Problem Durumu: Yapılandırmacı anlayışa göre hazırlanan sosyal bilgiler dersinde etkili öğrenme ve öğretmeyi sağlayacak pek çok strateji, yöntem ve teknik bir arada kullanılabilmektedir. Yapılandırmacı anlayış aktif öğrenme süreçlerini kapsamaktadır. Aktif öğrenme yaklaşımlarından biri işbirlikli öğrenme ve bir diğeri de dizgeli eğitim olabilir. Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı, işbirlikli öğrenme yöntemi ve dizgeli eğitimin temelde öğrencilerin farklı etkinlikler yoluyla ve öğrenme etkinliklerine katılımlarıyla bilgiye ulaşabilecekleri, ulaşabildikleri bilgileri bu yollarla kalıcı hale getirebilecekleri varsayılmaktadır. Bununla birlikte öğrenme ortamlarının farklı strateji, yöntem ve tekniklerle zenginleştirilmesinin öğrenmeyi olumlu yönde etkilediği düşüncesinden hareketle yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının, işbirlikli öğrenme yönteminin ve dizgeli eğitimin bu bağlamda etkili olabileceği düşünülmektedir. Bu araştırma ile yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı, işbirlikli öğrenme yöntemi ve dizgeli eğitimin öğrenci başarısına ve bilginin kalıcılığına etkisinin karşılaştırılmasının eğitim öğretim açısından önemli olduğu düşünülmüştür. Bu karşılaştırma ile Sosyal Bilgiler derslerinin sadece öğretmen kılavuz kitaplarında yer alan etkinliklerle değil işbirlikli öğrenme yöntemi ve dizgeli eğitim gibi öğrencilere farklı aktiviteler yapmaya ve böylelikle öğrenilenlerin kalıcılığını artırmaya dönük etkinliklere yer verilmesi gerekliliği bir kez daha gözler önüne serilmesi düşünülmüştür. Araştırmanın sonuçlarının, Sosyal Bilgiler öğretiminin daha etkili ve verimli olmasına katkıda bulunacağı ve yapılacak araştırmalara kaynaklık edebileceği düşünülmektedir.Araştırmanın Amacı: Bu araştırmada işbirlikli öğrenme yöntemi, dizgeli eğitim ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına göre öğrenim gören 4. sınıf öğrencilerinin Sosyal Bilgiler dersinde “Yaşadığımız Yer” ünitesiyle ilgili başarı ve bilgilerinin kalıcılık düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık olup olmadığı betimlenmeye çalışılmıştır. Bu temel amaç doğrultusunda aşağıdaki hipotezler test edilmiştir:1. İşbirlikli öğrenme yöntemi (deney-1), dizgeli eğitim (deney-2) ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımlarına (kontrol-1 ve kontrol-2) göre öğrenim gören öğrencilerinin deneysel işlem öncesi ve sonrası başarı düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık vardır.2. Deney ve kontrol gruplarında öğrencilerinin deneysel işlem sonrası başarı düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık yoktur.3. Deney ve kontrol gruplarında öğrencilerinin son test başarıları ile edindikleri bilgilerin kalıcılık düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık yoktur.4. Deney ve kontrol gruplarında öğrencilerinin edindikleri bilgilerin kalıcılık düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir farklılık yoktur. Araştırmanın Yöntemi: Araştırmanın modeli öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desendir. Deney-1 grubunda işbirlikli öğrenme yöntemi, deney-2 grubunda dizgeli eğitim, kontrol-1 ve kontrol-2 grubunda ise yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulanmıştır. Deney ve kontrol gruplarında toplam 110 öğrenci yer almış ve verilerin çözümlenmesinde bağımlı gruplar t testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır.Araştırmanın Bulguları: Araştırma sonunda elde edilen bulgulara göre, işbirlikli öğrenme yöntemi, dizgeli eğitim ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımlarının öğrencilerin akademik başarılarını artırmada etkili olduğu tespit edilmiştir. Deney ve kontrol gruplarının akademik başarı son test puanlarının birbirinden anlamlı düzeyde farklı olmadığı bulgulanmıştır. İşbirlikli öğrenme yöntemi, dizgeli eğitim ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımlarının (kontrol-1) öğrencilerin edindikleri bilginin kalıcılığını sağlamada etkili olduğu ancak kontrol-2 grubunda öğrencilerin edindikleri bilginin kalıcılığını sağlamada etkili olmadığı tespit edilmiştir.Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Araştırmada işbirlikli öğrenme yöntemi (deney-1), dizgeli eğitim (deney-2) ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımlarının (kontrol-1 ve kontrol-2) öğrencilerin akademik başarılarını anlamlı ve olumlu düzeyde artırdığı, deney ve kontrol gruplarının sontest toplam puanları arasında anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Bir başka ifade ile işbirlikli öğrenme, dizgeli eğitim ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımları öğrenci başarısını olumlu düzeyde artırırken kendi aralarında öğrenci başarısını artırmada anlamlı düzeyde üstünlükleri ya da eksiklikleri bulunmamaktadır.Bu araştırmada her iki deney grubu ve kontrol-1 grubunda uygulanan işbirlikli öğrenme yöntemi, dizgeli eğitim ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımlarının öğrencilerin edindikleri bilgilerin kalıcılığında olumlu düzeyde etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Fakat kontrol-2 grubunda uygulanan yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrencilerin edindikleri bilgilerin kalıcılığında etkili olmadığı tespit edilmiştir. Bununla birlikte, deney ve kontrol gruplarına deneysel işlemler bittikten 4 hafta sonra uygulanan kalıcılık testinden grupların aldıkları toplam puanlar arasında anlamlı bir fark olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu anlamlı fark işbirlikli öğrenme yönteminin uygulandığı deney-1 grubu ile yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının uygulandığı kontrol-2 ve dizgeli eğitimin uygulandığı deney-2 grubu ile yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının uygulandığı kontrol-2 grupları arasında deney-1 ve deney-2 grupları lehine olmuştur.Araştırmada hem işbirlikli öğrenme yöntemi hem dizgeli eğitim hem de yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı Sosyal Bilgiler dersinde öğrencilerin başarılarını ve öğrenilenlerin kalıcılığını artırmada (kontrol-2 grubu hariç) etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçtan hareketle Sosyal Bilgiler dersi öğretiminde başarıyı artırmada ve öğrenilenlerin kalıcılığını sağlamada yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının yanında işbirlikli öğrenme yöntemi ve dizgeli eğitim kullanılabilir.Araştırma sonucuna göre kontrol-2 grubunda yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı öğrenilenlerin kalıcılığını artırmada etkili olmamıştır. Bir araştırma sonucuna ihtiyaç duyulmakla birlikte öğretmenlerin tüm derslerde olduğu gibi Sosyal Bilgiler dersinde de öğretmen kılavuz kitaplarına bağlı kalarak ders işledikleri gözlenmekte ve bilinmektedir. Araştırma sonucuna bağlı olarak öğretmenlerin Sosyal Bilgiler dersinde sadece öğretmen kılavuz kitaplarında yer alan etkinliklerle sınırlı kalmayıp başta işbirlikli öğrenme ve dizgeli eğitim olmak üzere farklı anlayış, yaklaşım, yöntem ve teknikleri kullanmaları önerilebilir. Kontrol 2 grubunda ortaya çıkan bu durumun farklı nedenleri olabilir. Bu durumun bir nedeni olarak öğretmen faktörü düşünülebilir. Bu araştırmada deney gruplarında dersler araştırmacı tarafından, kontrol gruplarında ise sınıf öğretmenleri ile yürütülmüştür. Yapılacak diğer araştırmalarda deney ve kontrol gruplarında araştırmacı tarafından dersler yürütülüp sonuçlar tekrar test edilebilir. Bununla birlikte bu sonucun yapılandırmacılığın uygulanmasında bazı aksaklıkların olduğunu da gösterdiği düşünülmektedir. Bu bağlamda öğretmenlerin hizmetiçi eğitime ihtiyaç duydukları söylenebilir.Bu araştırmada dizgeli eğitimin Sosyal Bilgiler dersinde öğrencilerin başarılarını ve öğrenilenlerin kalıcılığını artırmada etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda Sosyal Bilgiler öğretiminde dizgeli eğitimin katkısı göz önünde tutularak program geliştirme aşamalarında bu anlayışın da dikkate alınması önerilebilir. Bu araştırmada işbirlikli öğrenme yöntemine ait beş farklı teknik (birleştirme, birlikte soralım birlikte öğrenelim, öğrenci takımları başarı bölümleri, birlikte öğrenme, grup araştırması) kullanılmıştır. Bu teknikler Sosyal Bilgiler dersinde başarıyı ve öğrenilenlerin kalıcılığını artırmada etkili olmuştur. Yapılacak diğer araştırmalarda işbirlikli öğrenme yöntemine ait birden fazla farklı teknik kullanılarak bu tekniklerin başarı ve kalıcılık üzerine etkisi belirlenebilir. Ayrıca öğretmen kılavuz kitaplarında hangi konuların işbirlikli öğrenmeye uygun olduğu belirlenebilir, belirtilen yöntemlerin hangi teknikle verileceği ayrıntıları ile açıklanarak uygulanabilir.

Problem Statement: Many effective instructional strategies, methods, and techniques, which were developed in accordance with constructivist approach, can be used together in social studies lessons. Constructivist education comprises active learning processes. Two active learning approaches are cooperative learning and systematic teaching.Purpose of the Study: The present study was conducted to determine the effect of the cooperative learning method and the systematic teaching and constructivist learning approaches on student achievement and retention in teaching the social studies lesson unit “The Place We Live” in a 4th grade class at the elementary school level.Method: The research was based on pretest-posttest control group experimental design. Accordingly, experiment group 1 received instruction based on the cooperative learning method, experiment group 2 received instruction based on the systematic teaching method, and control groups 1 and 2 were instructed through the constructivist learning approach. A total of 110 students were assigned to the experiment and control groups, and the paired samples t test and one-way ANOVA were used to analyze the data.Findings: The results of the study suggested that the cooperative learning method and the systematic teaching and constructivist learning approaches are effective ways of enhancing students’ achievement. Conversely, experiment and control group post test scores were not significantly different from each other. The cooperative learning method and the systematic teaching and constructivist learning approaches (control-1) were found to secure retention of knowledge, but failed to achieve retention of the knowledge among students in control group 2. Conclusion and Recommendations: The study found that cooperative learning and the systematic teaching and constructivist learning approaches were effective in enhancing student achievement and retention in social studies lessons (except for control-2). Based on these results, it is recommended that in order to enhance academic achievement and retention of gains in social studies lessons, the cooperative learning method and systematic teaching can be used in addition to the constructivist learning approach. Moreover, failure of the constructivist learning approach to achieve retention in control group 2 can be based on different reasons. One reason can be the teachers’ lack of knowledge about the basic philosophy and steps of constructivist approach. In this context, it is recommended that teachers should have in-service training about the constructivist approach.