıed Florıda’s 3ts Model” Current Issues Of Busıness And Law, Vol. 3, pp. 104-117.
http://www.dernekler.gov.tr, 15.04.2011.
(http://smgconnected.com/2011-turkiye-degerler-arastirmasi, 15.04.2012).
http://www.worldvaluessurvey.com/, 15.04.2011.