Themistius felsefe tarihinde Aristotelesçi Ruh Üzerine geleneği bağlamında önemli bir yerde durmaktadır. Themistius Aristotles’in Ruh Üzerine adlı eserine bir şerh yazmış, bu şerh Arapça’ya çevrilmiş ve ruh teorileri bağlamında İslâm Felsefesi alanında etkili olmuştur. Themistius faal aklı aşkın veya ilahi bir içerikten ziyade insana ait bir yeti olarak vasıflandırmıştır. Bu yorum, faal aklı Tanrı olarak yorumlayan İskender’in anlayışına ve ilahi kimlikli yorumlayan şarihlerin görüşlerine karşıt bir durumdur. Themistius’a göre faal akıl bilkuvve akla iştirak etmekte, onun üzerinde hareket etmekte ve bilkkuvve düşünceleri bilfiil hale getirmektedir. Fakat bunu dışardan bir güç olarak değil insan ruhunun en üst formu olarak yapmaktadır. Böylelikle faal akıl ruhun ve maddi aklın nihai ereği konumundadır. Ruha dışardan gelen bir karışım değildir. Faal akıl Tanrı veya Tanrısal bir gücün insan ruhu üzerindeki bir uzantısı değildir. Themistius’a göre faal akıl birdir; hatta bilkuvve, bilfiil ve faal akıl ayrımları bir çokluğa değil aynı birliğin varyantlarına işaret etmektedir. Böylelikle Themistius Aristotles’in Ruh Üzerine’sini ruhun birliği bağlamında Eflatuncu bir bakış açısıyla yorumlamıştır.

Themistius stands in an important place in the history of philosophy in context of the tradition of commentary of Aristotle’s De Anima. Themistius wrote a commentary on Aristotle’s De Anima, This Commentary translated to Arabic and Themistius effected theories on spirits in Islamic Philosophy by this Commentary. Themistius has characterized agent intellect as human power rather than transcendent or divine content. This type of commentary about agent intellect contrary to Alexander of Aphrodisias’ ideas as agent intellect should be God and commentators interpreted agent intellect should be extension of a transcendent entity in human mind. According to Themistius, agent intellect participated in human material intellect, leading to human material intellect, and converting to potential intelligible to actual intelligible. However, agent intellect performing these issues as superior form of human spirit not as an external power. Thus, agent intellect is the ultimate form of soul and potential mind. Agent intellect is not a mixture from the outside. Agent intellect is not God or is not an extension of a divine power on the human soul. According to Themistius, Potential intellect and Agent intellect is not many but One, in fact potential intellect, actual intellect, and agent intellect are not reference to multitude but they are oneness. Thus, Themistius interpreted the Aristotle’s De Anima on the basis of a Platonic view in the context of spiritual unity.