19685

UŞAK İLİ SİVASLI İLÇESİ AKARCA KÖYÜ CAMİSİ

Uşak il sınırları içerisinde, Sivaslı ilçesinde bulunan Akarca Köyünde yer alan Akarca Köyü Camisi, günümüzde kullanılamaz durumdadır. Köyde yeni bir caminin inşası ile terkedilen cami, büyük ölçüde yıkılma tehdidi ile karşı karşıya kalmıştır. Yapının önemli bölümleri durumundaki ahşap süslemeli yüzeyleri, yerinden sökülmek suretiyle günümüze gelememiştir. Kareye yakın dörtgen planı, üç birimli son cemaat yeri ile sade planlı camide tavan düzenlemesi ve tavan süslemesi, sade plana karşıt görünüm sağlamaktadır. Tavanda süslemeli bölümlerde eksikler bulunmasına rağmen özenli işçiliği ile kayda değer durumdaki yapı, duvar yüzeyine kalem işi uygulaması ile yapılmış süslemeleri ile de önem kazanmaktadır. Sade, gösterişsiz mimarisinin yanında hem ahşap tavanlı camiler, hem de kalem işi süslemeli camiler içerisinde yer alabilecek Akarca Köyü Camisi, süslemeleriyle de Batı sanatı etkilerini yansıtmaktadır. Uşak ili içerisinde hem cami mimarisinde hem de sivil mimari örneklerinden ev üretimlerinde yoğunlukla karşılaşılan Batı sanatı etkilerinin Sivaslı ilçesinde yer alan bir köy camisinde de oldukça özenli kullanımı dikkat çekici görülmüş, bu nedenle bilim dünyasına aktarımının sağlanması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

: Uşak, Sivaslı İlçesi, Akarca Köyü, Cami Mimarisi

PDF

___

ACAR, T. (2011), Menderes’teki Türk Eserleri, Menderes Belediyesi Kültür Yayınları, İzmir.
ACUN, H. (1999), Manisa’daki Türk Devri Yapıları, Türk Tarih Kurumu, Ankara.
ARAS, R.-Budakçı, M.-Erbüyür, M. (2005), “Kütahya Merkez ve Emet İlçesi Türk Evi Tavanları”, Politeknik Dergisi, C.8, S.1, s.81-86.
ARIK, R. (1973), Batılılaşma Dönemi Anadolu Türk Mimarisi Örneklerinden Anadolu’da Üç Ahşap Camii, Ankara.
ARIK, R. (1988), Batılılaşma Dönemi Anadolu Tasvir Sanatı, Ankara.
ASLANOĞLU, İ. (1978), Tire’de Camiler ve Üç Mescit, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Yayınları, Ankara.
AYVERDİ, E.H. (1966), Osmanlı Mimarisinin İlk Devri, İstanbul.
BOZER, R. (1987), “Kula-Emre Köyünde Resimli Bir Cami”, Türkiyemiz, S.53, İstanbul.
BOZER, R. (1992), 15. Yüzyılın Ortasına Kadar Anadolu Türk Sanatında Ahşap Kapılar, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi, Ankara.
BOZKURT, T. (2004), Beypazarı’ndaki Türk Devri Yapıları, Ankara.
ÇAKMAK, Ş. (2013), Muğla Cami ve Mescitleri, Muğla Belediyesi Kültür Yayınları, Muğla.
ÇAL, H. (2000), Niğde Şehrindeki Ahşap Tavanlı Cami ve Mescitler, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
DEMİRALP, Y. (1996), Akşehir ve Köylerindeki Türk Anıtları, Kültür Bakanlığı Yyayınları, Ankara.
DENKTAŞ, M. (2004), “Pınarbaşı Uzunyayla’daki Ahşap Direkli Camiler”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Y.2004/1, S.16, s.53-89.
DURAN, R. (1988), “Konya-Sarayönü’nde Üç Ahşap Camii”, Vakıflar Dergisi, S.20, s.47-62.
ERBÜYÜR, M. (2003), Kütahya Merkez ve Emet İlçesi Geleneksel Türk Evi Tavanları, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
ERSOY, B. (1989), Bergama Cami ve Mescitleri, Ankara.
GÜRBIYIK, C. (2010), Karaburun Yarımadası’nda Türk Mimarisi, İstanbul.
İNCE, K. (2004), Uşak’ta Türk Mimarisi, Isparta.
İNCE, K. (2010), “Uşak Yapılarında Batı Sanatı Etkileri”, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.3/1, s.120-133.
İŞLER, E.-Aras, R. (2013), “Kastamonu Merkez, Daday ve Safranbolu Geleneksel Türk Evi Tavanları”, Akdeniz Sanat Dergisi, C.6, S.11, s.166-180.
KARPUZ, H. (1984), Türk İslam Mesken Mimarisinde Erzurum Evleri, Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, Ankara.
KURAN, A. (1972), “Anadolu’da Ahşap Sütunlu Selçuklu Mimarisi”, Malazgirt Armağanı, Ankara, s.179-186.
KUYULU, İ. (1988), “Geç Dönem Anadolu Tasvir Sanatından Yeni Bir Örnek: Soma Damgacı Camii”, Arkeoloji-Sanat Tarihi Dergisi, S.4, İzmir, s.67-78.
KUYULU, İ. (1994), “Bademli Kılcızade Mehmet Ağa Camii”, Vakıflar Dergisi, S.24, s.146-158.
KUYULU, İ. (2001), “Sandıkeminoğlu Evi”, Birgi (Tarihi, Tarihi Coğrafyası ve Türk Dönemi Anıtları), Ankara.
ÖNEY, G. (1971), Ankara’da Türk Devri Dini ve Sosyal Yapıları, Ankara.
ÖZKAN, H. (2010), “Gümüşhane’de Ahşap Tavanlı Camiler”, Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Dergisi, S.18, s.63-80.
ÖZKARCI, M. (2001), Niğde’de Türk Mimarisi, Ankara.
SAYAN, Y. (1997), Uşak Evleri, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
TUNCER, O.C. (1979), “Selçuklularda Ahşap Örtü”, Ulusal Kültür, S.VI, Ankara, s.152-162. Türkiye’de Vakıf Abideler ve Eski Eserler II, (1977), Ankara.
UYSAL, Z. (2014), “18. Yüzyıldan Ahşap Direkli İki Cami”, Turkish Studies, S.9/10, Ankara, s.1107-1123.
ÜNAL, R.H. (1994), “Yukarı Kızılca Köyü, Halil Ağa Camii”, Sanat Tarihi Dergisi, S.VII, İzmir, s.211-225.
ÜNAL, R.H.-Çağlıtütüncigil, E. (2016), Urla’nın Tarihi Camileri ve Hazireleri, İzmir Büyükşehir Belediyesi İzmir.
YILDIRIM, K.-Hidayetoğlu, M.L. (2006), “Geleneksel Türk Evi Ahşap Tavan Süsleme Özelliklerinin Çeşitliliği Üzerine Bir İnceleme”, Uluslararası Geleneksel Sanatlar Sempozyumu, s.332-341.