Bu makale Phaidon’da ölüm, felsefe ve hakikat bağlamındaki Platonik düşünümleri incelemektedir. Phaidon’da bedene karşı mücadele olarak ve ölümle sıkı bir ilişki ile yürütülen bir şey olarak felsefe tasarımı vardır. Platon bunu ölümü tatbik etme olarak felsefe ya da ölüme hazırlanma olarak felsefe diye sunar. Beden ve duyulardan arınma ölümü tatbik etme temelinde gerçekleşmektedir. Bu ise, felsefi hakikatin yansız bir refleksiyonun nesnesi olarak değil fakat ruhun en yüksek etkinliği olan theoria’ya verilmiş kendi hakikati olarak ortaya çıkmasını sağlamaktadır.

This article explores Platonic meditations, in the Phaedo, on the connection between death, philosophy and truth. The Phaedo contains an understanding of philosophy as a struggle against body and in an intimate relation to death, which he calls philosophy as practicing death, or equally, philosophy as a preperation for death. Purification from the body and the senses is done on the basis of practicing death which sets the stage for the emergence of philosophical truth not as an object of detached reflection, but as soul’s own truth given to its highest activity, theoria.