Rehberlik ve psikolojik danışmanlık programı 1. sınıf öğrencileriyle 4. sınıf öğrencilerinin psikolojik danışma öz-yeterlik inançları

Bu araştırmada, rehberlik ve psikolojik danışmanlık programı 1. sınıf öğrencileriyle 4. sınıf öğrencilerininpsikolojik danışma öz-yeterlik inançları belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu EskişehirOsmangazi, Anadolu ve Gazi Üniversitesinin Eğitim Fakültelerinde, 2012-2013 eğitim-öğretim yılında öğrenimgören toplam 293 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerin psikolojik danışma öz-yeterlik inançlarını belirlemekiçin Psikolojik Danışma Öz-Yeterlik Ölçeği (Lent ve Ark., 2003) ve Okul Psikolojik Danışmanlığı YetkinlikBeklentisi Ölçeği (Yiyit, 2001) kullanılmıştır. Öğrencilerin sahip olduğu psikolojik danışma öz-yeterlikinançlarının sınıf düzeyine göre anlamlı farklılaşma oluşturup oluşturmadığı t-testi yapılarak belirlenmeyeçalışılmıştır. Araştırmada rehberlik ve psikolojik danışmanlık programında eğitim alan hem 1. sınıf hem de 4.sınıf öğrencilerinin psikolojik danışma öz-yeterlik inançlarının cinsiyetlerine göre farklılaşıp farklılaşmadığınabakılmıştır. 1. sınıfta eğitim alan erkek öğrencilerin zor danışanlarla psikolojik danışma yapmaya ilişkin yeterlikinançları kız öğrencilere göre daha yüksek çıkarken 4. sınıf öğrencilerinde cinsiyet açısından anlamlı birfarklılaşmanın olmadığı saptanmıştır. Ayrıca bu araştırmada 4. sınıfta okuyan öğrencilerin yardım becerileri,oturum yönetme ve zor danışanlarla çalışma öz-yeterlik inançlarının 1. sınıf öğrencilerine göre anlamlı şekildeyüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

PDF

___

Aksoy, V. ve H. Diken, İ. (2009). İlköğretim Online, 8(3), 709-719. [Online]: http://ilkogretim-online.org.tr
Altıntaş, E. (2013). Çağdaş eğitim sisteminde öğrenci kişilik hizmetleri ve rehberlik. In G. Can (Ed.) Psikolojik danışma ve rehberlik (ss.2-29). Ankara: Pegem Akademi.
Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. Annals of Child Development Six Theories of Child Development. 6. 1-60.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist. 32(2), 122147.
Can, G. (2010). Development of the elementary school counselor self-efficacy scale. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 9, 1158-1161.
Doğan, S. (2000). The historical development of counseling in Turkey. International Journal for the Advancement of Counseling, 22, 57-67.
Erkan, Z. (2011). Okul psikolojik danışmanı öz-yeterliğini yordamada eğitim yaşantılarına ilişkin memnuniyetin rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Gündüz, B. ve Çelikkaleli, Ö. (2009). Okul psikolojik danışmanlarında mesleki yetkinlik inancı. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (1), 119-133.
Karasar, N. (2013 ). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Larson, L. M., & Daniels, J. A. (1998). Review of the counseling self-efficacy literature. Counseling Psychologist, 26 (2), 179-218.
Larson, L. M., Suzuki, L. A.,Gillespie, K.N., Potenza, M.T., Bechtel, M.A. ve Toulouse, A. (1992). Development and validation of the counseling self-estimate inventory. Journal of Counseling Psychology, 39, 105120.
Lent, R.W., Hill, C. E. & Hoffman, M. A. (2003). Development and validation of the counselor activity self-efficacy scales. Journal of Counseling Psychology, 50, 97108.
Maddux, J.E., Sherer, M. & Rogers, R.W. (1982). Self-efficacy expectancy and outcome expectancy: Their relationship and their effects on behavioral intentions . Cognitive Therapy and Research. 6 (2), 207-211.
Maldonado, J. (2008). The influence of gender identification and self-efficacy on counseling students: A multicultural approach. Journal of Multicultural, Gender and Minatory Studies, 2 (1), 112.
Özgün, M.S. (2007). Okul psikolojik danışmanlarının kişilik özellikleri ile mesleki yetkinlik beklentileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Öztürk, A. (2009), Kapsamlı rehberlik programı uygulama sürecine ilişkin okul müdürleri, sınıf rehber öğretmenleri ve okul rehber öğretmenlerinin görüşleri, X. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, Adana.
Özyürek, R. (2009). Okullarda psikolojik danışma ve rehberlik uygulamaları ve öğrencilere sağlanan süpervizyon olanakları: ulusal bir tarama çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (32), 54-63
Özyürek, R., Çam S. ve Atıcı, M. (2007). Psikolojik danışman eğitiminde okullardaki rehberlik uygulamalarının önerilen özellikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7 (1), 555-588.
Özyürek, R. (2006). İlgi envanterinin profil puanlarını yorumlama yetkinliği. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3), 811-846.
Pamukçu, B. ve Demir, A. (2013). Psikolojik danışma öz-yeterlik ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5 (40), 212-221.
Pamukçu, B. (2011). The investıgation of counseling self-efficacy levels of counselor trainees Unpublished Master Thesis, Middle East Technical University, Graduate School of Social Sciences, Ankara, Turkey.
Sharpley, C. F., & Ridgway I. R. (1993). An evaluation of the effectiveness of self-efficacy as a predictor of trainees' counseling skills performance. British Journal of Guidance and Counselling. 21 (1).
Yaka, B. (2005). Psikolojik danışmanların temel psikolojik danışma becerilerine ilişkin yeterlik düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Yeşilyaprak, B.(2007) İlköğretimde gelişimsel rehberlik. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Yiyit, F. (2001). Okul psikolojik danışmanlarının yetkinlik beklentilerinin ölçmeye yönelik bir ölçek geliştirme çabası . Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.