BİLGİ VE İLETİŞİM TEKNOLOJİLERİNİN (BİT) KAMU POLİTİKASI OLUŞTURMA SÜRECİNDEKİ ROLÜ

Bilgi ve iletişim teknolojilerinde (BİT) yaşanan gelişmeler devleti siyasal, toplumsal ve ekonomik açılardan etkileyerek değişime zorlamaktadır. Devletin bu değişim sürecinde kamu politikalarının oluşturulmasında bilgi ve iletişim teknolojilerinden yararlandığı görülmektedir. Aynı zamanda bilgi ve iletişim teknolojileri de kamu politikaları üzerinde etkili olmaktadır. Bu durum bilgi ve iletişim teknolojilerinin kamu politikalarının oluşturulmasında çift yönlü bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte devletlerin bilgi ve iletişim teknolojilerinden yararlanarak kamu hizmetlerini internet üzerinden yürütmeye başladığı elektronik devlet (e-devlet) süreci yaşanmaktadır. Her geçen gün artan sayıda kamu hizmetinin internet üzerinden verilmeye başlanması kamu politikaları üzerindeki etkiyi çok boyutlu hale getirmektedir. Bu çalışmada devletlerin kamu politikası oluştururken bilgi ve iletişim teknolojilerini nasıl kullandığı, bilgi ve iletişim teknolojisi kullanımının kamu politikası oluşturmadaki etkileri, bilgi ve iletişim teknolojileri kullanılarak oluşturulan kamu politikalarının ortaya çıkardığı yeni sonuçlar, geleceğe yönelik geliştirilebilecek stratejiler ve bu gelişmelerin yönetim sistemine etkileri incelenecektir.

INFORMATION AND COMMUNICATION TECHNOLOGIES (ICTs) ROLE ON PUBLIC POLICY FORMATION

Developments in information and communication technologies (ICTs) affect government in terms of political, social and economic aspects that creates pressure on government to change. In this process, it is seen that government uses ICTs for public policy formation. At the same time, ICTs affect public policies, too. This situation presents that ICTs have two sided effects on the formation of public policies. Moreover, governments use ICTs to realize public services through Internet which is called as e-government. Day by day, providing a growing number of public services through internet is making the effect on public policies multi-dimensional. This study deals with a couple of questions related to this issue: How governments use ICTs forming public policies, which effects have ICTs on the formation of public policies, what are the new outcomes of public policies formed by the use of ICTs, which strategies can be developed for the future of ICTs use during public policy formation and the effects of this developments on the governmental system.

PDF

___

Akdoğan, A. A. (2011). Türkiyede kamu politikası disiplinin tarihsel izleri, İçinde Filiz Kartal (ed.) Türkiyede kamu yönetimi ve kamu politikaları, Ankara: TODAİE.
Akdoğan, A. Argun. (2012). Aydınlanmadan neoliberalizme kamu politikasının sarsıl(a)mayan egemenliği, Amme İdaresi Dergisi, 45 (4), Aralık, 1-24.
Altınok, A. R. (2005). E-Dönüşüm yolunda Türkiye: e-devlet stratejisi hazırlama süreci ve yaşanan sorunlar, İçinde Ahmet Nohutçu ve A. Balcı (Der.) Bilgi çağında Türk kamu yönetiminin yeniden yapılandırılması-I, İstanbul: Beta Yayınları, 133-167.
Arifoğlu, A., Körnes, A., Yazıcı, A., Akgül, M.K. Akgül&Ayvalı, A. (2002). E-devlet yolunda Türkiye, Ankara: Türkiye Bilişim Derneği.
Balcı, A. (2003). E-devlet: kamu yönetiminde yeni perspektifler, fırsatlar ve zorluklar, İçinde Asım Balcı, A. Nohutçu, B. Coşkun ve N.K. Öztürk (Der.), Kamu yönetiminde çağdaş yaklaşımlar, Ankara: Seçkin Yayıncılık, 265-280.
Balcı, A. (2005). Kamu yönetiminde çağdaş yaklaşımlar ve kamu hizmet sunuma etkileri, İçinde C. Can
Aktan-U. Saran (Ed.) Kamu yönetiminde ve kamu hizmetlerinde kalite, Ankara: Hizmet-İş Sendikası Yayınları.
Balcı, A. & Kırılmaz, H. (2009). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma kapsamında e-devlet uygulamaları Türk İdare Dergisi, Sayı: 463, 45-70.
Bensghir, T. K.(1996). Bilgi teknolojileri ve örgütsel değişim, Ankara: TODAİE Yayınları.
Bensghir, T. K. & Leblebici, D. N. (2001). Teknolojik gelişmenin örgütler ve örgütsel değişim üzerindeki yansımaları, Amme İdaresi Dergisi, 34 (2), 19-37.
Bensghir, T. K. (2009). Ülkemizde yerel yönetimlerin e-devlet projeleri ve bilişim potansiyelleri ile kırsal kalkınmadaki rolleri, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildirileri, Ankara: TODAİE.
Bryner, G. C. (2005). Public organizations and public policies, In G. Peters-J. Pierre (Eds.), Handbook of public administration, London: Sage Publication, 300-309.
Biçer, M. & Yılmaz, H. H. (2009). Parlamentonun kamu politikası oluşturma ve planlama sürecindeki konumunun yeni kamu mali yönetim sistemi çerçevesinde değerlendirilmesi, Yasama Dergisi, Sayı:13, 45-84.
Coglianese, C. (2004). E-rulemaking: information technology and regulatory policy: new directions in digital government research, Report for Regulatory Policy Program Center for Business and Government,
John F. Kennedy School of Government Harvard University, http://www.hks.harvard.edu/mrcbg/rpp/ erulemaking/papers_reports/E_Rulemaking_Report2004.pdf, 14.09.2013.
Çevik, H. H. (1998). Kamu politikaları analizi üzerine Türkiye açısından bir değerlendirme, Amme İdaresi Dergisi, 31 (2), 103-112.
Durna, U. & Özel, M. (2008). Bilgi çağında bir yönetsel dönüşüm yaklaşımı: E-(yerel) yönetim, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (10), 1-31.
Dye, T. (1984). Understanding Public Policy, Printice Hall: Englewood Cliffs, NJ.
Emhan, A. (2007). Karar verme süreci ve bu süreçte bilişim sistemlerinin kullanılması Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (21), 212-224.
Emini, F. T. & Kocaoğlu, M. (2011). Bilişim teknolojileri kullanımının hizmet sunumuna etkileri: Konya İl Özel İdaresi örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (2), 179-200.
Enticott, G. (2003). Researching local government using electronic surveys, Local Government Studies, 29(2), 52-67.
Erdal, M. (2004). Elektronik devlet: e-Türkiye ve kurumsal dönüşüm, İstanbul: Filiz Kitabevi.
Eren, V. & Durna, U. (2005). Kamu hizmetlerinin daha iyi görülebilmesi için alternatif bir yönetim yaklaşımı: Elektronik devlet, İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 32, Mart, 139-166.
Erkan, H. (1998). Bilgi toplumu ve ekonomik gelişme, 4. Baskı, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Eser, N. (2010). Bilgi sistemlerinin kamu yönetimine katkısı ve Türkiyedeki CBS tabanlı e-yönetim projeleri, Kamu Yönetimi ve Teknoloji, KAYFOR, Ankara: TODAİE.
Gatautis, R. (2008). The impact of ICT on public and private sector in Lithvuania, Engineering Economics, 4(59), 18-28.
Griffin, D. & Halpin, E. (2005). An exploratory evaluation of UK local e-government from an accountability perspective, The Electronic Journal of e-Government, 3 (1), 13-28.
Gökçe, O. & Örselli, E.. (2012). E-demokrasi vatandaşların siyasete ilgilerinin ve katılımlarının arttırılmasının bir aracı mı?, İçinde M. Zahid Sobacı&Mete Yıldız (Ed.), E-Devlet: Kamu yönetimi ve teknoloji ilişkisinde güncel gelişmeler, Ankara: Nobel Yayınları.
İnce, M. (2001). Elektronik devlet: Kamu hizmetlerinin sunulmasında yeni imkânlar, Ankara: DPT Yayınları.
Kaptı, A. (2011). Kamu politika sürecinde klasik yaklaşım modeli, İçinde A. Kaptı (Ed.), Kamu Politika Süreci, 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınevi.
Karkın, N. (2012). E-Katılım kavramı ve süreci: Kamu siyasa oluşum sürecine vatandaş katkısının olabilirliği, Sosyoekonomi, Ocak-Haziran, 2012/1, 42-62.
Karkın, N. & Çalhan, H. S. (2011). Vilayet ve il özel idare web sitelerinde e-katılım olgusu, SDÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (13), 55-80.
Kotter, J. P. (2008). It all starts with a sense of urgency, Info, 50(2), 1-11.
Köseoğlu, Ö. (2012). Avrupa Birliği ve Türkiyede eğitim politikaları bağlamında e-öğrenme, İçinde M. Zahid Sobacı&Mete Yıldız (Ed.), E-Devlet: Kamu yönetimi ve teknoloji ilişkisinde güncel gelişmeler, Ankara: Nobel Yayınları.
La Porte, T. M., Demchak, C. C. & Jong, M. (2002). Democracy and bureaucracy in the age of the web, Administration & Society, 34(4), 411-446.
Lasswell, H. (1979). The politics and economics of public policy, Homewod, II: Dersey Press.
Leblebici, D. N. & Öktem, M. K. & Aydın, M. D. (2003). Türkiyede kamu kesiminde bilgi teknolojileri uygulamaları ve e-bürokrasi: Örgütsel dönüşüm üzerindeki etkiler, Kamu Yönetiminde Kalite 3. Ulusal Kongresi, 4-5 Aralık 2003, Ankara: TODAİE.
Masuda, Y. (1990). Managing in the information society, USA: Mass., Basil Blackwall.
Macintosh, A. (2004). Characterizing e-participation in policy-making, Paper in Proceedings of the 37th, Hawaii International Conference on System Sciences, Hawaii, 1-10.
Nagel, S. S. (1984). Contemporary public policy analysis, The University of Alabama Press.
Nohutçu, A. (2003). Tekno-ekonomik paradigma dönüşümünden yeni demokratik yönetim mekanizmalarına: Bilgi ve iletişim teknolojilerinin devlet ve kamu yönetimine etkileri, II. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler Kitabı, Kocaeli Üniversitesi, 17-18 Mayıs 2003, Derbent-İZMİT, 1-12.
Parlak, B. & Sobacı, M. Z. (2010). A comparative analysis of local agenda 21 websites in Turkey in terms of e-participation, In Christopher G. Reddick (Eds.) Politics, democracy and e-government: Participation and service delivery, Information Science Reference, IGI Global, Hershey PA-New York, 75-93.
Pektaş, E. K. (2011). Belediye hizmetlerinde bilgi-iletişim teknolojilerinin kullanımı ve e-belediye uygulamalarındaki son gelişmeler: Bir literatür taraması, Sosyal Bilimler Dergisi, 13 (1), Haziran, 65-88. Saygılıoğlu, N. & Arı, S. (2002). Etkin Devlet, İstanbul: Sabancı Üniversitesi Yayını.
Snellen, I. (2002). Electronic governance: Implications for citizens, politicians, and public servants, International Review of Administrative Sciences, 68, 183-198.
Sobacı, M. Z. (2012). E-devlet: Kuramsal bir bakış, İçinde M. Zahid Sobacı & Mete Yıldız (Ed.), E-Devlet: Kamu yönetimi ve teknoloji ilişkisinde güncel gelişmeler, Ankara: Nobel Yayınları.
Stewart, J., David, M. H. & James D. L. (2008). Public policy: An evolutionary approach, Boston: Thomson Wadsworth.
Şahin, A., (2007). Kamu çalışanlarının e-devleti algılayış biçimleri: Beklentiler ve sorunlar, İçinde B. Eryılmaz-M. Eken-M. L. Şen (Ed.), Kamu Yönetimi Yazıları, Ankara: Nobel Yayınları.
TBD (Türkiye Bilişim Derneği) (2013). Kamu Kurumları ile BT Stratejik Plan Oluşturmak, Ankara: Çalışma Grubu Raporu.
Törenli, N. (2005). E-devletin ekonomi-politiğine giriş: Kullanıcı dostu ortamlarda sanallaşan kamu hizmetleri, AÜSBF Dergisi, 60 (1), 191-224.
Türkiye Bilişim Şurası (2002). E-devlet Çalışma Grubu Raporu, Ankara.
Uçkan, Ö. (2003). E-Devlet, e-demokrasi ve Türkiye, İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Uçkan, Ö. (2003). E-devlet, e−demokrasi ve e−yönetişim modeli: Bir ilkesel öncelik olarak bilgiye erişim özgürlüğü, Stradigma.com, Sayı:5, Haziran,1-19. Ünal, M. C. (2011). Kamu politikasında tipolojik yaklaşımlar, İçinde A. Kaptı (Ed.), Kamu Politikası Süreci, 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınevi.
Von Haldenwang, C. (2004). Electronic government (E-government) and development, The European Journal of Development Research, 16 (2), Summer, 417-432.
Woll, P. (1974). Public Policy, Boston: University Press of America.
Woo-Y. C. (2003). Political participation in the internet and empowerment of citizens, Civil Society and NGO, 1(2), 32-46.
Yalçın, İ., Seçkin, Z. & Demirel, Y. (2009). Bilgideki değişimin örgütsel değişime etkisi üzerine bir inceleme, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 2 (1), 48-69.
Yıldırım, U. & Öner, Ş. (2004). Bilgi toplumu sürecinde yerel yönetimlerde eğitim-bilişim teknolojisinden yararlanma: Türkiyede e-belediye uygulamaları, The Turkish Online Journal of Educational TechnologyTOJET, Vol. 3, Issue 1.
Yıldız, M. (2002). Bir kamu politikası aracı olarak internet kafeler, Amme İdaresi Dergisi, 35 (2), 77-92.
Yıldız, M. (2003). Elektronik E-devlet kuram ve uygulamasına genel bir bakış ve değerlendirme, İçinde M. Acar & H. Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi- I, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 305-327.
Yüksel, F. (2005). Bilgi teknolojileri ve yerel yönetimler, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı:10, 247-259.

Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi-Cover

ISSN: 1306-2174
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 2005
Yayıncı: Abant İzzet Baysal Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi