Betamethasone Valeratın (BMV) MDA-MB 231 Meme Kanseri Hücre Dizisi Üzerindeki Sitotoksik ve Anti-Proliferatif Etkilerinin İncelenmesi

Amaç: Bir kortikosteroid olan betametazon valeratın meme kanseri hücrehattı MDA-MB-231’de etkisinin literatürde ilk defa incelenmesiamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamında insan meme kanseri hücre hattıMDA-MB-231’de betametazon valeratın kullanılabilirliği ve buna bağlı olaraksitotoksik etkisinin var olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Buna görehücre kültürünü takiben, hücre canlılık testi yapılmıştır. Daha sonra sağkalımdeneyi gerçekleştirilmiştir. İlacın hücreler üzerindeki migrasyonunu ölçmekiçin yara iyileşme deneyi ve anti-proliferatif etkisini ölçmek için ise kolonioluşum deneyi yapılmıştır. Yapılan tüm değerler en az 3 tekrarlı olacakşekilde gerçekleştirilmiş ve Graph Pad 4.04 istatistik programı ile istatistikselanalizler gerçekleştirilmiştir.Bulgular: Sağkalım deneyleri sonuçlarına göre, Betametazon valeratuygulanan hücrelerde yüksek oranda bağıl hücre ölümü saptanmıştır. Ayrıcahücrelere BMV uygulanmasıyla hücre proliferasyonu azaldığı ve yaraiyileşmesi engellendiği gözlenmiştir.Sonuç: Sonuç olarak, betametazon valeratın MDA-MB-231 insan memekanseri hücreleri için güçlü bir öldürücü olduğu tespit edilmiştir. Bu durumbetametazon valeratın kanser endokrin tedavisinde kullanılabilirliğinintespitine ışık tutulabilir.

Investigation of Cytotoxic and Anti-proliferative Effects of Betamethasone Valerate (BMV) on MDA-MB 231 Breast Cancer Cell Line

Objectives: We aimed to investigate the effects of betamethasone valerate on MDA-MB-231 human breast cancer cells for the first time in the literature. Methods: In the study, it was tried to determine the availability and the cytotoxicity effect of betamethasone valerate in the human breast cancer cell line MDA-MB-231. Cell viability was tested after cell culturing. Survival tests were then performed. Wound healing test was performed in order to measure the migration of the cells. Also colony formation test was carried out to measure the anti-proliferative effect. All values were made as at least 3 repetitions and statistical analyzes were performed with the Graph Pad 4.04 statistical program. Results: According to the results of surveillance experiments, high relative cell death was detected in cells treated with betamethasone valerate. In addition, cell proliferation decreased and wound healing was inhibited by BMV application in the cells. Conclusion: In conclusion, betamethasone has been found to be a potent killer for MDA-MB-231 human breast cancer cells. This may explain the utility of betamethasone valerate in cancer endocrine therapy.

PDF

___

Schüler-Toprak S, Treeck O, Ortmann O. Human chorionic gonadotropin and breast cancer. Interational Journal of Molecular Sciences. 2017;18:1587.
Karanlık H, Özmen V, Asoğlu O, ve arkadaşları. Meme kanseri cerrahi tedavisinin uzun dönem sonuçları. İstanbul, Meme Sağlığı Dergisi. 2006;2:89-95.
De Laurentiis M, Cianniello D, Caputo R, Stanzione B, Arpino G, Cinieri S, Lorusso V, De Placido S. Treatment of triple negative breast cancer (TNBC): current options and future perspectives. Cancer Treat Rev. 2010;36:80-6.
Muss HB, Berry DA, Cirrincione CT, Theodoulou M, Mauer AM, Kornblith AB, Partridge AH, Dressler LG, Cohen HJ, Becker HP, Kartcheske PA, Wheeler JD, Perez EA, Wolff AC, Gralow JR, Burstein HJ, Mahmood AA, Magrinat G, Parker BA, Hart RD, Grenier D, Norton L, Hudis CA, Winer EP, CALGB Investigators. Adjuvant chemotherapy in older women with early-stage breast cancer. N. Engl. J. Med. 2009;360:2055-65.
Ünal O, Kars B. Postmenopozal hormon tedavisi (ht) ve kanser riski. İstanbul. TJOD Uzmanlık Sonrası Eğitim ve Güncel Gelişmeler. 2004;1:51-7.
Bostankolu Ö, Öztürk B, Coşkun U, ve diğerleri. Yaşlı hastalarda kanser kemoterapisi. Uluslararası hematoloji-onkoloji dergisi. 2008;3186-92.
Çayırcı MT. Memenin invaziv duktal karsinomlarında siklin d1 ve p21 waf1’in prognostik faktörler ve tamoksifen direnci ile ilişkisi. Uzmanlık Tezi, İstanbul. 2007;31
Çelik S. Tamoksifen kullanan meme kanserli olguların endometrium patolojileri açısından değerlendirilmesinde transvajinal ultrasonografi ve endometrial biyopsinin yeri. Uzmanlık Tezi, İstanbul. 2007;15-21
Tüzün Y. Dermatolojide yerel kortikosteroidler. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri, Cilt Hastalıkları ve Yara Bakımı Sempozyumu, 18-19 Ekim 2001, İstanbul, s. 23-31.
Early Breast Cancer Trialists’ Collaborative Group (EBCTCG). Effects of chemotherapy and hormonal therapy for early breast cancer on recurrence and 15-year survival: an overview of the randomised trials. Lancet. 2005;365:1687–717.
Öztop İ. Erken evre meme kanserinin adjuvan tedavisinde trastuzumab. Uluslararası hematolojı-onkolojı dergisi, 2007;3:184-92.
Lamar ZS. The Role of Glucocorticoids in the Treatment of Non-Hodgkin Lymphoma. Ann Hematol Oncol. 2016;3:1103.
Sánchez-Vega B, Krett N, Rosen ST, Gandhi V. Glucocorticoid receptor transcriptional isoforms and resistance in multiple myeloma cells. Mol Cancer Ther. 2006;5:3062- 70
Mercer PM, Ebbs SR, Fraser SC, et al. Trial of aminoglutethimide vs hydrocortisone as second-line hormone treatment of advanced breast cancer. Eur J Surg Oncol. 1993;19:254-8.
Inaba H, & Pui CH. Glucocorticoid use in acute lymphoblastic leukemia: comparison of prednisone and dexamethasone. The Lancet Oncology, 2010;11:1096–106.
Çalışkan E, Çakıroğlu Y, Doğer E, ve diğerleri. Yüksek doz betametazon uygulamasının HELLP sendromu üzerine etkileri. Kadın Hastalıkları ve Doğum AD, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kocaeli Ankara Etlik Kadın Hastalıkları ve Doğum Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara, Türkiye Klinikleri J Med Sci. 2010;30:1134-42.
Antalyalı M, Sezik M. Antenatal kortikosteroit uygulamalarındaki güncel gelişmeler. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Isparta. S.D.Ü. Tıp Fak. Derg. 2011;18:144-9.