Analitik Felsefe Diye Bir Felsefe Okulu Var mıdır?

Analitik gelenek kendisini diğer felsefi okullardan berraklık, kesinlik, mantıksal titizlik ve daraltılmış odaklı olmak gibi özelliklerle ayırt etmeye çalışmıştır. Buna rağmen ana-litik felsefe büyük kümesinin içerisinde bazı okullar normalde kendisinin karşıtı olarak nitelenen Kıta felsefesi geleneği ile bazı çarpıcı ortaklıklar barındırmaktadır. Ben bu ça-lışmamda analitik felsefenin doğumundan itibaren içerisinde barındırdığı farklılıkların sıklıkla zıtlık seviyesine ulaştığını ve ayrıca kendisinin şiddetle reddettiği birçok özelliği ya zaten kendisinde bulundurduğunu veya zamanla o özellikleri kazandığını gösterme-ye çalışacağım. Bunun sonucunda analitik felsefe etiketini kullanmamızı haklı ve yararlıçıkarabilecek bir şeyin kalmadığı sonucuna varıyorum. Ulaştığım bir yan sonuç ise son yarım asrın analitik felsefesinin, analitik felsefenin tarihsel başlangıcından itibaren kar-şı çıktığı ve yıkmaya çalıştığı felsefeyi yeniden canlandırdığıdır: ampirik bilimlerin asla ulaşamayacağı türden bilgileri bulup formüle etme çabası, yani metafiziğin asli işlevi.

Is There a Philosophical School Such as Analytic Philosophy?

Analytic tradition tries to discern itself from other schools of thought through clarity, precision, rigor, and narrow focus. Despite this, some schools, within a vast analytic phi-losophy cluster, usually bear some remarkable resemblances with its antagonist—Conti-nental Philosophy. In this study, I try to show how, since its inception, analytic philosophy has frequently become conflictual; the properties that it has thoroughly rejected are also included therein or have been acquired over time. As a result, I conclude that it is nei-therjustifiednorusefulto utilize the label analytic philosophy. Another corollary I have derived is that analytic philosophy has revived the very philosophical tradition that it has previously denied during the past half a century. It is the finding and formulation of such knowledge that could not be attained by empirical sciences.

PDF

___

• Aaron Preston, Analitik Felsefe. Bir Yanılsamanın Tarihi, çev. Meriç Mete (İdea Yayınevi, 2017)
• Aaron Preston, “Analytic Philosophy”, Internet Encyclopedia of Philosophy
• Ali Bilge Öztürk, “Karl Popper’ın Gözünden Analitik Felsefenin Dilbilimsel Dönemi”, Mediterranean Journal of Humanities, 6 (2016), 249–60
• Bernard Linsky ve Edward N. Zalta, “Naturalized platonism versus platonized naturalism”, Journal of Philosophy, 92 (1995), 525–55
• Bertrand Russell, “Vagueness”, Australasian Journal of Psychology and Philosophy, 1 (1923), 84–92
• Burton Dreben ve Juliet Floyd, “Frege-Wittgenstein Correspondence”, içinde Interactive Wittgenstein. Essays in Memory of Georg Henrik von Wright, ed. Enzo De Pellegrin, çev. Burton Dreben ve Juliet Floyd (Springer, 2011), 349, 15–73
• Charles Sanders Peirce, “How to Our Make Ideas Clear”, Popular Science Monthly 12, 1878, 286–302
• Çağlar Koç, “Psikolojizm ve Karşıtları”, Kutadgubilig, 32 (2016), 377–92
• David Spurrett, “Why I am not an analytic philosopher”, South African Journal of Philosophy, 27 (2008), 153–63
• Egemen Seyfettin Kuşçu, “Analitik Felsefe: Dile Dönüşten Ontolojiye Dönüşe”, Kutadgubilig, 31 (2016), 117–40
• Erdinç Sayan, “Hocam Teo Grünberg”, içinde Tutarsızlığın İz Sürücüsü: Dilde/Düşüncede. Teo Grünberg’e Armağan, ed. Zekiye Kutlusoy (Ankara: İmge Kitabevi Yayınları, 2013), ss. 93–96
• Erdinç Sayan, “Kıta Felsefesi — Bilim ve Akla Muhalefet Çabasındaki Bir Felsefe Geleneğinin Eleştirisi”
• Gary Kemp, “Quine’s Relationship with Analytic Philosophy”, içinde The Blackwell Companion to Quine, ed. E. Lepore ve G. Harman (Blackwell Publishing, 2013)
• George Edward Moore, “A Defense of Commonsense”, içinde Philosophical Papers (London: George Allen & Unwin, 1959), ss. 32–45
• Gottlob Frege, “The Thought: A Logical Inquiry”, Mind, 65 (1956), 289–311
• H. S. Thayer, “Charles Sanders Pierce. Giriş”, içinde Felsefi Metinler: Pragmatizm, ed. İsmail Doğu, çev. Alparslan Doğan, Bilal Genç, ve Celal Türer (İstanbul: Üniversite Kitabevi Yayınları, 2004), ss. 45–49
• Hans-Johann Glock, “Was Wittgenstein an Analytic Philosopher?”, Metaphilosophy, 35 (2004), 419–44
• Hans-Johann Glock, What is Analytic Philosophy? (Cambridge, MA: Cambridge University Press, 2008)
• Hans Reichenbach, “Felsefe ve Tabiat Bilimleri”, içinde Bilime Yeni Pozitivist Bakış. İstanbul Konferansları, ed. Remzi Demir ve İnan Kalaycıoğulları, çev. Nusret Hızır ve İnan Kalaycıoğulları (Ankara: Epos Yayınları, 2013), ss. 13–21
• Jean-Gérard Rossi, Analitik Felsefe, çev. Atakan Altınörs, Gözden geç (İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2013)
• John R. Searle, “Contemporary Philosophy in the United States”, içinde The Blackwell Companion to Philosophy, ed. Nicholas Bunnin ve E. P. Tsui-James, 2. baskı (Blackwell Publishing, 2003), ss. 1–22
• John R. Shook, “Neuropragmatism, knowledge, and pragmatic naturalism”, Human Affairs, 23 (2013), 576–93
• Kenneth R. Westphal, “Conventionalism and the Impoverishment of the Space of Reasons: Carnap, Quine and Sellars”, Journal for the History of Analytical Philosophy, 3 (2015), 1–66
• Luciano Floridi, “A Plea for Non-naturalism as Constructionism”, Minds and Machines, 27 (2017), 269–85
• Luciano Floridi, “What is A Philosophical Question?”, Metaphilosophy, 44 (2013), 195–221
• Ludwig Wittgenstein, Tractatus Logico Philosophicus, çev. Oruç Aruoba, 7. baskı (İstanbul: Metis, 2013)
• Mario de Caro ve David Macarthur, “Introduction: Science, Naturalism, and the Problem of Normativity”, içinde Naturalism and Normativity, ed. Mario DeCaro ve David Macarthur (New York, N.Y: Columbia University Press, 2010), ss. 1–19
• Martin Kusch, Psychologism: A Case Study in the Sociology of Philosophical Knowledge (London: Routledge, 1995)
• Michael Beaney, “What is Analytic Philosophy?”, içinde The Oxford Handbook of The History of Analytic Philosophy (Oxford University Press, 2013)
• Michael Dummett, Origins of Analytical Philosophy (London: Duckworth, 1993)
• Özgüç Güven, “Analitik Felsefenin Tanımlayıcı Özellikleri Üstüne”, Kutadgubilig, 28 (2015), 11–24
• Philip Kitcher, “The Naturalists Return”, Philosophical Review, 101 (1992), 53–114
• Richard G Heck ve Robert May, “Frege’s Contribution to Philosophy of Language”, içinde The Oxford Handbook of Philosophy of Language (New York, N.Y.: Oxford University Press, 2006), ss. 3–39
• Rudolf Carnap, “Dilin Mantıksal Analiziyle Metafiziği Eleme”, çev. Ercan Salgar, Dört Öğe, 2014, 165–81
• Rudolf Carnap, “The Elimination of Metaphysics through Logical Analysis of Language”, içinde Logical Positivism, ed. A. J. Ayer, çev. Arthur Pap (Glencoe, Ill.: Free Press, 1959), ss. 60–81
• Rudolf Carnap, Otto Neurath, ve Hans Hahn, “The Scientific World Conception: The Vienna Circle” (Vienna: Artur Wolf, 1929) [erişim 1 Ocak 2018]
• Sally Parker-Ryan, “Ordinary Language Philosophy”, Internet Encyclopedia of Philosophy
• Sander Verhaegh, Working from Within: The Nature and Development of Quine’s Naturalism (New York: Oxford University Press, 2018)
• Thomas Kuhn, The Structure of Scientific Revolutions, 2. baskı (Chicago, IL: The University of Chicago Press, 1970)
• Thomas Uebel, “Vienna Circle”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Stanford University, 2016)
• Willard Van Orman Quine, “Epistemology Naturalized”, içinde Quintessence: basic readings from the philosophy of W. V. Quine, ed. Roger F Gibson (Cambridge, Mass.: MIT Press. A Bradford Book, 2004), ss. 259–74
• Willard Van Orman Quine, “Grades of Theoreticity”, içinde Experience & Theory, ed. Lawrence Foster ve J W Swanson (Baltimore, MD: The University of Massachusetts Press, 1970), ss. 1–17
• Willard Van Orman Quine, “Main Trends in Recent Philosophy: Two Dogmas of Empiricism”, Philosophical Review, 60 (1951), 20–43
• Willard Van Orman Quine, “On What There Is”, The Review of Metaphysics, 2 (1948), 21–38
• Willard Van Orman Quine, “Ontological Relativity”, Journal of Philosophy, 65 (1968), 185–212
• Willard Van Orman Quine, “Structure and Nature”, Journal of Philosophy, 60 (1992), 5–9