Çalışmayan Ev Kadınlarının Mutluluk ve Kişisel Gelişim Yönelimi Düzeylerinin İncelenmesi

Araştırmada, çalışmayan ev kadınlarının mutluluk ve kişisel gelişim yönelimi düzeylerinin bazı kişisel değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, “uygun örnekleme” yoluyla seçilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, çalışmayan 321 ev kadını oluşturmuştur. Araştırmada gerekli verileri elde etmek için geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmış olan “Oxford Kısa Mutluluk Ölçeği”, “Kişisel Gelişim Yönelimi Ölçeği” ve “Kişisel Bilgiler Formu” kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde SPSS 21 paket programı kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, Tek Yönlü Varyans Analizi Testi (ANOVA) ve Tukey Testi analizi yapılmıştır. Araştırmada, anlamlılık düzeyi .05 olarak alınmıştır. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının çalışmama nedenleri sırası ile çocuklarına bakmak için, çalışmak istemediği için, eşi çalışmasına izin vermediği için, geleneksel yapıda kadınların çalışması uygun görünmediği için, iş bulamadığı için ve diğer nedenler olarak belirtilmiştir. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının % 49.1’inin mutluluk düzeyi düşükken, % 50.9’unun mutluluk düzeyi yüksek çıkmıştır. Ev kadınlarının mutluluk düzeyleri birbirlerine yakın çıkmıştır. Ayrıca, ev kadınlarının % 40.2’sinin kişisel gelişim yönelimi düzeyi düşükken, % 59.8’inin kişisel gelişim yönelimi düzeyi yüksek çıkmıştır. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının eğitim düzeylerine göre mutluluk düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Ancak, ev kadınlarının eğitim düzeylerine göre kişisel gelişim yönelimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Üniversite mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeyi, ilkokul mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Yine, üniversite mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeyleri, lise mezunu olan ev kadınlarının kişisel gelişim yönelimi düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Araştırmanın sonucunda, ev kadınlarının ekonomik gelirine göre kişisel gelişim yönelimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Ancak, ekonomik gelire göre mutluluk düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Ekonomik geliri orta olan ev kadınlarının mutluluk düzeyleri, ekonomik geliri düşük olan ev kadınlarının mutluluk düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Yine, ekonomik geliri yüksek olan ev kadınlarının mutluluk düzeyleri, ekonomik geliri düşük olan ev kadınlarının mutluluk düzeylerinden anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Ev Kadını, Çalışmak, Kişisel Gelişim Yönelimi, Kendini Gerçekleştirme

Examination of The Levels of Happiness and Self-Improvement Tendencies Among Unemployed Housewives

This is a descriptive study aiming to examine whether the levels of happiness and self-improvement tendencies of unemployed housewives significantly differ according to certain personal variables. Selected using “convenient sampling”, the study group consists of 321 housewives who were unemployed. The data was collected using the “Oxford Happiness Inventory” (short version), “Self-Improvement Tendency Scale”, and a “Personal Information Form”, for which all validity and reliability studies have been performed. SPSS 21 software pack was used for data analysis, for which One-Way Analysis of Variance (ANOVA), and Tukey Test were performed with a significance level of .05. According to the study results, the following reasons were identified for unemployment among housewives: for looking after kids, due to reluctance to work, because of the husband’s unwillingness to allow his wife to work, since working is not deemed proper for women in traditional mentality, due to lack of jobs, and other reasons. The results revealed that 49.1% of the housewives have low levels of happiness, while 50.9% have high happiness levels, meaning that the housewives have similar levels of happiness. On the other hand, 40.2% of the housewives have low levels of self-improvement tendencies, while the levels are high for 59.8%. No significant difference was detected between the housewives’ happiness levels according to their education levels. Yet, their levels of self-improvement tendencies significantly differ with their education levels. The housewives who graduated from a university have significantly higher levels of self-improvement tendencies than the primary school graduates. University graduates were also found to have significantly higher levels of self-improvement tendencies when compared to the housewives who graduated from high schools. No significant difference was detected between the housewives’ self-improvement tendencies levels according to their economic income. Yet, their levels of the happiness significantly differ with their economic income. Housewives with a medium level of economic income were found to have significantly higher happiness levels than the housewives with low levels of economic income. Similarly, housewives with high economic income are significantly happier than those with low income levels.

Keywords:

Employment, Housewife, Happiness, Self-Actualization,

PDF

___

Aksoy, A. B., Güngör Aytar, B.ve Kaytez, N. (2017). Üniversite öğrencilerinin mutluluk ve alçakgönüllülük düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 25 (3), 1119-1132.
Aluş, Y. (2016). Türk ailesinde eşler arası mutluluk algısı ve Beklentileri: Sakarya İli Örneği (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Arapkirlioğlu, H. ve Tankız, D. (2011). Müzik öğretmenliği programı özel yetenek sınavlarında alan ve yerleştirme puanlarının karşılaştırılması. E-International Journal Of Educational Research, 2 (4), 55-69.
Balaban Ö. ve Çakmak, D. (2016). Üniversite öğrencilerinin kişisel gelişim eğitimlerine yönelik algılarının incelenmesi, Sakarya Üniversitesi İktisat Dergisi, 5(1), 1-17.
Bhasin, K. (2003). Toplumsal cinsiyet bize yüklenen roller (Çev: K. Ay). İstanbul: Kadınlarla Dayanışma Vakfı Yayınları.Bingöl, O. (2014). Toplumsal cinsiyet olgusu ve türkiye’de kadınlık, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16 (Özel sayı I): 108-114.
Bülbül, Ş. ve Giray, S. (2011). Sosyodemografik özellikler ile mutluluk algısı arasındaki ilişki yapısının analizi, Ege Akademik Bakış Dergisi, 11, 113-123.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E. Akgün,Ö. E. Karadeniz, Ş.ve Demirel, F. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çelik, Özlem. 2008. Ataerkil sistem bağlamında toplumsal cinsiyet ve cinsiyet rollerinin benimsenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Çevik, N. ve Korkmaz, O. (2014). Türkiye’de yaşam doyumu ve iş doyumu arasındaki ilişkinin iki değişkenli sıralı probit model analizi. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi,7 (1), 126-145.
Çilli A. S., Kaya, N. Bodur, S. Özkan, İ. ve Kucur, R. (2004). Ev kadınlarında ve çalışan evli kadınlarda psikolojik belirtilerin karşılaştırılması. Konya Genel Tıp Dergisi, 14 (19): 1-5.
Dockery, AM. M.(2010). Education and happiness in the school-to-work transition. Australia: Published by National Centre for Vocational Education Research (NCVER)
Doğan, T. ve Çötok-Akıncı, N.(2011). Oxford mutluluk ölçeği kısa formunun Türkçe uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (36), 165-172.
Doğan, T. (2013). Beş faktör kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 14 (1), 56-64.
Dökmen, Z. (2003). Çalışma durumları farklı üç grup kadında ruh sağlığı,kontrol odağı inancı ve cinsiyet rolü. Türk Psikoloji Dergisi, 18 (51), 111-124.
Dökmen, Z. (2009). Menopoz, beden imgesi ve ruh sağlığı. Türk Psikoloji Yazıları, 12 (24), 41-55.
Duran, A. (2016). Okul yöneticilerinin mutluluk düzeylerinin öz-yeterlikleriyle ilişkisi (Amasya ili örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
Easterlin, R. A. (2001). Income and happiness: towards a unified theory. The Economic Journal,111, 465-484.
Ergöl, Ş., Koç, G., Eroğlu, K. ve Taşkın, L. (2012). Türkiye’de Kadın Araştırma Görevlilerinin Ev ve İş Yaşamlarında Karşılaştıkları Güçlükler, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2 (1), 43-49.
Eryılmaz, A. (2010). Ergenlerde öznel iyi oluşu artırma stratejilerini kullanma ile akademik motivasyon arasındaki ilişki. Klinik Psikiyatri, 13, 77-84.
Göksel-Oflas, S. (2016). Üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılık düzeylerinin toplumsal cinsiyet rollerine, kültürlerarası duyarlılığa ve risk faktörlerine göre yordanması (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.
Işık-Erol, S. (2015). Türkiye’de kadının çalışma hayatına katılımının belirleyicileri. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2 (3),1-22.
Kangal A. (2013). Mutluluk üzerine kavramsal bir değerlendirme ve Türk hanehalkı için bazı sonuçlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (44), 214-233.
Kaya, N. (2017). Kırsal ve kentsel alanda yaşayan evli kadınların evlilik uyumu, evlilik doyumu ve ilişkilerde mutluluk düzeylerinin karşılaştırılması ve incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Ticaret Üniversitesi, İstanbul.
Kılıç, D. ve Öztürk, S. (2014). Türkiye’de kadınların işgücüne katılımı önündeki engeller ve çözüm yolları: bir ampirik uygulama. Amme İdaresi Dergisi, 47 (1),107-130.
Korkmaz, A. ve Korkut, G. (2012). Türkiye’de kadının işgücüne katılımının belirleyicileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, : 17 (2),41-65.
Korkmaz M., Germir, H. N., Yücel, A.S. ve Gürkan, A. (2015). Yaşam memnuniyeti üzerinde etkili olan sosyodemografik bileşenler üzerine bir analiz. Uluslar arası Hakemli Psikiyatri ve Psikoloji Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 78-111.
Küçük, M. (2015). Çalışma hayatında kadınlar ve karşılaştıkları sorunlar: bir işverene bağlı olarak çalışan emekçi kadınlara ilişkin bir araştırma. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 7 (1), 1-17.
Sevindik D. (2015). Orta yaş dönemi bireylerde dindarlık- mutluluk ilişkisi: Denizli örneği (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
Türkdoğan T. ve Duru, E. (2012). Üniversite öğrencilerinde öznel iyi oluşun yordanmasında temel ihtiyaçların karşılanmasının rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 12 (4), 2429-2446.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2016). İstatistiklerle Kadın. Sayı: 24643. Erişim adresi: http://www.tuik.gov.tr.
Ünal Ö. A. ve Şahin, M. (2013). Lise öğrencilerinin yaşam doyumlarının bazı değişkenlere göre yordanması. Cumhuriyet International Journal of Education, CIJE, 2 (3), 46-63.
Yalçın İ. ve Malkoç, A. (2013). Kişisel gelişim yönelimi ölçeği II’nin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özellikleriin incelenmesi. Düşünen Adam, 26, 258-266.
Yıldızoğlu, H. ve Burgaz, B. (2014). The relationship between school administrators’ five factor personality traits and their conflict management style preferences. Hacettepe University Journal of Education, 29 (2), 295-310.