SIĞIRLARDA BEYAZ KAS HASTALIĞININ ARAŞTIRILMASI

Bu çalışma, kliniğimize getirilen bir sığırda beyaz kas hastalığı saptanması üzerine aynı işletmedeki diğer sığırlarda da bu hastalığın var olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın materyalini, aynı ahırdaki 7 adet sığır (deney grubu) ile bir başka işletmedeki sağlıklı 7 adet sığır (kontrol grubu) oluşturmuştur. Hayvanlardan kan örnekleri alınarak eritrosit glutatyon peroksidaz (GSH-Px) aktivitesi, serum E vitamini, kreatin kinaz (CK) ve aspartat amino transferaz (AST) düzeyleri ölçülmüştür. Ortalama eritrosit GSH-Px aktivitesi, serum E vitamini, CK ve AST düzeyleri sırasıyla deney grubunda 16,38 ± 1,75 U/g Hb, 1,42 ± 0,63 mg/L, 1262,57 ± 270,94 U/L ve 142 ± 17,35 U/L; kontrol grubunda ise 26,98 ± 3,53 U/g Hb, 3,70 ± 0,33 mg/L, 169,66 ± 31,18 U/L ve 89,16 ± 8,90 U/L olarak tespit edilmiştir. Deney grubundaki hayvanların ortalama eritrosit GSH-Px aktivitesi ile serum E vitamini konsantrasyonu kontrol grubu hayvanlara kıyasla istatistiksel olarak düşük (p<0,05), serum CK (p<0,01) ve AST (p<0,05) düzeyi ise yüksek olarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak, deney grubundaki sığırlarda beyaz kas hastalığının şekillendiği belirlenmiş olup, benzer bulgu-lar gösteren sığırların muayenesinde beyaz kas hastalığının dikkate alınması ve sürüdeki diğer hayvanların da bu hastalığın varlığı yönünden araştırılmasının gerekli olduğu kanaatine varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Beyaz Kas Hastalığı, Selenyum, Glutatyon Peroksidaz, Sığır, E Vitamini

PDF

___

1. Beutler E. 1973. Red cell Metabolism A Manual of Biochemical Methods Grunef Strottan New York, 66.
2. Bradford S.P. 2002. Large Animal Internal Medicine. Mosby Company. St. Louis.
3. Brigelius-Flohe R and Traber M.G. 1999. Vitamin E: Function and metabolism. FASEB Journal 13:1145-1155.
4. Dabak M., Karataş F., Gül Y ve Kızıl Ö. 2002. Besi sığırlarında selenyum ve E vitamini yetersizliğinin araştırılması. Turkish Journal of Animal Science 26:741-746.
5. Gawlik M.T., Gawlik M.B., Górka A and Brandys J. 2003. Optimization and validation of a high-performance liquid chromatographic method for determination of α- and γ- tocopherol in rat plasma and erythrocytes. Acta Chromatography 13:185-195.
6. Gerloff B.J. 1992. Effect of selenium supplemention on dairy cattle. Journal of Animal Science 70:3934-3940.
7. Hoshino Y., Ichijo S., Osame S and Takahashi E. 1989. Studies on serum tocopherol, selenium levels and blood glutathione peroxidase activities in calves with white muscle disease.Nippon Juigaku Zasshi 51(4):741-748.
8. Koller L.D., South P.J., Exon J.H., Whitbeck G.A. and Maas J. 1984. Comparison of selenium levels and glutathione peroxidase activity in bovine whole blood. Canadian Journal of Comparative Medicine 48(4):431-433.
9. Miller J.K., Brzezinska-Slebodzisnka E and Madsen FC. 1993. Oxidative stress, antioxidants, and animal function. Journal of Dairy Science 76(9):2812-2823.
10. Scholz R.W and Hutchinson L.J. 1979. Distribution of glutathione peroxidase activity and selenium in the blood of dairy cows. American Journal of Veterinary Research 40(2):245-249.
11. Van Metre D.C. 2001. Selenium and vitamin E. Veterinary Clinics of North America Food Animals Practice 17(2):373-402.
12. Zust J., Hrovantin B and Simundic B. 1996. Assessment of selenium and vitamin E deficiencies in dairy herds and clinical disease in calves. Veterinary Record 139(16):391-394.