Değişim Yönetimi ile Ücret ve Ödüllendirme Sistemi Arasındaki İlişki: Sivil Havacılık Sektöründe Faaliyet Gösteren Yer Hizmetleri İşletmelerinde Bir Araştırma

Bu çalışmanın amacı, sivil havacılık sektöründe faaliyet gösteren yer hizmetleri işletmelerinde değişim yönetimi ile ücret ve ödüllendirme sistemi arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Yer hizmetleri işletmelerinde çalışan üst ve orta düzey yöneticilere yapılan anket çalışmasına 171 yönetici katılmıştır. Araştırmanın sonucunda ise değişim yönetimi ile ücret ve ödüllendirme sistemi arasında güçlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Değişim yönetimi, Sivil Havacılık, Ücret ve Ödüllendirme Sistemi

The Relationship Between Change Management and The Wage And Reward System: A Research in The Ground Handling Company Operating in The Civil Aviation Sector

The purpose of this study is to determine the relationship between the changemanagement process and the wage and rewarding system; and the effect of the wage and rewardsystem on change management processes in ground handling companies that are operating in thecivil aviation. Change processes that must be managed and are affected positively or negatively bymany different factors. Wage and reward system is thought that one of these elements. For thisreason, change management processes were determined as dependent variables and wage andrewarding system as independent variables. In our study, the civil aviation sector has beenaddressed which is constantly change and develop. In this context, middle and senior managers whowork in ground handling company that authorized by Civil Aviation General Directorate of Turkeyaccording to Airports Ground Handling Regulation (SHY-22) are included in this study. Survey thatanswered by 171 middle and senior managers who work in 16 ground handling company wereincluded in this study. As a result of the research; there is a strong relationship between changemanagement and the wage and reward system; also wage and reward system has a significant effecton change management processes.

Keywords:

Change Management , Wage and Reward System, Civil Aviation,

PDF

___

Akdemir, A. (Ed.). (2016). Örgütlerde stratejik yönetim. 1. Baskı. Ankara: Orion Kitabevi.
Armstrong, M. ve S. Taylor. (2014). Armstrong’s handbook of human resource management practice. 13. Baskı. İngiltere: Kogan Page Limited.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi. 1. Baskı. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Bhatt, R. (2017). Theoretical perspective of change management. Clear International Journal of Research in Commerce and Management. 8. (2), s: 34-36.
Çetin, C., D. E. Elmalı ve L. M. Arslan. (2017). İnsan kaynakları yönetimi. 5. Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.
Dolaşır, S. (2005). Değişim yönetimi ve spor örgütleri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 3. (1), s: 11-15.
Eser, G. (2017). Değişim yönetimi uygulamalarında başarı faktörlerinin belirlenmesi ve uygulamaya yönelik bir model önerisi. Business and Economics Research Journal. 8. (4), s: 815-834.
Güçlü, N. ve E. T. Şehitoğlu. (2006). Örgütsel değişim yönetimi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. 0. (13), s: 240-254.
Huselid, M. A. (1995). The impact of human resource management practices on turnover, productivity, and corporate financial performance. Academy of Management Journal. 38. (3), s: 635-672.
Kerman, U. ve S. Öztop. (2014). Kamu çalışanlarının örgütsel değişim yönetimine yönelik algısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 1. (19), s: 89-112.
Koçel, T. (2014). İşletme yöneticiliği. 15. Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.
May, G. ve B. Stahl. (2017). The significance of organizational change management for sustainable competitiveness in manufacturing: exploring the firm archetypes. International Journal of Production Research. 55. (15), s: 4450-4465.
Mansour, M. (2015). The practice of strategic human resource management in a developing country. European Online Journal of Natural and Social Sciences. 4. (3), s: 500-517.
Pfeffer, J. (1995). Producing sustainable competitive advantage through the effective management of people. Academy of Management Executive. 9. (1), s: 55-69.
Pfeffer, J. (1998). Seven practices of successful organizations. California Management Review. 40. (2), s: 96-124.
Sabuncuoğlu, Z. (2016). İnsan kaynakları yönetimi. 1. Baskı. Bursa: Alfa Aktüel Yayınları.
Sadullah, Ö. ve Diğerleri. (2015). İnsan kaynakları yönetimi. 7.Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.
Sherehiy, B., W. Karwowski ve J. K. Layer. (2007). A Review of enterprise agility: concepts, frameworks, and attributes. International Journal of Industrial Ergonomics. 37. (5), s: 445-460.
Tunçer, P. (2011). Örgütsel değişim ve liderlik. Sayıştay Dergisi. (80), s: 57-83.
Wendler, R. (2016). Dimensions of organizational agility in the software and IT service industry: Insights from an Empirical Investigation. Communications of the Association for Information Systems. 39. (21), s: 439-482.
Wendler, R. (2014). Development of the organizational agility maturity model. Proceedings of the 2014 Federated Conference on Computer Science and Information System. s: 1197-1206.