PEDAGOJİK FORMASYON SERTİFİKA PROGRAMININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu araştırmanın amacı, pedagojik formasyon sertifika programının niteliği ve programda karşılaşılan sorunlar hakkında öğrenci ve sorumlu öğretim üyelerinin görüşlerinin ve olası politika önerilerinin belirlenmesidir. Araştırma karma desendedir. Araştırmanın nicel katılımcı grubunu pedagojik formasyon eğitimi alan 189 kişi oluşturmaktadır. Nitel boyutunda ise, katılımcı grubu 5 pedagojik formasyon öğrencisi ve pedagojik formasyon sertifika programında eğitim veren öğretim üyesi 3 akademisyenden oluşmaktadır. Araştırmanın nicel boyutu kapsamında Adıgüzel (2015) tarafından geliştirilen “Pedagojik Formasyon Programı Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır.  Nitel verileri toplanmasında araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formları kullanılmıştır. Nicel analizlerde betimsel analizler ve bağımsız örneklem t- testi yapılmıştır. Nitel verilerin analizi için ise içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırma kapsamında elde edilen nicel bulgulara göre katılımcıların programın öğrenme-öğretme boyutunda en düşük ortalamaya sahip oldukları tespit edilmiştir. Görüşmeler sonucunda elde edilen nitel bulgularda da daha çok öğrenme-öğretme süreçlerinde olumsuzlukların bulunduğu tespit edilmiştir.

___

  • Adiguzel, O. C. (2015). Development of a scale for evaluating the pedagogical formation program implemented with Turkish prospective teachers. Educational Research and Reviews, 10(2), 101.
  • Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Electronic Turkish Studies, 8(12), 15-28.
  • Akyüz, Y. (2006). Türkiye’de öğretmen yetiştirmenin 160. yılında Darülmuallimîn’in ilk Yıllarına Toplu ve Yeni Bir Bakış. Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi OTAM, 20(20), 17-58.
  • Akyüz, Y. (2013). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Atasoy, A. (2004). Öğretmen eğitiminde nitelik ve pedagojik formasyon. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 51, 7-11.
  • Aycan, H. Ş. (2015). Liselere Öğretmen Yetiştirmede Geri Adım: Yüksek Öğretmen Okullarından Pedagojik Formasyon Kurslarına. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 61-72.
  • Azar, A. (2011). Türkiye’de öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: Nitelik Mi? Nicelik Mi?.Yükseköğretim ve Bilim Dergisi (Journal of Higher Education and Science), 1 (1), 36-38.
  • Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Creswell, J. W. (2008). Educational research planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research. International Pearson Merril Prentice Hall.
  • Creswell, J. W., & Pablo-Clark, V. (2014). Karma yöntem araştırmaları (Çev Edt: Dede, Y. ve Demir, SB). Ankara: Anı.
  • Dalgıç, G., Doyran, T. ve Vatanartıran, S. (2012). Ücretli öğretmenlerin, katıldıkları pedagojik formasyon programına ilişkin deneyimleri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 11, 39-54.
  • Dündar, H. & Karaca, E. T. (2013). Formasyon öğrencilerinin ‘pedagojik formasyon programına ilişkin sahip oldukları metaforlar. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 19-34.
  • Green, J. C., Krayder, H., & Mayer, E. (2005). Combining qualitative and quantitative methods in social inquiry. In B. Somekh & C. Lewin (Eds.). Research methods in the social sciences (pp. 275-282). London: Sage.
  • Kara, D. A. & Sağlam, M. (2014). Öğretmenlik meslek bilgisi derslerinin öğrenme-öğretme sürecine yönelik yeterlikleri kazandırması yönünden değerlendirilmesi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-86.
  • Karamustafaoğlu, O & Özmen, H. (2004). Toplumumuzda ve öğretmen adayları arasında öğretmenlik mesleğine verilen değer üzerine bir araştırma. Değerler Eğitiöi Dergisi, 2 (6), 35-49.
  • Koehler, M., & Mishra, P. (2009). What is technological pedagogical content knowledge (TPACK)?. Contemporary issues in technology and teacher education, 9(1), 60-70.
  • Küçükahmet, L. (2007). 2006-2007 öğretim yılında uygulamaya başlanan öğretmen yetiştirme lisans programlarının değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 203-219.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (MEB) (2014). Öğretmenlik alanları, atama ve ders okutma esasları. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı. http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretmenlik-alanlari/icerik/201 adresinden 01.12.2015 tarihinde ulaşılmıştır.
  • Özoğlu, M. (2010). Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme Sisteminin Sorunları. Seta Analiz.
  • Sağlam, A. Ç. (2015). Pedagojik formasyon sertifikası programının etkililiğinin öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(2).63-73.
  • Seferoğlu, S. S. (2009). Öğretmen yetiştirme alanındaki uygulamalar ve gelişmeler. S. Erkan (Ed.), Eğitim bilimine giriş içinde (249-274). İstanbul: Kriter Yayınevi.
  • Sever, D., Aktaş, B. Ç., Şahin, S. A., & Tunca, N. (2015). Problems that Pedagogical Formation Certificate Program Students Think that They will Encounter in Their Professional Lives. Anadolu Journal Of Educational Sciences International, 5(2), 1-23.
  • Shulman, L. S. (2000). Teacher development: Roles of domain expertise and pedagogical knowledge. Journal of Applied Developmental Psychology, 21(1), 129-135.
  • Şeker, H., Deniz, S., & Görgen, İ. (2015). Pre-service teachers’ motivations toward teaching profession and their opinions about the pedagogic formation program. Educational Research and Reviews, 10 (10), 1403-1414.
  • Tekin, H. (2000). Egitimde Ölçme ve Degerlendirme(16. Baskı). Ankara:Yargı Yayınevi.
  • Tuncer, M. (2012). Türkiye’deki kadrosuz öğretmen istihdamının kadrosuz istihdam edilen öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. University of Gaziantep Journal of Social Sciences, 11(3), 797-818.
  • Yapıcı, M. & Yapıcı, Ş. (2013). Öğretmen adaylarının pedagojik formasyona ilişkin metaforları. Turkish Studies-International Peridoical For The Languages, Literature and History of Turkish Turkic, 8 (8), 1421-1429.
  • Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yılmaz, G. (2015). Pedagojik formasyon yoluyla öğretmen yetiştirme uygulamalarında karşılaşılan güçlükler ve mezunların istihdamlarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Fırat Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Yücel-Toy, B. (2015). A Thematic review of preservice teacher education research in Turkey and reflections of teacher education policies. Education & Science/Egitim ve Bilim, 40(178), 23-60.
  • Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı (YÖK) (1998). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: Yükseköğretim Kurulu. http://www.yok.gov.tr/web/guest/yayinlarimiz adresinden 02.12.2015 tarihinde erişilmiştir.
  • Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı (YÖK) (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007).(Öğretmenin üniversitede yetiştirilmesinin değerlendirilmesi). Ankara: Yükseköğretim Kurulu. http://www.yok.gov.tr/web/guest/yayinlarimiz adresinden 02.12.2015 tarihinde erişilmiştir.
  • Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı (YÖK) (2015a). Pedagojik formasyon eğitimi sertifika programları hakkında açıklama. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.http://www.yok.gov.tr/documents/10279/19836547/Pedagojik_Formasyon_Egitimi_Sertifika_Programlari_Hakkinda_Aciklama.pdf adresinden 10.12.2015 tarihinde erişilmiştir.
  • Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı (YÖK)(2015b). Pedagojik formasyon eğitimi sertifika programına ilişkin çerçeve usul ve esaslar. http://www.yok.gov.tr/web/guest/pedagojik-formasyonla-ilgili-sss adresinden 10.12.2015 tarihinde erişilmiştir.
  • Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı (YÖK). (2009). 08 Eylül 2009 tarih ve 28565 Sayılı yazı.
  • Yüksel, S. (2011). Fen-edebiyat fakültesi öğretim üyelerinin öğretmen yetiştirme sistemine ilişkin düşünceleri (Uludağ üniversitesi fen-edebiyat fakültesi örneği). Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(1), 179-198.
  • Yüksel, S. (2015). Öğretmen yetiştirme politikalarında dönüşüm: 21. y.y. öğretmenini yetiştirme. Türkiye Özel Okullar Birliği Dergisi, 32, 23-28.
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi-Cover
  • ISSN: 1304-0278
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2002
  • Yayıncı: Cahit AYDEMİR
Sayıdaki Diğer Makaleler

ÇEVRECİ SİVİL TOPLUM ÖRGÜTLERİNİN TÜRKİYE’DEKİ ZİNCİR OTEL İŞLETMELERİNİN ÇEVRE POLİTİKALARINA ETKİLERİ

Ömer ÇOBAN, Murat GÜMÜŞ, Bahattin HAMARAT

ÖĞRENCİLERİN BİLGİ VE İLETİŞİM TEKNOLOJİLERİ YETERLİLİKLERİNİN BELİRLENMESİ: GAZİ ÜNİVERSİTESİ, TURİZM FAKÜLTESİ ÖRNEĞİ

Selami ERYILMAZ

THE GROUP CLIMATE QUESTIONNAIRE: ADAPTATION AND PSYCHOMETRIC PROPERTIES OF THE TURKISH VERSION

F. İşıl BİLİCAN, Anne MCENEANEY

TÜRKİYE’DE DÜZEY 3 BÖLGESİ KAMU YATIRIMLARI ETKİNLİĞİNİN VERİ ZARFLAMA ANALİZİ (VZA) YÖNTEMİYLE ÖLÇÜLMESİ: AYDIN, DENİZLİ VE MUĞLA İLLERİ ÖRNEĞİ

Nursen VATANSEVER DEVİREN, Tarık DURAN

BULANIK ANALİTİK HİYERARŞİ SÜRECİ VE BULANIK GRİ İLİŞKİSEL ANALİZİ YÖNTEMLERİ KULLANILARAK PERSONEL SEÇİMİ YAPILMASI

Alptekin ULUTAŞ, Ahmet Murat ÖZKAN, Hasan TAĞRAF

YİRMİNCİ YÜZYILDA KÜLTÜREL BELLEK VE GELENEĞİN YENİDEN İHYASI BAĞLAMINDA MEHTERHÂNE-İ HÂKÂNÎ

Erhan TEKİN, Nilgün DOĞRUSÖZ

SINIF ÖĞRETMENLERİNİN ELEŞTİREL DÜŞÜNME EĞİLİMLERİNİN İNCELENMESİ

Musa POLAT, Hakkı KONTAŞ

BİLİŞİM TEKNOLOJİLERİNİN DEVLET HİZMETLERİNE ETKİSİ: AZERBAYCAN ÖRNEĞİ

Metin ALLAHVERDİ

ELECTRE VE MAKSİMUM KAPSAMA MODELİ YÖNTEMLERİ İLE BİLİM MERKEZLERİNİN OPTİMUM TESİS YERİ SEÇİMİ

Hakan Murat ARSLAN

MESLEKİ VE ÖRGÜTSEL DUYGUSAL BAĞLILIK ARASINDAKİ İLİŞKİ:TÜTÜN EKSPERLERİ VE TÜTÜN TEKNOLOJİSİ MÜHENDİSLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Haluk TANRIVERDİ, Gelengül KOÇASLAN