Deleuze ve Guattari’de Toplum ve Dil

Deleuze ve Guattari toplumsal yapıyı socius olarak adlandırmaktadır. Onlar, ilkel,despotik ve kapitalist olmak üzere üç tip toplumsal biçimlenmenin olduğunu öne sürmektedirler.Tüm toplumsallık tipleri birer kodlama rejimidirler ve dahası hepsi de Saussure’üngöstergebilimiyle aynı bakış açısını yansıtmaktadırlar. Zira Deleuze ve Guattariiçin gösterge sistemi içinde gösteren ve gösterilen ilişkisi aynı zamanda bir kodlamabiçimidir. Tüm kodlama rejimlerinde kişinin özgürlüğü kısıtlanmakta ve insanlar pasifbireylere dönüştürülmektedirler. Bu yüzden de onlara göre sabit bir yapı çerçevesindeaçılan bir dil yerine sürekli değişim gösteren dil ilişkileri insan doğasına daha uygundur.Bu, sürekli değişim gösteren dil, minör dil olarak adlandırılmaktadır. Bununla birlikteDeleuze ve Guattari’nin minör dil önerileri de kendi açılarından bakıldığında sabit dililişkileri anlamına gelmektedir.

Society and Language in Deleuze and Guattari’s View

Deleuze and Guattari entitles society as socius. They seperate societies into threetypes as primitive, despotic and capitalist sociuses. They suggest that all types of sociusesare coding regimes These coding regimes have also same views with Saussure’s approachcalled semiology. According to Saussure language is a system of sign composed from twoterms as signifier and signified. In this system relationship between signifier and signifiedare also a kind of coding in Deleuze and Guattari’s view. Furthermore individuals areconverted to passive beings by restricting their independences in all coding regimes. Thisis the reason that ongoing changes in languages are more convinient to human relationssince human nature based on change. According to Deleuze and Guattari this kind ofcontinuously changing languages are called as minor languages. However their proposalsare also stable at least in the meaning of language relations.

___

  • Akay, Ali, “Şirket Toplumu-Denetim Toplumu”, Gilles Deleuze’de Toplum ve Denetim, çev. Barış Başaran, İstanbul, Bağlam Yayıncılık, 2005.