TÜRKİYE'DE İNGİLİZCE ÖĞRETİMİ İÇİN TÜRK-İNGİLİZCESİNİN SESLETİMİNİN TANIMLANMASI

İngilizcenin uluslararası bir dil olarak kullanımı kaçınılmaz olarak İngilizce ile bu dili kullananların bririnci dilleri arasında bir karışımı ortaya çıkarmıştır. Bu temasın önemli sonuçlarından biri iki dilin fonemik özelliklerini içeren bir sistem oluşmasıdır ki bu Türk-İngilizce sesbilimidir (sesletimidir). Bu makalenin amacı Türk İnglizce öğretmenlerine test ve öğretim amaçlarına yönelik gerçekçi ve aynı zamanda anlaşılır bir telafuz sunmaktır. Bu amaçla iki dilli bireyler, öğretmen eğiticileri ve ileri seviyede ingilizce öğrencilerinden elde edilen verilerden yararlanılmıştır. Alanyazında öğrencilerden ana dil normlarında ikinci dil telafuzu beklemenin gerçekçi olmaması yönünde yer alan kuvvetli gerekçeler göz önünde bulundurularak, metodolojik olarak gereken, İngilizce'yi ana dil olarak kullanmayan söylem katılımcıları içeren bağlamların yanısıra öğrencinin dilsel birikimini tanıyan bir yaklaşımın veya yapının dikkate alınmasıdır. Önerilen model, İngilizce öğrenenlerin uluslararası platformda başarılı bir şekilde iletişim kurmalarına yönelik indirgenmiş fakat anlaşılır bir ses sistemi içermektedir. Bu makale Standart İngiliz İngilizcesi'nin toplam 23 foneminden 8 tanesinin çıkartılması sonucu ortaya çıkan Türk İngilizce sesletiminin tarifini ortaya koymaktadır. Telaffuz öğretmenleri önerilen telaffuz yapısından etkili, uygulanabilir ve gerçekçi öğretim amaçları için faydalanabilirler.

Anahtar Kelimeler:

uluslararası iletişim, anlaşılabilirlik, ikidilli sesletim, Türk İngilizcesi, ölçme

PDF

___

Alptekin, C. (2002) Towards intercultural communicative competence in ELT. English Language Teaching Journal, 56 (1): 57-64.
Brown, A. (1989) Models, standards, target/goals and norms in pronunciation teaching. World Englishes, 8 (2): 193-200.
Crystal, D. (1998) English as a Global Language. Cambridge: Cambridge University Press.
Canagarajah, A. S. (1999) Resisting Linguistic Imperialism: Imperialism in English Language Teaching. Oxford: Oxford University Press.
Canale, M. and Swain, M. (1980) Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied Linguistics, 1, 1-47.
Canale, M. (1983) From communicative competence to communicative language pedagogy. In J. C. Richards and R. W. Schmidt (Eds.) Language and Communication (pp. 2-27). London: Longman.
Hymes, D. (1972) On communicative competence. In. J.B. Pride, and J. Holmes (Eds.) Sociolinguistics (pp. 269-2939). Harmondsworth: Penguin.
Jenkins, J. (2000) The Phonology of English as an International Language: New Models, New Norms, New Goals. Oxford: Oxford University Press.
Jenkins, J. (2002) A sociolinguistic based, empirically researched pronunciation syllabus for English as an International Language. Applied Linguistics, 23 (1): 83-103.
Lewis, G.L. Turkish Grammar. Oxford: Oxford University Press.
Marinova-Todd, S.H., Marshall, D.B. and Snow, C. E. (2000) Three misconceptions about age and L2 learning. TESOL Quarterly, 34/1: 10-34.
McKay, S. L. (2002) Teaching English as an International Language: Rethinking Goals and Approaches. Oxford: Oxford University Press.
Nihalani, P. (1999) Vowel phonology of Asian Englishes: towards a characterization of ‘International English’. Paper presented at the 14th International Congress of Phonetic Sciences (ICPhS) in San Francisco in 1999: 97-100.
Oxford Advanced Learner’s Dictionary of Current English, 2000 (6th Ed.). Oxford: Oxford University Press.
Shibles, W. (1995) Received Pronunciation and Realphonetik. World Englishes, 14 (3): 357-376.
Smith, L. E. and Rafiqzad, Khalillullah (1983) English for cross-cultural communication: the question of intelligibility. In L. E. Smith (Ed.), Readings in English as an International Language (pp. 59-68). Oxford: Pergamon Press.
Yasukata, Y. (2001) World Englishes in 2000 and beyond. World Englishes, 20 (2): 119-131.
Van der Walt, C. (2000) The international comprehensibility of varieties of South African English. World Englishes, 19 (2): 139-153.