“Park Et – Devam Et” Otoparklarında Kullanıcı Alışkanlıkları

İstanbul gibi yola olan talebin kapasiteyi aştığı, yolculuklarda önemli gecikmelerin yaşandığı, park yeri arzının ve bulmanın büyük sorun olduğu şehirlerde toplu taşıma öncelikli çözümler kaçınılmaz olarak ortaya çıkmaktadır. Bu doğrultuda özel araçtan toplu taşımaya geçişi özendirici çeşitli ulaşım - otopark politika ve paradigmalarına ihtiyaç vardır. Genellikle dünyada raylı sistem temelli işletilen “park et - devam et” (P+R) otoparkları İstanbul için metrobüs hattında da yoğun olarak kullanılan bir çözümdür. Araştırmanın temel amacı, sürücülerin ve yolcuların, araçlarını uygun bir P+R otoparkına park etmesi ve özellikle şehir merkezlerine ulaşım imkanları kolay ve cazip olan konforlu bir toplu taşıma seçeneğiyle ulaşmasıdır. Bu otoparklar; kullanıcı maliyetlerinde, enerji tüketiminde ve seyahat sürelerinde azalma sağlarken; daha yüksek seyahat konforu ve daha ekolojik çevre olanaklarına da imkan sağlamaktadır. Bu çalışmada İstanbul genelinde iki yakada işletilen toplam 40 P+R otoparkındaki veriler 22 aylık süre ve 16 değişkenle çok değişkenli regresyon analiziyle incelenmiş; devinim, ortalama park süresi ve otopark geliri eşitlikleri türetilmiştir. Devinim, park süresi ve otopark geliri eşitliklerden iki yakada işletilen P+R’lerin temelde çalışan personel verimliliği ve farklı kullanıcı alışkanlıkları olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Park Et-Devam Et, Park Süresi, Otopark Geliri, Devinim, Regresyon Analizi

User Habits in Park & Ride Facilities

Istanbul, where the demand for the road exceeds the capacity, significant delays occur in travels, supplying and finding parking space is a big problem; public transportation priority solutions are inevitable. In this respect, there is a need for various transportation - parking policies and paradigms which encourage the transition from passenger car to public transportation. Park & Ride (P+R) facilities, which are generally operated on the basis of rail system in the world, are also intensively operated on the metrobus line for Istanbul. The main purpose of the research is to allow drivers and passengers to park their vehicles in a convenient P+R facility and to reach particularly city centers in a comfortable public transport option which is easy and attractive. These parking facilities provide not only reduction in user costs, energy consumption and travel times; but also higher travel comfort and more ecological environment opportunities. In this study, data of 40 P+R car parks operated on two sides in Istanbul, Anatolian and European Side, have been collected in 22 months and with 16 variables. With these data, multiple regression analysis has been used to derive the equations of turnover rate, parking duration and car park income. The P + Rs, which are operated on two sides from the equations of turnover rate, parking duration, parking income, have been found to have basically working personnel productivity and different user habits.

Keywords:

park and ride, parking duration, parking ıncome, turnover rate, multiple regression method,

PDF

___

Anonim, 2018. “Onbirinci bölüm: Regresyon analizi”, Bilimsel araştırma ve bilimsel araştırma süreci, content.lms.sabis.sakarya.edu.tr, Sakarya Üniversitesi, Erişim Tarihi: 20.05.2018.Anonymous, 2019. “Floriana Park & Ride facility Where can I park?” transport.gov.mt/Land-Bus-Service-Park-and-Ride-Services-and-Fares.pdf-f672.Arı, A. ve Önder, H. 2013. “Farklı veri yapılarında kullanılabilecek regresyon yöntemleri”, Anadolu Tarım Bilim Dergisi, 28(3), 168-174.Arnott, R. ve Rowse, J. 2009. “Downtown parking in auto-city”, Regional Science and Urban Economics, 39(1), 1-14.Bagloee, S., Asadi, M. and Richardson, L. 2012. “Methodology for parking modeling and pricing in traffic impact studies”, Journal of the Transportation Research Board, 2319 (-1):1-12, DOI: 10.3141/2319-01.Baohong, H., Weining, H. and Mingwei, H. 2012. “The attitude and preference of traveler to the park & ride facilities: a Case Study in Nanjing, China”, Procedia - Social and Behavioral Sciences 43:294–301, DOI: 10.1016/j.sbspro.2012.04.102.Belloche, S. 2015. “On-street parking search time modelling and validation with survey-based data”, Transportation Research Procedia 6, 313-324.Demir, A. 2019. “İstanbul’da yol kenarı parklarda kullanıcı alışkanlıklarının incelenmesi”, Teknik Dergi, 30 (3), DOI: 10.18400/tekderg.366692.Du, B. and Wang, D.Z. 2014. “Continuum modeling of park-and-ride services considering travel time reliability and heterogeneous commuters – a linear complementarity system approach”, Transportation Research Part E: Logistics and Transportation Review, Volume 71, 58-81.Duncan, M. and Cook, D. 2014. “Is the provision of park-and-ride facilities at light rail stations an effective approach to reducing vehicle kilometers traveled in a US context?”, Transportation Research Part A, 65-74, 10.1016/j.tra.2014.04.014.Evaluation Report, 2017. “On-street car sharing pilot program”, San Francisco Municipal Transportation Agency, Sustainable Streets Division-Parking.Gallivan, S. 2011. “IBM global parking survey: drivers share worldwide parking woes”, IBM, September 18.Gurbetci, K., Demir, A. ve Çalışkan, Ö. 2007. “Otomobilsiz şehirler ağı için otopark çözümleri örnek olay: Haldun Alagaş park et & devam et uygulaması”. 7. Otomobilsiz Şehirlere Doğru Konferansı, İMP, İstanbul, 2007.Gurbetci, K., Demir, A. ve Karaahmet, A. 2014. Otopark Uygulamalarında Teknoloji, Çevre ve Emniyet Faktörleri. ISBN: 978-605-5961-38-1, İlke Yayıncılık.Habib, K., Mahmoud, M. and Coleman, J. 2013. “Effect of parking charges at transit stations on park-and-ride mode choice: lessons learned from stated preference survey in Greater Vancouver, Canada”, Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, https://doi.org/10.3141/2351-18.Hamer, P. 2010. “Analysing the effectiveness of park and ride as a generator of public transport mode shift”, Road and Transport Research 19(1).Hendricks, S. and Outwater, M. 1998. “Demand forecasting model for park-and-ride lots in King County”, Transportation Research Record, Vol. 1623, p. 80-87.Kozalı, B. 2014. “Kentiçi otopark hizmetlerinde özel sektör katılımının sürücülerin park etme tercihleri ve tutumları üzerine etkisi”, Journal of Life Economics, 1(2), 191-191. Krasić, D. and Lanović, Z. 2013. “Park & ride facility planning”, Gradevinar 65(2):111 – 121, DOI: 10.14256/JCE.852.2012.Mills, G. and White, P. 2018. “Evaluating the long-term impacts of bus-based park and ride”, Research in Transportation Economics, 69, doi:10.1016/j.retrec.2018.07.028, pp. 536-543.Newbold, P., Carlson, W.L. and Thorne, BM. 2013. Statistics for Business and Economics. 8th ed., ISBN 13: 978-0-13-274565-9, Pearson Education, Prentice Hall.Noel, E.C. 1988. “Park-and-ride: alive, well, and expanding in the United States”, Journal of Urban Planning and Development, Volume 114, Issue 1, https://doi.org/10.1061/(ASCE)0733-9488(1988)114:1(2)Önder, H.G. ve Kaplan, H. 2017. “Ankara’da park et devam et sisteminin modellenmesi ile yolculuk değişimine bağlı emisyon azaltımının ölçülmesi”, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi Part C: Tasarım ve Teknoloji.Rutherford, G.S. and Wellander, C.A. 1986. “Cost effectiveness of park-and-ride lots in the Puget Sound Region”, Final Report, Washington State DOT, WA.Shoup, D. 2005. “The High Cost of Free Parking”, Planners Press.Şimşek, A.V. 2014. “Sürdürülebilir ulaşım politikaları çerçevesinde özel araç sahiplerinin toplu taşımaya yönlendirilmesinde park et devam et yöntemi; İstanbul örneği”, İstanbul Teknik Üniversitesi, 2014.Weiss, A. and Habib, K.N. 2017. “Examining the difference between park and ride and kiss and ride station choices using a spatially weighted error correlation (SWEC) discrete choice model”, Journal of Transport Geography, https://doi.org/10.1016/j.jtrangeo.2017.01.010, Volume 59, pp.111-119.William, H.K., Holyoak N.M. and Lo H.P. 2001. “How park and ride schemes can be successful in Eastern Asia”, Journal of Urban Planning and Development, Vol.127, June.Yalınız, P. ve Bilgiç, Ş. 2007. Eskişehir kent merkezinde “park et ve bin” uygulamasının sürdürülebilir ulaştırma bağlamında değerlendirilmesi”, 7. Ulaştırma Kongresi, 461-470.