DEVLET PERSONEL BAKANLIĞIN’DAN CUMHURBAŞKANLIĞI İNSAN KAYNAKLARI OFİSİ’NE: KAMU PERSONEL YÖNETİMİNDE ÖRGÜTSEL DEĞİŞİM

Cumhuriyet dönemi kamu personel yönetiminde, özellikle 1950 sonrası yabancı uzman raporlarının da etkisiylepersonel politikalarını tek elden yürütecek merkezi bir kamu personel örgütü kurulması fikri savunulmuĢtur.Bunun neticesinde 1960’da Devlet Personel Dairesi kurulmuĢ ama beklenilen iĢlevi sağlayamamıĢtır. 1984yılında adı Devlet Personel BaĢkanlığı olarak değiĢtirilen kurum, 2011 yılında özelleĢtirmeler sonrası rotasyon,kamu sendikacılığını takip gibi bir takım yeni görevler ile kurumsal kapasite arttırılsa da kamu personelpolitikaların tek elden yürütülmesi amacına tam olarak hizmet edememiĢtir. Son olarak CumhurbaĢkanlığıHükümet Sistemi ile Devlet Personel BaĢkanlığı kaldırılmıĢ ve görevleri ÇalıĢma Genel MüdürlüğünedevredilmiĢtir. Aynı zamanda yeni hükümet sistemi ile birlikte CumhurbaĢkanlığı Ġnsan Kaynakları OfisikurulmuĢtur. Yeni dönem ile birlikte kamu personel yönetim sisteminde birtakım politika değiĢimleribeklenilmektedir. Literatür taraması olarak yapılan bu çalıĢma ile 60 yıllık süreçte kamu personel sistemi içinmerkezi bir politika koordinasyonu sağlayacak kurum olan Devlet Personel BaĢkanlığı’nın kuruluĢ ve geliĢimsüreci ile etkin bir iĢlev görememesinin nedenlerini ortaya konulmuĢtur. Ayrıca yeni kurulan CumhurbaĢkanlığıĠnsan Kaynakları Ofisinin kuruluĢ süreci incelenmiĢ ve bu iki örgüt ekseninde kamu personel sisteminin merkeziörgütlenme ve değiĢim süreci değerlendirilmiĢtir. Sonuç olarak 1960 yılında Devlet Personel Dairesinin kuruluĢaĢaması ile CumhurbaĢkanlığı Ġnsan Kaynakları Ofisi’nin kuruluĢ aĢamasının etkin kurgulanmadığı sonucunaulaĢılmıĢtır

FROM THE DIRECTORATE OF STATE STAFF TO PRESIDENTIAL HUMAN RESOURCES OFFICE: ORGANIZATIONAL CHANGE IN PUBLIC PERSONNEL MANAGEMENT

The public personnel administration during the Republican period, the idea of establishing a central public personnel organization from a single source that would carry out personnel policies was advocated especially with the influence of foreign expert reports after 1950. As a reflection of this, the State Personnel Office was established in 1960, but could not provide the desired function. The institution, whose name was changed as the State Personnel Presidency in 1984 did not fully serve the purpose of carrying out public personnel policies from a single source despite the fact that the institutional capacity was increased with a number of new tasks such as rotation after privatizations in 2011 and following public unionism. In the following process, with the transition to the Presidential Government System, the State Personnel Presidency was abolished and its duties were transferred to the General Directorate of Labor. In addition, the Presidential Human Resources Office was established with the Presidential Government system. With this new governmental system, some policy changes are expected in the public personnel management system. In this study conducted as a literature review, during the establishment and development process, the reasons for the inability to function effectively have been revealed of th e State Personnel Presidency that would provide a central policy coordination for the public personnel system for 60 years. In addition, the establishment process of the newly established Presidential Human Resources Office has been examined and the central organization and changing process of the public personnel system have been evaluated in the axis of these two organizations. As a result, it has been concluded that the establishment phase of the State Personnel Office in 1960 and the establishment phase of the Presidential Human Resources Office were not created effectively.

PDF

___

Altunok, H., Türkiye’de Personel Reform Politikalarının BaĢlangıç Dönemi, Yasama Dergisi, http://www.yasader.org/web/yasama_dergisi/2018/sayi38/sayi38_48-69.pdf, 12.11.2018
Aslan, O., E., Kamu Personel Hukuku, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, No:2701, EskiĢehir, 2012.
Baloğlu, H., 657 Sayılı Kanun’un Özellikleri, Eğitim Yöneticileri Semineri, BaĢbakanlık DPD Yayını, No.14, 1967. Bensghir, T.K., Leblebici, D., N., Teknolojik GeliĢmenin Örgütler ve Örgütsel DeğiĢim Üzerindeki Etkileri, Amme Ġdaresi Dergisi, ss 19–37, 2001. CumhurbaĢkanlığı Ġkinci 100 Günlük Ġcraat Programı, Ġnsan Kaynakları Ofisince Yapılacaklar, https://tccb.gov.tr/assets/dosya/2018-12-13-ikinci100gun.pdf, (E.T,19.02.2019) CumhurbaĢkanlığı Ġlk 100 Günlük Ġcraat Programı, https://www.tccb.gov.tr/assets/dosya/100_GUNLUK_ICRAAT_PROGRAMI.pdf, (E.T,19.02.2019) DDK, Türk Kamu Yönetiminde Personel Verimliliği ve Niteliğinin GeliĢtirilmesi DDK Rapor No:1996/7, Ankara, 1996. Demirci, A., Literatür Taraması, Ġçinde Coğrafya AraĢtırma Yöntemleri, Editörler Arı, Y, Kaya, Ġ., Coğrafyacılar Derneği Yayını, 2014, https://avys.omu.edu.tr/storage/app/public/nevino/118716/3_Literaturtaramasi.pdf, (20.06.2020) Demirci, A. G., 2010, “Bir Politika Transferi Örneği Olarak Türkiye’de Kadro Sisteminin ĠnĢası,” Toplum ve Demokrasi, 4 (8-9-10), Ocak-Aralık, ss. 143-168. No:2701, EskiĢehir, 2012. Devlet Personel BaĢkanlığı, 2017 Yılı Faaliyet Raporu, http://www.dpb.gov.tr/tr-tr/dairebaskanliklari/kamu-/strateji-gelistirme-dairesi-baskanligi-faaliyetler-lev2, (E.T,20.02.2019) Erciyas, S., K., Kamu Yönetiminin Yeniden Yapılanması Çerçevesinde Devlet Personel BaĢkanlığına Yönelik Bir Çözümleme Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, 2013 Erkin, V., Türkiye’de Personel Rejimini GeliĢtirmek Amacı ile Yapılan ÇalıĢmaların Kronolojik Etüdü Ve Genel Değerlendirmesi. 1327 sayılı kanun açısından personel reformu sorunu, Ankara: Sevinç Matbaası, 1971
Fedai, R., Kamu Personel Yönetimi Alanında YaĢanan Reform Pratiklerinin Amme Ġdaresi Dergisi Üzerinden Analizi (1968-2015), Atatürk Üniversitesi Ġktisadi ve Ġdari Bilimler Dergisi, Cilt: 31 2017 Sayı: 5, 2017 Güler B., A., Devlet Personel BaĢkanlığı Üzerine Bir Ġnceleme 1, Amme Ġdaresi Dergisi, 21/1, Mart s. 79-99, 1988a. Güler B., A., Devlet Personel BaĢkanlığı Üzerine Bir Ġnceleme 2 -Türkiye'de Temel Personel Politikalarının Evrimi Amme Ġdaresi Dergisi, 21/2 Haziran, s.68-83, 1988. Güler, B., A., Kamu Personel Kanunu Tasarısı Üzerine, Tarım ve Mühendislik Dergisi, Sayı:75, 2005. Günay, Ö. F., Türkiye’de Kamu Yöneticisi Nasıl YetiĢtirilmelidir, Turhan Kitabevi, Ankara 2005. Kamu Yönetimini Yeniden Düzenleme Komisyonu, Kamu Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesi, BaĢbakanlık Basımevi, 1982. Kara, B., Türkiye’de Personel Reformu ÇalıĢmalarının Altyapısı: 1930-60 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine ĠliĢkin Hazırladıkları Raporlar, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C: 30 S: 2, s. 149-162, 2006. KARADAĞ, Metin. Devlet Personel BaĢkanlığı: Bir Örgüt GeliĢtirme Örnek Olayı. Amme Ġdaresi Dergisi, 33/1, 153-163, 2000. KIREL, Ç., Sanal Örgütlerde Örgütsel DavranıĢın Geleceği, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, ss. 93-110, 2007. Koçel, T., ĠĢletme Yöneticiliği, 13. Bakı, Beta Basım Yayım Dağıtım, Ġstanbul, 2011. Mıhçıoğlu, C ., Devlet Personel Dairesi'nin KuruluĢ Yılları: Anımsamalar, DüĢünceler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 42 (1), 1987. http://dergipark.gov.tr/ausbf/issue/3230/44991,(ET, 14.02.2019). Ocak, K., CumhurbaĢkanlığı Kararnamesi Ġle Ġdari Vesayet Yetkisi Düzenlenmesinin Bir Örneği Olarak CumhurbaĢkanlığı Ofisleri, Anayasa Yargısı, Cilt: 36, Sayı: 1, ss,163– 193, 2019. Onar. S. S., Vd., Türkiye Cumhuriyeti Devlet Personel Kanunu Tasarısı hakkında Ġstanbul Hukuk Fakültesinde müteĢekkil komisyon (8 kiĢi, Ord. Prof. Dr. S. S. Onar, Prof. Dr. H. Timur, Prof. Dr. S. Dönmezer, Prof. R. Sarıca, Doçent Dr. L. Duran, Doçent Dr. M. YaĢadan) tarafından verilen mütalâa, 1955. Öktem, M., K., KOCAOGLU, B., U., Kamu Kurumlarında Örgüt GeliĢtirme Üzerine Bir AraĢtırma, H, Ü, Ġktisadi ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 30, Sayı 2, s s. 111- 136, 2012. Philbin, A., Sandra M., A Framework for Organizational Development: The Why, What and How of OD Work. Winston-Salem, NC: Mary Reynolds Babcock Foundation, 2000. Polatoğlu, A., Kamu Yönetimi Genel Ġlkeler ve Türkiye Uygulaması, OTDÜ Yayıncılık, 2003. Terzi, M., A., Türk Devlet Geleneğinde Bürokrasi ve Memur, Sistem Ofset, Ankara, 2012. Ünüvar H., BektaĢ., Ç., Örgüt GeliĢtirmede Kritik BaĢarı Faktörleri, Gazi Ġktisat ve ĠĢletme Dergisi, ss, 67-76, 2017. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/345417, (E.T. 02.03.2019.)
Yıldırım, T., vd., Ġdare Hukuku, Ġstanbul, XII Levha Yayıncılık, 2018. Yıldız, G., GeliĢimi Üzerinden ĠĢlevsel Bir Kamu Personel Rejimi, ÇOMU Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, ss, 31-55, 2017. Yıldız, G., Devlet Memurları Kanunu: Türk Kamu Personel Rejimi Ġçin Bitmeyen TartıĢma Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl:8 Sayı:15, 2019. Zincirkırın, M, Keser, A., Örgütsel DavranıĢ, Dora Yayınları, Bursa, 2018. 160 Sayılı Devlet Personel Dairesi kurulması hakkında Kanun (Resmî Gazete: Kabul tarihi 13 .12 .1960 17.12.1960 - Sayı: 10683) 48 sayılı CumhurbaĢkanlığı TeĢkilatı Hakkında CumhurbaĢkanlığı Kararnamesinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair CumhurbaĢkanlığı Kararnamesi, RG: 24 Ekim 2019, 30928. Ġnternet Kaynakları Yeni CumhurbaĢkanlığı Hükümet Sisteminde kamu insan kaynakları yönetimi sistemi, https://www.memurlar.net/haber/764571/yeni-cumhurbaskanligi-hukumet-sistemindeinsan- kaynaklari-yonetimi-sorunu.html, (E.T,14.02.2019) Türkiye Gazetesi, https://www.turkiyegazetesi.com.tr/gundem/596397.aspx (E.T,14.02.2019) AkĢam Gazetesi, https://www.aksam.com.tr/yasam/calibrenin-kurucusu-docdrsalim-atayyeni-insankaynaklari-ofisi-baskani-oldu/haber-765619 , (E.T,14.02.2019) Birgün Gazetesi, https://www.birgun.net/haber-detay/cumhurbaskani-kurul-ve-atama-sever238728.html, (E.T,14.02.2019) Haberler.com.https://www.haberler.com/cumhurbaskanligi-new-york-times-in-beyin-gocu11611283-haberi/, (05.01.2019) Ntv.com.tr,https://www.ntv.com.tr/egitim/universite-ogrencilerine-kamuda-staj-imkanigeliyor,oKN9e0DKvUmMb1Mpp2tbVA, (24.02.2020) Trthaber.com, https://www.trthaber.com/haber/turkiye/kariyer-fuarlari-is-arayan-gencler-ileisdunyasini-bulusturacak-403653.html, (04.02.2019)