Problem Durumu : İşbirliğine dayalı öğrenme eğitim alanında son zamanlarda ortaya çıkmış yeni bir yaklaşım değildir. İşbirliğine dayalı öğrenmenin tarihi oldukça eskidir. Çok eskiden beri öğretmenler öğrencilerine grup projeleri, grup tartışmaları, grup çalışmaları yaptırmışlar ya da onları bu yönde desteklemişlerdir. Ancak yapılan her grup çalışmasını işbirliğine dayalı öğrenme olarak adlandırmak yanlış olur. İşbirlikçi öğrenme, öğrencilerin küçük gruplar oluşturarak bir problemi çözmek ya da bir görevi yerine getirmek üzere ortak bir amaç uğruna birlikte çalışma yoluyla bir konuyu öğrenme yaklaşımıdır. İşbirlikçi öğrenme gruplarında öğrenciler grup arkadaşlarının öğrenmesini en üst seviyeye çıkarmaya çalışırlar. Grup arkadaşları arasındaki iyi ilişkileri korurlar. Pozitif bağımlılık, grup ödülü, yüz-yüze etkileşim, bireysel değerlendirilebilirlik, sosyal beceriler, grup sürecinin değerlendirilmesi, eşit başarı fırsatı işbirlikçi öğrenme için gerekli olan koşullar ve özelliklerdir. İşbirlikçi öğrenmede her bir üyenin başarısı ya da başarısızlığı grupta yer alan bütün bireyler tarafından paylaşılır. İşbirliği yapan gruplarda üyeler arasında pozitif bir dayanışma bulunur. Grup üyelerinin üzerlerine aldıkları ve bireysel olarak yüklendikleri sorumlulukları bulunur. Öğrenciler grup olarak değerlendirilmelerinin yanında bireysel olarak da değerlendirilirler. Grup üyeleri yetenek, cinsiyet, başarı ve kişisel özellikleri bakımından heterojen olarak belirlenir. Gruplardaki bütün üyeler liderlik görevini paylaşırlar. Sosyal ve kişilerarası ilişkilerdeki beceriler ve beraber çalışmanın gerekliliği öğrencilere doğrudan öğretilir. Öğretmen gözlem yapar, grupta ortaya çıkan sorunları analiz eder ve gruplara görevlerini nasıl yapacaklarına dair rehberlik eder. Öğretmen gruplardaki işbirliği ve verimin arttırılması için grupların oluşturulmasından grup üyelerinin değerlendirilmesine kadar ki bütün aşamaların planlanmasını yapar. Genel olarak işbirlikçi öğrenme yaklaşımında öğretimin düzenlenmesi altı basamakta gerçekleştirilir. 1.Öğretmen tarafından belirlenen genel bir problem alanı içindeki konular öğrenciler tarafından seçilir, daha sonra gruplar oluşturulur. 2.Dersle ilgili alt konular, öğretim yöntemleri öğretmen ve öğrenciler tarafından işbirliğine dayalı olarak planlanır ve belirlenen problem konularına göre hedef davranışların düzeyleri belirlenir. 3.Öğrenciler, belirlenen hedef davranışlara göre kendi planlarını gerçekleştirirler. 4.Grup içindeki öğrenciler birlikte elde edilen bilgileri analiz ederler ve değerlendirirler. Daha sonra her bir grup üyesi kendine daha önceden verilen konuyu grup arkadaşlarına nasıl anlatması gerektiğini planlar. 5.Her bir gruptaki öğrenciler grup arkadaşlarının konuları anlamasını sağlar. Grup sunuları öğretmen tarafından düzenlenir. 6.Sınıftaki çalışmalar gerektiğinde öğretmen ve öğrenciler tarafından birlikte değerlendirilir ve bir karara bağlanır. İşbirlikçi öğrenme yaklaşımı tek bir teknikten oluşmadığı için uygulanacak teknik dersin amacına, konuya, öğrencilerin öğrenme seviyelerine, yetenek ve eldeki olanaklara bakılarak önceden tespit edilir. Çalışma alanı ve sınıf öğrencilerin katılımını ve konsantrasyonlarını olumlu yönde etkileyecek biçimde düzenlenir. Gruplar öğrenciler belli bir seviyeye gelinceye kadar öğretmen tarafından belirlenir. Grup büyüklüğü var olan materyal, akademik işin türü, çalışmaya ayrılan zaman süreci, öğrencilerin sahip olduğu sosyal becerilere göre değişiklik gösterir. Çalışmanın akışını bozmadan çıkabilecek gürültüyü azaltmak için bazı önlemler alınır. Öğretmen uygulamayı başlatmadan önce akademik işi, görevi, hedefleri, kavram ve stratejileri, başarı için ölçütleri açıklayarak grup çalışmasını ve amacını öğrencilere açık bir şekilde ifade eder. Çalışmalar devam ederken öğretmen, fikir ve düşüncelerin paylaşılmasında, gruptaki her öğrencinin katılımının sağlanmasında düşüncelerin birbirleriyle ilişkilendirilmesinde, grup raporunun veya projesinin hazırlanmasında destek olur. Bir grubun çalışmasını diğerlerinden önce bitirmesi durumunda grubun yaptıkları öğretmen tarafından kontrol edilir. Önce bitiren grubun öğrencileri diğer gruplara yardım için gönderilir. Gruplar yaptıkları çalışma ile ilgili bir sonuca ulaştığında çalışmalarını bitirirler. Değerlendirme işlemine öğrencilerde katılır, öğrenmenin nicelik ve niteliği belirlenir. Öğrenme öğretme ortamında öğrencilerin derse aktif katılımlarını ve kalıcı öğrenmeyi sağlayacak öğrenme yaklaşımlarının kullanılması önemli bir boyuttur. Etkili öğrenme yaklaşımlarının kullanılması öğretimin kalitesini arttıracaktır. Çocuklar en iyi yaparak ve yaşayarak öğrenirler. Dersin daha etkili ve verimli olması için Fen Bilgisi öğretim programları öğrenci merkezli, araştırmaya, incelemeye ve deneye dayalı etkinliklerden oluşmalıdır. Başarı düzeylerini arttırmada geleneksel öğrenme yöntemlerine göre fark bulunan ve öğrenme öğretme süreçlerine karşı olumlu tutumlar geliştirmeyi sağlayan işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının Fen Bilgisi dersine etkilerinin araştırılması faydalı olacaktır. Araştırmanın Amacı: Bu araştırmanın amacı, Fen bilgisi dersinin öğretiminde işbirlikçi öğrenme yaklaşımının uygulandığı grubun başarı ve tutum puanlarının ortalamaları ile geleneksel öğretimin uygulandığı grubun başarı ve tutum puanlarının ortalamaları arasında anlamlı bir farkın olup olmadığını ortaya koymaktır.

Problem Statement: In a teaching and learning environment, pupils’ active participation with lessons as well as the use of learning approaches that help students remember what they learn are important dimensions. Effective learning approaches increase the quality of learning. Pupils learn best by doing and experiencing. To be effective and efficient, science teaching programs need to be pupil-centered and based on research and investigation, and should include experimental activities. In a cooperative learning approach, pupils and teachers are in a state of dynamic interaction in the classroom. When pupils interact in cooperative groups they learn to give and receive information, develop new understandings and perspectives, and communicate in a socially acceptable manner. This study investigates how a cooperative learning approach affects 7th grade primary school students’ achievements and attitudes. Purpose of Study: The aim of this research is to discover whether there is a significant difference between the means of achievement and attitude scores under a cooperative learning approach and a conventional learning approach. Methods: An experimental method was used in the study. The “pre-test post test design with control group” method was employed. Findings and Results: There is a significant difference in the mean value of the difference between pre- and post-test grades for a science lesson taught under a cooperative learning approach when compared to the same lesson taught using a conventional learning approach. The cooperative learning approach is more efficient than the conventional approach. The pupils taught in their science class using a conventional learning approach developed a positive attitude about the science lesson. As a result, the applications of cooperative learning were affected in both achievement and attitude. Suggestions: Sample training circumstances for different lessons can be prepared that are appropriate for the cooperative learning approach. When evaluating the learning products, the special importance must be given to the curricula for which the cooperative learning approach is administered. To do this, pupil’s participation in class activities and portfolios can be emphasized. Descriptive studies may be carried out to determine to what extent teachers have knowledge about cooperative learning and their willingness to use cooperative learning. Descriptive studies may also be conducted on the differences in the use of cooperative learning in specific countries and abroad.