Program Geliştirmede Otobiyografik ve Biyografik Metinlerin Kullanımı

Problem Durumu: Program geliştirme ve değerlendirme alanında yapılan çalışmalar- da, genellikle çeşitli ölçeklerin uygulanmasıyla elde elden sayısal verilerden yararlanılmaktadır. Bu tür araştırmalar, kişisel deneyim ve bireysel özelliklerin, geliştirilen programlara yansıtılmasında yetersiz kalmaktadır. Söz edilen eksikliğin giderilmesi amacıyla ortaya konan düşüncelerden biri, program geliştirme sürecinde otobiyografik ve biyografik metinlerin kullanımıdır. Ülkemizde program geliştirme sürecinde otobiyografik ve biyografik metinlerin kullanımına yönelik herhangi bir çalışmanın bulunmaması bu alandaki araştırma gereksinimini ortaya koymaktadır Amaç: Çalışmanın amacı program geliştirme çalışmalarında otobiyografik ve biyografik metinlerin veri kaynağı olarak kullanım sürecine ilişkin bilgileri paylaşmak ve bu metinlerin program geliştirme alanında önemli bir veri kaynağı olduğu konusuna dikkat çekmektir. Veri Kaynakları: Otobiyografik metinler kişilerin kendi deneyimlerini, biyografik metinler ise başkalarının deneyimlerini içermektedir. Eğitim programlarının geliştirilmesinde söz konusu metinlerin kullanımına 1970’li yıllarda başlamıştır. Vurgulanan temel nokta, geliştirilen programların kişilerin hayat deneyimleri ve eğitim özgeçmişleri ile bağlantılı olması gerekliliğidir. Ana Tartışma: Çağdaş eğitim anlayışı bireysel özelliklerin ön planda tutulmasını gerektirmektedir. Bu özelliklerin sadece öğrenme öğretme sürecinde dikkate alınması yeterli değildir. Bireysel eğitimi gerçekleştirmek için program geliştirme sürecinde bireylerin eğitim özgeçmişlerinin veri kaynağı olarak kullanılması önemli görülmektedir. Sonuç: Program geliştirmede otobiyografik ve biyografik metinlerin kullanımında temel amaç; bireysel özelliklere uygun ve etkili bir eğitim gerçekleştirmektir. Bunun yanı sıra otobiyografik ve biyografik metinlerin kullanılması, toplum yapısı hakkında bilgi edinilmesi bakımından da önemli görülmektedir. Genellikle öğretmen eğitiminde kullanılan ve eğitim alan yazını için yeni kabul edilebilecek bu yaklaşımın etkisi ülkemizde de araştırılmalıdır.

The Use of Autobiographical and Biographical Texts in Curriculum Development

Background:Various scales and numerical data have been implemented and capitalized in the field of curriculum development and evaluation so far. Such implementations are in lack of reflecting individual traits and experiences. The use of biographical and autobiographical texts in curriculum development process may meet the expectations in the question. Any studies related to the use of biographical and autobigraphical texts in the field of curriculum development and evaluation have been recorded yet. This, manifests itself as a great need in the field of curriculum development and evaluation. Purpose: The purpose of the present study is to draw attention to the use of autobiographical and biographical texts in curriculum development as data sources, and share the process of the data. Sources of Evidence: Autobigoraphical texts include one’s own experiences whereas biographical texts contain others’ experiences. The use of the texts in the question started to be used in 1970s. The main point emphasized here is that a well-developed curriculum should connect life experiences and educational backgorund. Main Argument: Contemporary education requires to bring individual traits into the foreground. These traits should not only be considered in the teaching learning process but it should be placed in the curriculum. To fullfil individual education, educational background of learner should be used as a crucial data source. Conclusions: The main aim of using autobiographical and biographical texts in curriculum development is to realize einfluential curriculum considering the individual traits. Additionally, the use of autobiographical and autobiographical texts are accepted to be significant in becoming acquainted with the structure of the society. Generally,this approach is used in teacher training but it is quite new in Turkish literature. The effect of this approach should be determined in our education.

PDF

___

Alvine, L. (2001). Shaping the teaching self through autobiographical narrative. The High School Journal, 84 (3), 5-12.
Baxter, M.& Marcia, B. (1999). Creating contexts for learning and self-authorship: Constructive-developmental pedagogy. Nashville: Wanderbilt University Press.
Belenky, M., Clinchy, B., Goldberger, N. & Tarule, J. (1997). Womens’ ways of knowing: The development of self, voice and mind. New York: Basic Boks.
Berryman, C. (1999). Theories of autobiography. Mosaic, 32 (1), 71-82.
Bushnell, M. & Henry, S. (2003). The role of reflection in epistemological change: Autobiography in teacher education. Educational Studies, 34 (1), 38-61.
Butt, R., Raymond, D. & Yamagashi, L. (1988). Autobiographic praxis: Studying the formation of teachers’ knowledge. Journal of Curriculum Theorizing. 7 (4), 87-164.
Curtis, C. (1998). Cultural reflections: The use of autobiography in the teacher education classroom. Education. 119 (1), 28-30.
Grumet, M. R. (1988). Women and teaching. Amhersti University of Massachusetts Pres.
Ike,C.A. (2003). Collaboration, autobiography and peer supervision in teacher development. Journal of Instructional Psychology. 32, June, 158-166.
Kashope,H. (1999). Pinpointing aspects of state of the art curriculum. Retrieved May 14, 2004 from http://aera.net/pubs/art/wright 01.htm.
Parker, S. & Fittzgibbon, A. (1987). Autobiography as a way to know professional concerns in preservice teacher education, Irish Educational Studies. 6 (1), 23-37.
Pinar,W.F., Reynolds,W.M., Slattery, P.& Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum ‘An introduction to the study of historical and contemporary curriculum discourses’. New York: Peter Lang Publishing, Inc.,
Pinar, W. F. (1998). Autobiography and the architecture of self. Journal of Curriculum Theorizing. 8 (1), 7-36.
Shields, F. (2002). Who do we think we are? The ethics and politics of autobiographical curriculum. Journal of Curriculum Theorizing. 18(4), 15-30.
Tripp, D. (1995). Critical incidents in teaching (2 nd. Ed.). New York: Routledge.
Woods, P. & Sikes, P. (1986). The use of teacher biographies in professional self development. London: Crom Helm.