Bülent ÇELİK, Murat ERHAN, Yeşim KAYMAK, Aysel PAŞAOĞLU

Polikliniğimize vajinit yakınmasıyla başvuran hastalarda vajinal akıntı etkenlerinin araştırılması

Amaç: Enfeksiyöz vajinitlerin en önemli üç etkeni bakterice, vajinozis, trikomonyazis ve vulvovajinal kandîdiyazistir. En sık izlenen semptomların ise; vajinal akıntı, kaşıntı ve yahfna hissidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza, polikliniğimize vajinal akıntı yakınma-sıyla başvuran 100 hasta alındı. Hastaların yaşı, son bir yıl içindeki partner sayısı, kullandığı doğum kontrol yöntemi, sigara, alkol kullanımı ve antibiyotik alımı kaydedildi. Vajinal akıntının özellikleri ve akıntıya eşlik eden kaşıntı, dizüri, alt abdominal ağrı, disparoni ve posfkoital kanama yakınmaları olup olmadığı sorgulandı. Vajinal akıntı örnekleri, posterior forniksden iki steril eküvyon ile transport besiyerine alındı. Birinci eküyyon ile EMB, kanlı ağara ve Sabouraud besi yerine ekim yapıldı.İkinci eküvyondaki örnek direk mikroskopi ile incelendi Bulgular: Vajinal akıntı etkeni olarak 42 hastada kandida dokuz hastada G. vaginalis, sekiz hastada E. coli, iki hastada T vaginalis iki hastada S aureus ve bir hastada Klebsiella saptandı. Hastalarımızdan 36'sıni vajinal örneklerinde herhangi bir etken saptanamadı ve normal vajen florası-bakterileri üredi. Vajinal akıntı etkenleri ile hastaların yaş grupları uygulanan korunma yöntemleri, geçirilmiş vajina öyküsu varlıgı spesifik, yakınmaları ve fizik muayene bulguları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Sonuç: Vajinit etkenlerinin gerçek prevelanslannın oıtaya çıkfûası için daha geniş kapsamlı araştırmaların yapılması ve uygun değerlendirme yöntemlerinin kullanılması gerekmektedir

Investigation of vaginal discharge agents in patients attending an out-patient clinic with the complaint of vaginitis

Purpose: The three most important factors causing infectious vaginitis are bacterial vaginosis, trichomoniasis and vulvovaginal candidiasis. The most frequent symptoms are vaginal discharge, itching and burning sen¬sation. Methods: The patient sample of our study consisted of 100 patients who had consulted us with the complaint of vaginal discharge. The age of patients, the number of partners during the last year, the method of contraception, smoking and alcohol consumption and the antibiotics intake of the patients were recorded. Along with the properties of vaginal discharge, the presence of itching, dysuria, abdominal pain, dyspareunia and postcoital bleeding was investigated. Vaginal discharge samples taken from the posterior fornix by two sterilized swabs were put into the transport medium. The first swab was sent, in EMB, blood agar and Sabouraud medium. The sample from the second swab was examined by direct microscopy. Results: Candida was found to be the infecting agent in 42 patients, G. vaginalis in 9, E. coli in 8, T. vaginalis in 2, S. aureus in 2 and Kleibsiella in 1, all having vaginal discharge. In 36 of the patients, no agents were grown from vaginal discharge samples and normal vaginal flora resulted from cultures. There were no statistically significant differences between vaginal, discharge causes and the patients age, the method of contraception, previous vaginitis incidents, specific complaints or the findings obtained as a result of the physical examination (P>0.05). Conclusion: It is necessary to conduct more comprehensive studies and to use suitable evaluation methods to determine the actual prevalence of the factors causing vaginitis.

PDF

___

1.Otuonye NM, Odunukwe NN, Idıgbe EO. Aetiological agents of vaginitis in Nigerian women. British Journal of Biomedical Science 2004; 61(4): 175-178.
2.Fleury FJ. Adult vaginitis. Clin Obstet Gynecol 1981; 24: 407-438.
3.Coco AS, Vanderbosch M. Women's health infectious vaginitis, an accurate diagnosis is essential and attainable. Post Grad Med 2000;1: 1-9.
4.Mitchell H. Vaginal discharge—causes, diagnosis, and treatment. BMJ 2004; 328: 1306-1308.
5.Ünal S, Zarakolu P. Cinsel yolla bulaşan hastalıklar. In. Wilke Topçu A, Söyletir G, Doğanay M. (ed): Enfeksiyon Hastalıkları ve Mikro biyolojisi. İstanbul, Nobel Tıp Kitabevleri; 2002. p. 1111-1123.
6.Tosun I, Aydin F, Kaklikkaya N, Yazici Y. Frequency of bacterial vaginosis among women attending for intfauterine device insertion at an innercity family planning clinic. Eur J Contracept Reprod Health Care 2003; 8: 135-138.
7.Yen S, Shafer MA, Moncada J, Campbell CJ, Flinn SD, Boyer CB.Bacterial vaginosis in sexually experienced and non-sexually experienced young women entering the military. Obstet Gynecol 2003;102:927-933.
8.Rein MR Trichomonas vaginalis. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (ed). Principles and Practice of Infectious Disease. 4th ed. New York: Churchill Livingstone; 1995. p. 2493-2497.
9.Özçelik S. Kamçılı protozoonlar ve yaptıkları hastalıklar. In: Ustaçelebi Ş (ed) Temel ve Klinik Mikrobiyoloji. 1.baskı. Ankara: Güneş Kitabevi; 1999. s. 1191-1207.
10.Sorvillo F, Smith L, Kerndt P, et al. Trichomonas vaginalis, HIV and African-Americans. Emerg Infect Dis 2001; 7: 927-932.
11.Anderson MR, Klink K, Cohrssen A. Evaluation of vaginal complaints. JAMA 2004; 291(11): 1368-1379.
12.Amsel R, Totten PA, Spiegel CA, Chen KC, Eschenbach D, Holmes KK. Diagnostic criteria and microbial and epidemiologic associations. Am J Med 1983; 74: 14-22.
13.Nugent RP, Krohn MA, Hillier SL. Reliability of diagnosing bacterial vaginosis is improved by a standardized method of Gram stain interpretation. J Clin Microbiol 1991; 29: 297-301.
14.Rotimi VO, Duerden BI. The development of bacterial flora in normal neonates. J Med Microbial 1981; 14:51-62.
15.Cevahir N, Kaleli İ, Kaleli B. Vajinal akıntı örneklerinde Trichomo nas vaginalis araştırmasında direk mikroskopik inceleme, akridin oranj boyama ve kültür yöntemlerinin değerlendirilmesi. Mikrobiyol Bült 2002; 36: 329-335.
16.Swygard H, Sena AC, Hobbs MM, Cohen MS. Trichomonyasis: clinical manifestations, diagnosis and management. Sex Transm Infect 2004; 80: 91-95.
17.Lawing LF, Hedges SR, Schwebke JR. Detection of Trichomonyasis in vaginal and urine specimens from women by culture and PCR. J Clin Microbiol 2000; 38: 3585-3588.
18.Bickley LS, Krisher KK, Punsalang A, et al. Comparison of direct fluorescent antibody, acridine orange, wet mount, and culture for detection of Trichomonas vaginalis in women attending a Public Sexually Transmitted Diseases Clinic. Sex Transm Dis 1989; 16: 127-131.
19.Petersen CS, Danielsen AG, Renneberg J. Bacterial vaginosis: The leading cause of vaginal discharge in women attending an STD clinic in Copenhagen. Acta Derm Venereol 1999; 79(5): 414-415.
20.Schneider H, Coetzee DJ, Fehler HG, et al. Screening for sexually transmitted diseases in rural South African women. Sex Transm Inf 1998; 74(Suppl 1): 147-152.
21.Bramley M, Kinghorn G. Do oral contraceptives inhibit Trichomonas vaginalis? Sex Transm Dis 1979; 6: 261-263.
22.Ceruti M, Canestrelli M, Condemi V, et al. Methods of contraception and rates of genital infections. Clin Exp Obstet Gynecol 1994; 21: 119-123.
23.Demirezen S. Trichomonas vaginalis in vaginal smears of women using intrauterine contraceptive device. Cent Eur J Public Health 2001; 9: 176-178.
24.Adiloğlu AK, Acar N. Trichomonas vaginalis infeksiyonunun rahim içi araç kullanımı ve servikal akıntının direkt mikroskobik inceleme bulgularıyla birlikteliği. İnfeks Derg 2001; 15: 513-516.
25.Joesoef MR. High rate of bacterial vaginosis among women with intrauterine devices in Monado, Indonesia. Contraception 2001; 64: 169-172.
26.Calzolari E, Masciangelo R, Milite V, Verteramo R. Bacterial vaginosis and contraceptive methods. Int J Gynecol Obstet 2000; 70:169-172.
27.Akın A, Enünlü T. Türkiye nüfus ve sağlık araştırması 1998 ileri ana liz sonuçları TAP vakfı-UNFPA. Ankara, Türkiye, 2002; 81-149.
28.Doğan N, Akgün Y. Doğum kontrol yöntemleri ile,Trichomonas va ginalis görülme sıklığı arasındaki ilişki. İnfeks Derg 1999; 13: 187-190.
29.Kent HL. Epidemiology of vaginitis. Am J Obstet Gynecol 1991; 165: 1168-1176.