Çocuklar tüm dünyada özel değere sahip, korunması gereken birey gru­ bunu oluştururlar. Gerek bedensel gerekse ruhsal gelişim olarak olumsuz dış etkilere karşı koyma yeteneğini kazanamamış çocuk, istismara açık hale gelebilmektedir. Dünya Sağlık Örgütü tarafından çocuk istismarı; “çocuğun, sağlığını, fiziksel ve sosyal gelişimini olumsuz yönde etkileyen bir yetişkin, toplum veya ülke tarafından bilerek veya bilmeyerek yapılan davranışlar” şeklinde tanımlanmıştır. Çocuk, fiziksel ve cinsel şiddete maruz kaldığı gibi duygusal yönden, ve ekonomik açıdan istismara uğramakta ve hatta ceza adalet sisteminde suça itilmiş çocuklara yönelik düzenlemeler nedeni ile hukuki istismara açık hale gelebilmektedir. Bu makalede, Türk Ceza Kanu­ nu’nun 103.maddesinde düzenlenen “çocuğun cinsel istismarı” suçu, adli tıp açısından ele alınarak değerlendirilmiştir.