Amaç: Pediatrik yaş grubunda yüz kemiği kırıkları sık olarak görülmese de önemli fonksiyon kayıplarına neden olabilmektedir. Özellikle orbita tabanında oluşan ve yumuşak dokuların sıkışmasıyla karakterize olan tuzaklanma kırıkları tedavi edilmediği takdirde ekstraokuler kaslarda fibrozis gelişebilmekte ve kalıcı diplopiye neden olabilmektedir. Bu çalışmada pediatrik yaş grubunda orbita taban kırığı bulunan hastalardaki tedavi yaklaşımımız ve sonuçları değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: 2012-2015 yılları arasında izole orbita taban kırığı bulunan 12 pediatrik yaş grubu hasta çalışmaya dahil edildi. Yaş, defekt genişliği, defekt uzunluğu, çift görme, enoftalmus ve kas tuzaklanması değerlendirildi. Bulgular: Ortalama hasta yaşı 9.8 idi (2-17 yaş). 8 hastada diplopi, 9 hastada kas tuzaklanması, 4 hastada enoftalmus saptandı. 9 hastanın kırığı otolog kıkırdak grefti ile onarılırken 3 hasta konservatif olarak takip edildi. Ortalama takip süresi 14 ay (6-36 ay) olan hastalarda ameliyat sonrası dönemde komplikasyon gözlenmedi. Sonuç: Pediatrik yaş gruplarında izole orbita taban kırıklarının tedavisinde ortak yaklaşım bulunmamaktadır. Ameliyat endikasyonu konulmasında en önemli parametreler enoftalmus, göz hareketlerindeki kısıtlılık, çift görme ve tuzaklanma kırıklarının tespit edilmesidir. Özellikle kas tuzaklanma kırığı bulunan hastalarda erken müdahele kalıcı hasar oluşmasını önlemektedir.

Objective: Pediatric blow-out fracture is not frequently seen but may cause functional loss. Orbital flor fractures with muscle entrapment, inparticular, may cause extra ocular muscle fibrosis and permanent diplopia. In this study our management of pediatric blow-out fracture and results were evaluated. Methods:Pure pediatric orbital blow-out fracture patients who were admitted to our clinic between 2012-2015 were included in our study. Age, defect width, defect length, diplopia, enophthalmos and muscle entrapment were assessed. Results: The mean age of the patients was 9.8 years (range 2 to 17 years). Of those patients, 8 had diplopia, 9 had muscle entrapment and 4 had enophthalmos. Nine of the patients' fractures were reconstructed with autologous cartilage graft and the remaining three were followed conservatively. The mean follow-up period was 14 months (range 6-36 months) and no complications were observed. Conclusion: There was no joint approach on pure pediatric blow-out treatment. Muscle entrapment, restriction of eye movements, diplopia and enophthalmos are the most important indications when deciding whether or not surgical intervention is required. Early surgery can prevent permanent injury, especially in fractures with muscle entrapment.