FUTBOLCULARLA GÜREŞÇİLERİN SALDIRGANLIK DÜZEYLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Bu araştırmanın amacı, futbolcular ve güreşçilerin saldırganlık düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırma, 50 amatör futbolcu ile 50 Güreşçi üzerinde yapıldı. Değişik illerdeki tesadüfi olarak belirlenen amatör takım-ların Yatağan Spor (n=17), Ulucak Belediye Spor’dan (n=16) ve Dum1upınar Üniversitesi Çini Spor’dan (n=17) futbolcuları ile Selçuk Üniversitesi'nden (n=14), Uludağ Üniversitesi'nden (n=15), İzmir Tekel Spor’dan (n=22) güreşçi toplam 100 kişilik denek grubunun saldırganlık düzeyleri tespit edilerek karşılaştırılmıştır. Saldırganlık düzeyini belirlemek için Özcan Köknel'in saldırganlık ölçeği müsabaka döneminde uygulandı. Anket sonuçlarına göre Futbolcular ve güreşçilerin arasında anlamlı bir fark olup olmadığını test etmek amacı ile “t” testi uygulandı. Aritmetik ortalaması[X] ve standart sapması [Ss] alındıktan sonra Sonuçlar p<0. 05 ve p<0. 001 anlamlılık düzeyinde incelendi. Futbolcular ile güreşçiler arasında ''t'' testi sonuçlarına göre (p<0,0l) düzeyinde anlamlı bir ilişki olduğu, güreşçilerin futbolculara oranla daha saldırgan eğilimde oldukları anlaşıldı.

Anahtar Kelimeler:

Futbolcu, Güreşçi, Saldırganlık

PDF

___

1. ACET, M., SERARSLAN, Z: (2000). “Futbol Seyircisinin Sosyo¬ Kültürel Yapısının Şiddet Eği-limine Etkisi Voleybol ve Basketbol Seyir-cisiyle Karşılaştırılması”, M. Ü. B.E.S.Y.O. Spor Bi-limleri Dergisi II. Spor Bilimleri Dergisi Haziran Özel Sayısı, s. 141-158,İstanbul.
2. AFYON, A., Y., SAYGIN, Ö., YILDIZ, M., S. (2002) “Muğla Böl¬gesi Amatör Ve Genç Takım-ların Kategorilerine Ve Mevkilerine Göre Sal-dırganlık Dü¬zeylerinin Karşılaştırılması”, Spor Araştırmaları Dergisi c: 6, s: 1, İstanbul, (s: 81-92).
3. BAŞARAN,E,.İ.(1998), “Eğitim Psikolojisi Eği-timin Psikolojik Temelleri”, Gül Yayınevi Ankara, (s: 112-113)
4. BAUNMANN, S.: (1979) “Psychologische Bedingung Faktoren Von Unfallenund Verletsungen im Sportspiel, In Leistungssport”, S: 2, 94-104.
5. BERKOWITZ, L. (1993), “Agression”,New-York, McGraw Hill, s. 23.
6. BUSS A. H. : “The Pshychology of Aggression” Roots of Agression, s. 4-6, Newyork 1981
7. COLLINS D., HALE B., LOOMİS J., (1995) “Differences in Emotional Responsivity and Anger in Athletes and Nonathletes: Startle Reflex Modulation and Exercise Psychology”, Vol: 17, No: 2,
8. ÇAKI, R. (1998), ”Bayan ve Erkek Voleybolcu-larda Müsabaka Öncesi ve Sonrası Bazı Davra-nış Özelliklerinin Karşılaştırılması”, Yayınlan-mamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
9. ERŞEN,E.(2000),“Spor Ortamında Seyirci Şid-detinin Sergi¬lenmesi Bağlamında Bazı Özel Durum Değişkenleri” G. Ü. B.E.S.Y.O., Sporda Psikososyal Alanlar Bildiri Kitapçığı, s. 386-393,23-27 Mayıs, Ankara.
10. KÖKNEL, Ö., (1985) “Kaygıdan Mutluluğa Kişilik”, Altın Kitap¬lar Yayınevi, İstanbul
11. KURÇ, E. Ve GÖKÇEOĞLU, M., (1995) “Bireysel Spor Yapan Sporcular ile Takım Sporu Yapan Sporcuların Sosyal Uyumlarının Karşılaştırılması”, Celal Bayar Ünv. Beden Eği-timi ve Spor Yüksekokulu Mezuniyet Çalışması, Mani¬sa, s. 14-15.
12. RAMAZANOĞLU, F., CANİKLİ, A., SAYGIN , Ö.: (2002) “Futbolcular ile Tekvandocuların Saldırganlık Düzeylerinin Karşılaştırılması” A. Ü. B.E.S.Y.O., Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt: 4 Sayı: 2, Erzurum.
13. TİRYAKİ,Ş.,(1997),“Spor Yapan Bireylerin Sal-dırganlık Dü¬zeylerinin Belirlenmesi”, I. Uluslar arası Spor Psikolojisi Sempozyumu Bildirisi, Mersin, Ekim 1997.
14. YILDIRIM, B.(1997), “Futbol Seyircisinin Sal-dırganlığı İle İlgili Bir Araştırma”, Yayımlan-mamış Bitirme çalışması, Manisa, (s: 1–89).