Paris İklim Anlaşmasına İlişkin İnternete Yansıyan Ulusal Haberlerin İçeriklerinin Değerlendirilmesi

Küresel ölçekte önemi giderek artan, gelişmişlik düzeyi ne olursa olsun tüm Dünya ülkelerini etkileyen ve insanoğlunun geleceğini belirleyecek iklim değişikliği ile mücadele konusu gezegenimiz için oldukça kritik bir noktadadır. 5 Ekim 2016 tarihinde, küresel sera gazı emisyonlarının %55’ini açığa çıkaran en az 55 ülkenin onaylanması koşulunun hayata geçirilmesiyle 4 Kasım 2016 tarihinde yürürlüğe giren Paris Anlaşması bir mihenk taşı olmuştur. Paris İklim Anlaşması’nın Türkiye açısından sürdürülebilirliği, ulusal politikaların iletişim kanalları yoluyla desteklenmesi ile olanaklı kılınabilir. Bu bağlamda, 2021 yılı Kasım ayı itibariyle Türkiye’nin en çok ziyaret edilen haber siteleri arasında yer alan www.hurriyet.com.tr, sozcu.com.tr ve sabah.com.tr tarafından yayınlanan ve içeriğinde ‘Paris Anlaşması’ ve ‘Paris İklim Anlaşması’ geçen haberler değerlendirmeye alınarak analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Paris İklim Anlaşması, İklim Okuryazarlığı, İklim ve Medya, Dijital Gazetecilik

Evaluation of the Content of National News Reflected on the Related to the Paris Climate Agreement

The issue of combating climate change, which will determine the future of humanity, is becoming increasingly important on a global scale, affects all countries in the world regardless of their level of development, and is at a critical point for our planet. The Paris Agreement, which entered into force on November 4, 2016, was a cornerstone, subject to ratification by at least 55 countries accounting for 55% of global greenhouse gas emissions on October 5, 2016. The sustainability of the Paris Climate Agreement for Turkey can be enabled by supporting national policies through communication channels. In this context, www.hurriyet.com.tr, sozcu.com.tr, and Sabah.com.tr, which are among the most visited news sites in Turkey, have published the terms "Paris Agreement' and 'Paris Accord" in their contents from November 2021.

Keywords:

Paris Climate Agreement, Climate Literacy, Climate and Media, Digital Journalism,

PDF

___

Anderson, C. (2008). The Long Tail: How Endless Choice is Creating Unlimited Demand. Random House.
Antilla, L. (2005). Climate of scepticism: US newspaper coverage of the science of climate change. Global Environmental Change, 15(2), 180-192.
Avrupa Komisyonu, (2019). A European Green Deal. https://commission.europa.eu/strategy-and-policy/priorities-2019-2024/european-green-deal_en. Erişim Tarihi: 08.08.2022.
Avrupa Komisyonu, (2021). The Just Transition Mechanism: making sure no one is left behind. https://commission.europa.eu/strategy-and-policy/priorities-2019-2024/european-green-deal/finance-and-green-deal/just-transition-mechanism_en. Erişim Tarihi: 08.08.2022.
Avrupa Komisyonu, (2022). REPowerEU: affordable, secure and sustainable energy for Europe. https://commission.europa.eu/strategy-and-policy/priorities-2019-2024/european-green-deal/repowereu-affordable-secure-and-sustainable-energy-europe_en. Erişim Tarihi: 08.08.2022.
Beck, U. (2010). Climate for change, or how to create a green modernity? Theory, Culture, and Society. Sayı: 27, 254-266.
Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi / teknikler ve örnek çalışmalar. İstanbul: Siyasal Kitapevi. BM, (1972). Declaration of the United Nations Conference on the Human Environment, UN Documents Gathering A Body Of Global Agreements. http://www.un-documents.net/unchedec.htm. Erişim Tarihi: 07.09.2022.
BM, (1982). World Charter for Nature. https://digitallibrary.un.org/record/39295. Erişim Tarihi: 08.09.2022.
BM, (1987). Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future”. https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/5987our-common-future.pdf. Erişim Tarihi: 08.09.2022.
BM, (1997). What is the Kyoto Protocol?. https://unfccc.int/kyoto_protocol. Erişim Tarihi: 08.09.2022.
BM, (2015). The Paris Agreement. https://unfccc.int/process-and-meetings/the-paris-agreement/the-paris-agreement. Erişim Tarihi: 12.09.2022.
Boykoff, M. T. (2007). From convergence to contention: United States mass media representations of anthropogenic climate change science. Transactions of the Institute for British Geography, Sayı: 32, 477-489.
Boykoff, M. T. (2011). Who speaks for the climate? Making sense of media reporting on climate change. Cambridge University Press.
Brüggemann, M., & McComas, K. (2014). Climate change in the media: A meta-analysis of U.S. mass media coverage from 2003 to 2010. Public Understanding of Science, 23(8), 915-926.
Caillaud, S. - Kalampalikis, N. - Flick, U. (2011). The Social Representations of The Bali Climate Conference In The French And German Media. Journal of Community & Applied Social Psychology. Sayı: 22, 363-378.
Carpini, D., M. X., & Keeter, S. (1996). What Americans know about politics and why it matters. Yale University Press.
Cook, J., Nuccitelli, D., Green, S. A., Richardson, M., Winkler, B., Painting, R., Way, R., Jacobs, P., Skuce, A. (2013). Quantifying the consensus on anthropogenic global warming in the scientific literature. Environmental Research Letters, 8(2), 024024.
Çalışır, G. (2019). Ulusal Düzeyde Yayın Yapan Gazetelerin İnternet Versiyonu: Sözcü, Milliyet ve Yeni Şafak Gazeteleri Web Siteleri ve Sosyal Medya Hesaplarının Tematik İncelemesi (1923-1945). Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (e-GİFDER). Cilt: 7, Uluslararası Türk Dünyası Basın Sempozyumu Özel Sayısı, 1476-1491.
Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı. (2011). İklim Değişikliği Eylem Planı. https://webdosya.csb.gov.tr/db/iklim/banner/banner591.pdf. Erişim Tarihi:14.09.2022
Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı. (2022). İklim Şurası, https://iklimsurasi.gov.tr/public/images/sonucbildirgesi.pdf. Erişim Tarihi:14.09.2022.
Datareportal. (2022) Türkiye Dijital Raporu 2022. https://datareportal.com/reports/digital-2022-turkey. Erişim Tarihi: 24.09.2022.
Domingo, D. Martín-Barbero, J., & Neveu, E. (2008). Handbook of research on news and the internet.
Dönmez, S. (2022) İklim Okuryazarlığı Nedir? https://www.plumemag.com/iklim-okuryazarligi-nedir/. Erişim Tarihi: 03.09.2022
Erdoğan, İ. (2006). Türkiye’de Ulusal ve Yerel Gazetelerin Habercilik Anlayışları: Deprem Haberlerinin Karşılaştırmalı Analizi. Selçuk İletişim Fakültesi Dergisi. Sayı:3, 51-64.
Hsieh, H. F., & Shannon, S. E. (2005). ―Three Approaches To Qualitative Content Analysis‖. Qualitative Health Research, 15(9), 1277-1288
Karakaya, E. – Sofuoğlu, E. (2015). İklim Değişikliği Müzakerelerine Bir Bakış: 2015 Paris İklim Zirvesi, Uluslararası Avrasya Enerji Sorunları Sempozyumu, İzmir.
Klein, D. – Carazo, M. P. – Doelle, M. – Bulmer, J. - Higham, A. (2017). The Paris Agreement on Climate Change Analysis and Commentary, İngiltere: Oxford Unıversity Press
Singer, J. B. (2017). The handbook of internet politics. Routledge.
Şen, Ö. L. (2013). Media Coverage of Climate Change: The world versus Turkey. IPC Mercator Policy Brief. https://ipc.sabanciuniv.edu/Content/Images/CKeditorImages/20200324-15032504.pdf. Erişim Tarihi: 21.09.2022.
Toruk, İ. (2008). Gutenberg’den Dijital Çağa Gazetecilik: Türkiye’de Haber Siteleri, İstanbul: Literatürk Yayınları.
Uno, K. (2002). Economy–Energy–Environment Simulation Beyond the Kyoto Protocol. ABD: Kluwer Academic Publishers.
Üzelgün. M (2014). The Voice of Science On Climate Change In The Mainstream Turkish Press. Environmental Communication, Sayı: 8, 326-344.
Üzelgün, M.A, Şahin, Ü. (2015). İklim Değişikliği ve Medya. İstanbul Politikalar Merkezi-Sabancı Üniversitesi-Stiftung Mercator Girişimi. İstanbul.
Wu, T. (2014). The curse of the good: How disruption became a cliché. Harvard Business Review, 92(9), 60-70. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2021). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Zillmann, D., & Brosius, H.-B. (2000). The psychology of entertainment media: Blurring the lines between entertainment and persuasion. Lawrence Erlbaum Associates.