Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Tutarlı Metin Yazma Düzeylerinin İncelenmesi

Tutarlı metinler; yazarın anlatmak istediği konuyu, iletmek istediği mesajı daha doğru ve anlaşılır şekilde aktarmasına olanak tanır. Bu çalışma; yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin tutarlı metin yazma düzeylerinin incelemesini amaçlamaktadır. Çalışmada ayrıca, yönlendirilmiş ve serbest olmak üzere iki ayrı türde yazdırılan metinlerin tutarlılık düzeylerinin birbirleriyle karşılaştırılması hedeflenmiştir. Bu düzeylerin belirlenen değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesi de çalışmada ele alınan bir başka husustur. Çalışma, türü bakımından betimsel nitelikte olup tarama yönteminde gerçekleştirilmiştir. Metinler üzerinde doküman incelemesi yapılmıştır. Çalışmaya, altı farklı üniversitenin Türkçe öğretim merkezinden; B2 düzeyinde 163, C1 düzeyinde ise 117 olmak üzere toplam 280 öğrenci katılmıştır. Çalışma sonucunda; yönlendirilmiş metinlerin tutarlılık düzeylerinin serbest konuda yazılan metinlerden genellikle daha yüksek olduğu anlaşılmıştır. Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin hem yönlendirilmiş hem de serbest metinlerinde tutarlılık açısından en yeterli bulundukları alan konudur. Yönlendirilmiş metinlerde, daha çok bütünlük açısından yetersiz bulunan katılımcıların serbest yazılan metinlerin tutarlılığında ise, en yetersiz kaldıkları alan sürekliliktir. Sonuçlar, tutarlı metin yazma düzeyinin; dil seviyesi, cinsiyet, uyruk, ana dilinin mensup olduğu dil ailesi, dil merkezine geliş şekli, Türkçenin yanı sıra bilinen yabancı dil sayısı, Türkiye’de yaşama süresi, Türkçe öğrenme süresi, Türk arkadaş sayısı, cep telefonu kullanma dili ve Türkçe öğrenmenin zor olduğunu düşünme durumu değişkenleri açısından farklılaştığını göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Tutarlılık, Yönlendirilmiş metin, Serbest metin, Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi

Analysis of Coherent Text Writing Levels of Learners of Turkish as a Foreign Language

Coherent texts allow the author’s point to be conveyed more accurately and clearly. This study aims to examine the consistency levels of texts written by learners who learn Turkish as a foreign language and compare the levels of coherence of two different types (oriented and free) of texts. The study has been conducted through descriptive research. The forms that are used in the study are: individual recognition, oriented-writing, and free-writing form. The participants of the study are 280 international students from six different universities who are studying at Turkish language teaching centers. There were 163 with B2 and 117 with C1 language proficiency levels. Document analysis was carried out on the learner texts. SPSS 25.0 was used in the analysis of the texts. As a result of the study; it was found that the consistency levels of the oriented texts were generally higher than those written in free subject. The topic of writing is the field in which the learners of Turkish as a foreign language are found to be most sufficient in terms of consistency in both oriented and free texts. The results show that the level of consistent text writing varies in terms of some variables..

Keywords:

Consistency, oriented text, free text, teaching Turkish as a foreign language,

PDF

___

Açık, F. (27-28 Mart 2008). Türkiye’de yabancılara Türkçe öğretilirken karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. 1. Uluslararası Türkçe Eğitimi ve Öğretimi Sempozyumu, Gazimağusa.
Adalı, O. (2009). Anlamak ve anlatmak (3. Baskı). İstanbul: Pan.
Aktürk, Y. (2016). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen Arap öğrencilerin Türkçeyi öğrenme durumları ve karşılaştıkları sorunlar. Yüksek lisans tezi, Erciyes Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kayseri.
Altunkaya, H. & Ateş, A. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin yazma özyeterlikleri ile yazılı anlatım becerileri arasındaki ilişki. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19 (3), 86-103.
Alyılmaz, S. & Şengül, K. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde dil öğrenme stratejileri. Ankara: Kesit.
Aramak, K. (2016). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde bağdaşıklık araçlarının kullanım düzeyi üzerine bir araştırma. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aşkın-Balcı, H. (2018). Metindilbilimin ABC’si. İstanbul: Say.
Bağcı, H. & Başar, U. (2013). Yazma eğitimi. İçinde Durmuş, M. & Okur, A. (Ed.), Yabancılara Türkçe öğretimi el kitabı (ss. 309-331). Ankara: Grafiker.
Bahar, M. A. (2014). Lisansüstü eğitimde akademik yazma ve önemi. International Journal of Language Academy, 2 (4), 209-233.
Bander, R. G. (1983). American English rhetoric (3rd Edition). The United States: Holt, Rinehart and Winston.
Başkan, Ö. (1988). Bildirişim insan dili ve ötesi (7. Baskı). İstanbul: Altın Kitaplar.
Bayraktar, N. (2014). Dil bilimi (3. Baskı). Ankara: Nobel.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Veri analizi el kitabı (15 Baskı). Ankara: Pegem.
Can, A. (2014). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi (3. Baskı). Ankara: Pegem.
Cohen, L. & Manion, L. (1998). Research methods in education (4th Edition). Routledge: London.
Coşkun-Ögeyik, M. (2008). Metinlerarasılık ve yazın eğitimi. Ankara: Anı.
Çakır, İ. (2010). Yazma becerisinin kazanılması yabancı dil öğretiminde neden zordur?. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28 (1), 165-176.
Demir, A. (2013). Yabancı dil eğitiminde temel dil becerileri. İçinde Şahin, Y. (Ed.), Farklı boyutlarıyla yabancı dil öğrenimi ve öğretimi (ss. 117-130). Konya: Eğitim.
Dijk, T. A. van (1992). Text and context explorations in the semantics and pragmatics of discourse (6th Edition). New York: Longman.
Dilidüzgün, Ş. (2008). Türkçe öğretiminde metindilbilimsel bağlamda uygulamalı bir yaklaşım. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Gao, W. (2008). Informational segmentation and text coherence. US-China Foreign Language, 6 (3), 7-10.
Genç, H. N. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazma eğitimi bağlamında yazım ve noktalama. Dil Dergisi, 168 (2), 31-42.
Gutwinski, W. (1976). Cohesion in literary texts. The Hague: Mouton & Co. N.V. Publishers.
Günay, V. D. (2013). Metin bilgisi (4. Baskı). İstanbul: Papatya.
Hengirmen, M. (2009). Dilbilgisi ve dilbilim terimleri sözlüğü (3. Baskı). Ankara: Engin.
Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi (22. Baskı). Ankara: Nobel.
Karatay, H. (2010). Bağdaşıklık araçlarını kullanma düzeyi ile tutarlı metin yazma arasındaki ilişki. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 373-385.
Melanlıoğlu, D. (2017a). Dil öğretiminde metin ve metin seçimi. İçinde Develi, H., Yıldız, C., Balcı, M., Gültekin, İ. & Melanlıoğlu, D. (Ed.), Uygulamalı Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi el kitabı (2. Cilt) (ss. 111-186). İstanbul: Kesit.
Melanlıoğlu, D. (2017b). Leh öğrencilerin Türkçe yazılı anlatımlarının tutarlılık ölçütleri bağlamında değerlendirilmesi. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, 65 (1), 151-161.
Onursal, İ. (2003). Türkçe metinlerde bağdaşıklık ve tutarlılık. İçinde Eziler Kıran, A., Korkut, E. & Ağıldere, S. (Ed.), Günümüz dilbilim çalışmaları (ss. 121-132). İstanbul: Multilingual.
Özdemir, E. & Binyazar, A. (1969). Yazmak sanatı kompozisyon. İstanbul: Varlık Yayınevi.
Parlak, H. (2009). Kutadgu Bilig’in metindilbilimsel yapısı. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Sönmez, V. & Alacapınar, F. G. (2013). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Anı.
Şimşek, P. (2017). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde, öğrencilerin ana dilleri ve mensup oldukları dil ailelerinin Türkçe yazma becerisine etkisi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Temizkan, M. (2010). Türkçe öğretiminde yaratıcı yazma becerilerinin geliştirilmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, XXVII, 621-643.
Tok, M. (2013). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde akademik yazma ihtiyacı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (23), 1-25.
Toptaş, H. (2016). Türkçe dersleri 2: sesbilgisi, tümce, anlatım, metin dilbilimi. İstanbul: Papatya.
Torusdağ, G. & Aydın, İ. (2017). Metindilbilim ve örnek metin çözümlemeleri. Ankara: Pegem.
Ülper, H. (2008). Bilişsel süreç modeline göre hazırlanan yazma öğretimi programının öğrenci başarısına etkisi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yaylagül, Ö. (2015). Göstergebilim ve dilbilim. Ankara: Hece.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin.
Yılmaz, F. (2015). Tokat GOÜ TÖMER’de Türkçe öğrenen öğrencilerin yazım alanında yaptıkları hatalar. Route Educational and Social Science Journal, 2 (1), 130-147.