Necip Fazıl Kısakürek'in şiirlerinde '' Hayat ve Ölüm '' trajedisi

Necip Fazıl, Türk edebiyatının önemli şairlerindendir. Edebî hayatında derin kırılmalar yaşayan sanatçı, varlığını şiir iklimine derin izler bırakacak şekilde örgütler. Şiir, onun iç dünyasının bir aynasıdır. Şiirlerini modern ve mistik temellerle oluşturan şair, toplumsal sorunlardan olabildiğince uzaklaşır ve insanın bireysel varoluşunu sorgulayarak iç benliğine yönelir. Böylece sanatçı, hayatın kabalaşan ve sömürücü yönlerini şiirin içine sıkıştırır. Şaire göre insanın yaşam içinde oturduğu yer, bir trajedinin oynandığı sahnedir. Bu trajik sahnenin başoyuncuları ise hayat ve ölümdür. Şaire göre hayat, insana emanet edilmiş kutsal bir süreç ve insanı kaçınılmaz olana taşıyan tek gerçektir. Ölüm ise Necip Fazıl için hayatın karşısında çekilmiş karanlık bir settir. Çalışmamızda Necip Fazıl’ın şiirlerinde sık sık vurguladığı “hayat ve ölüm” trajedisi üzerinde durduk.

The tragedy of ''Life and Death '' in Necip Fazıl Kısakürek's poetry

Necip Fazıl is one of the most important poets of Turkish literature. He, having undergone deep fractures in his literary career, sets his existence leaving deep traces on the poetical climate. Poetry is a mirror of his psyche. He builds his poetry upon modern and mystic foundations and he gets away from social problems a great deal questioning the individual existence of man and directs to the inner life. So, the artist takes the vulgar and exploiting aspects of life into his poetry. According to him, the place of man in life is the stage on which a tragedy is played. The protagonist and antagonist of this stage are life and death. For the poet, life is a sacred process gifted to man, and apart from this, is the only reality carrying man to the inevitable end. The death for Necip Fazıl, on the other hand, is a dark wall before life. This study examines the tragedy of “life and death” Necip Fazıl often emphasized in his poetry.

PDF

___

Bachelard, Gaston (1996), Mekânın Poetikası, çev. Aykut Derman, İstanbul: Kesit Yay.
Kısakürek, Necip Fazıl (2003), Çile, İstanbul: Büyük Doğu Yay.
Kierkegaard, Sören (2001), Ölümcül Hastalık Umutsuzluk, çev. Mehmet Mukadder Yakupoglu,İstanbul: Ayrıntı Yay.
Koç, Mustafa (2002), “Ölüm Psikolojisi 2”, Tasavvuf, İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi,Temmuz-Aralık, s. 338- 362.
Koçer, Şevket Servet (1997), Necip Fazıl Ölüm ve Ölümsüzlük, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri, (Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi).
Korkmaz, Ramazan (2004), Aytmatov Anlatılarında Ötekileşme Sorunu ve Dönüş İzlekleri, Ankara:Türksoy Yay.
Korkmaz, Ramazan vd. (2007a), “Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri”, Yeni Türk Edebiyatı El Kitabı, (Editör Ramazan Korkmaz), Ankara: Grafiker Yay.
Korkmaz, Ramazan (2007b), “Romanda Mekânın Poetiği”, Edebiyat ve Dil Yazıları, Mustafa İsen’e Armağan, (Editörler: Ayşenur Külahlıoğlu İslam, Süer Eker), s.399-415.
Okay, M. Orhan (1998), Necip Fazıl Kısakürek, İstanbul, Şule Yay.
Oktay, Ahmet (1993), Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı 1923-1950, Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
Orr, John (2005), Trajik Gerçekçilik ve Modern Toplum, çev. Abdullah Şevki, İstanbul: Hece Yay.
Öztürk, Nurettin (2001), Türk Edebiyatında İnsan, Ankara: AKM. Yay.
Sartre, Jean Paul (2001), Varoluşçuluk, çev. Asım Bezirci, İstanbul: Say Yay.
Sartre, Jean Paul (2005), Edebiyat Nedir, çev. Bertan Onaran, İstanbul: Can Yay.
Stevens, Anthony (1999), Jung, çev. Ayda Çayır, İstanbul: Kaknüs Yay