KADIN AKADEMİSYENLERİN TV İZLEME TUTUM VE DAVRANIŞLARI: AFYON KOCATEPE ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Günümüzde “Yöndeşme” kavramıyla birlikte geleneksel televizyon hizmetlerine ek olarak internet ile mobil telefonlar veya tablet bilgisayarlar aracılığıyla dahi görsel-işitsel medya hizmetlerine ulaşmak mümkündür. Erkeklere nazaran televizyon karşında daha fazla vakit geçirdiği söylenebilecek kadınların söz konusu hizmetlerden yararlanma eğilimleri, çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın amacı, akademik hayatlarına aktif bir şekilde devam eden, belirli bir eğitim düzeyine sahip kadınların, görsel-işitsel medya hizmet sağlayıcılara yönelik izleme eğilimlerini ortaya koymak ve söz konusu eğilimlerinin oluşmasında etkili faktörleri analiz etmektir. Çalışmanın varsayımı ise, eğitim düzeyi yüksek kadınların TV izleme eylemlerinin daha bilinçli ve seçici gerçekleştiğidir. Çalışmanın literatür tarama sürecinde, bireylerin TV izleme eğilimlerini ölçmek amacıyla son dönemde yapılmış özgün bilimsel çalışmalar incelenmiştir. Çalışmanın uygulama kısmında, 2015-2016 eğitim-öğretim yılı güz döneminde Afyon Kocatepe Üniversitesi’nde görev yapan kadın akademik personelin televizyon izleme eğilimleri ile buna yönelik tutum ve davranışlarını belirlemek amacıyla hazırlanmış anket aracılığı ile veriler toplanacaktır. Sistematik rastlantısal örnekleme yöntemine göre seçilen öğretim elemanlarına uygulanacak alan araştırması, yüz yüze görüşme tekniği ile uygulanacaktır. Toplanan verilerin analizi sonucunda elde edilen bulgular ise ilgili tablo ve şekillerle verilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Televizyon, Görsel-İşitsel İletişim, Kadın

PDF

___

Altun, S.U. (2011). İnsanlığın ‘Uzaktan Görme Düşü: Televizyon ve Alternatif Medya Arayışları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. S:2.
Akdoğan, H. (2004). Medyada Kadın. İstanbul: Ceylan Yayınları.
Aziz, A. (2013). Televizyon ve Radyo Yayıncılığı. İstanbul: Hiperlink Yayınları.
Briggs, A., Burke, P. (2004). Medyanın Toplumsal Tarihi. (Çev. İ. Şener). İstanbul: İzdüşüm Yayınları.
Çiftci, A., Kırgıl, S. (2015). İçtihatlı Türk Basın-Yayın Mevzuatı. Ankara: Adalet Yayınevi.
Dökmen, Z. Y. (2010). Toplumsal Cinsiyet. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Elbir, M. (2012). Dev Ekranın Minik İzleyicileri. (Der. N. Türkoğlu). Seyirlik Cümbüşler. İstanbul: Parşömen Yayınları.
Erdoğan, M., Civelek, S. (2012). Toplumsal Cinsiyet Eşitliğinde Medyanın Rolü Konulu Komisyon Raporu. Ankara: TBMM Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu Yayını.
İlhan, V. (2015). Medya Çalışmalarında İzleyici. Ankara: Gece Kitaplığı.
Karahan Uslu, Z. (2000). Televizyon ve Kadın. İstanbul: Alfa Basım Yayın.
Kaypakoğlu, S. (2004). Toplumsal Cinsiyet ve İletişim, Medyada Cinsiyet Stereotipleri. İstanbul: Naos Yayıncılık.
Kula, N., Kula, S. (2009). Ev-İçi Alan ve Kamusal Alan Çatışması: Afyon Kocatepe Üniversitesi Kadın Öğretim Üyeleri Örneğiyle. Uluslararası-Disiplinlerarası Kadın Çalışmaları Kongresi Bildiri Kitabı. Cilt:1.
Maigret, E. (2011). Medya ve İletişim Sosyolojisi. (Çev. H. Yücel). İstanbul: İletişim Yayınları.
Modleski, T. (1995). Günümüz Pembe Dizilerinde Geleceği Arama, Kadın ve Popüler Kültür. (Der. ve Çev. S. İrvan, M. Binark). Ankara: Ark Yayınevi.
Oskay, Ü. (1994). İletişim Çağı İnsanın Sorunu: İletişimsizlik. Bilim ve Teknik Dergisi. S:315.
Özkanlı, Ö., Korkmaz, A. (2000). Kadın Akademisyenler. Ankara: A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını, No:586.
Postman, N. (2012). Televizyon Öldüren Eğlence, Gösteri Çağında Kamusal Söylem. (Çev. O. Akınhay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK) (2009). Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması.
Saraçlı, S., Doğan, İ. vd. (2006). Osmangazi Üniversitesi İ.İ.B.F Öğrencilerinin Bölüm Değiştirmeyi İsteyip İstememelerinin İncelenmesi, Eurasian Journal of Educational Research, 22.
SmartDrill Data Mining. Basic Introduction to Analytic Techniques. (Online: https://www.smartdrill.com/analytic-techniques.html, 02.04.2016).
Taşkıran, N. Ö. (2007). Zihinlerin Yeni Kadın İmgesi: Aliye. İstanbul: Beta Basım Yayın.