Üniversite Öğrencilerinin Huzur ve Otantiklik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu çalışma üniversite öğrencilerinin huzur ve otantiklik düzeyleri arasındaki ilişkiyi araştırmak amacı ile yapılmıştır. Üniversite öğrencilerinin huzur ve otantiklik düzeylerini cinsiyete, sınıf düzeyine, algılanan gelir düzeyine ve anne baba birlikteliği durumuna göre anlamlı farklılık olup olmadığına bakılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2018-2019 eğitim öğretim güz döneminde Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık, Sınıf Öğretmenliği, Yabancı Diller, Matematik Bölümü ve Fen Bilimleri Bölümü Anabilim Dalı’nda öğrenim gören toplam 488 öğrenci oluşturmuştur. Bu çalışmada veri toplama araçları olarak Demirci ve Ekşi (2017) tarafından geliştirilen “Huzur Ölçeği”; Wood ve arkadaşları (2008) tarafından geliştirilen İlhan ve Özdemir (2013) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Otantiklik Ölçeği” ve araştırmacının kendisi tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgiler Formu” kullanılmıştır. Çalışma grubundan elde edilen veriler istatistiki veri seti halinde düzenlenmiş ve SPSS 17 istatistik paket programın da istatistiki analizleri yapılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin dağılımının normalliği çarpıklık ve basıklık değerleri ile Kolmogorov Smirnov testiyle değerlendirilmiştir. Normallik varsayımını karşılamayan değerler nedeniyle Kruskal Wallis ve Mann-Whitney U-Test analiz tekniği kullanılmıştır. İki değişken arasındaki ilişkiyi incelemek için Spearman Korelasyon Katsayısı analiz tekniği kullanılmıştır. Değerlendirmelerde p değeri .05 olarak alınmıştır. Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin huzur düzeyi ve otantiklik düzeyi arasında pozitif yönde, orta düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Huzur düzeyinin cinsiyet, sınıf düzeyi, algılanan ekonomik durum ve anne-baba birlikteliği durumuna göre anlamlı bir farklılık olmadığı bulunmuştur. Otantiklik düzeyinin cinsiyet değişkeni ile anlamlı bir farklılık bulunurken sınıf düzeyi, algılanan ekonomik durum ve anne-baba birlikteliği durumuna göre anlamlı bir farklılık olmadığı bulunmuştur. Elde edilen bulgulardan yola çıkılarak literatür kapsamında tartışılarak araştırmacılara ve uygulayıcılara önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Huzur, Otantiklik, Mutluluk, İyi oluş, Öznel iyi oluş

The Relationship Between Tranquility and Authenticity Levels of University Students

This study was carried out to investigate the relationship between tranquility and authenticity levels of university students. It has been examined whether there is a significant difference in the level of tranquility and authenticity of university students according to gender, class level, perceived income level and parent-union status. The study group of the study consisted of 488 students studying in Ondokuz Mayıs University Faculty of Education, Guidance and Psychological Counseling, Classroom Teaching, Foreign Languages, Mathematics and Science Department. İn this study data collection tools were used “Tranquility Scale” developed by Demirci and Ekşi (2017), “Authenticity Scale”, which was adapted to Turkish by İlhan and Özdemir (2013), developed by Wood et al. (2008) and “Personal Information Form” developed by the researcher herself. The data obtained from the study group was organized as statistical data set and statistical analysis of SPSS 17 statistical package program was performed. The normality of the distribution of the data obtained in the study was evaluated with skewness and kurtosis values and Kolmogorov Smirnov test. Kruskal Wallis and Mann-Whitney U-Test analysis techniques were used because of the values that do not meet the normality assumption. Spearman Correlation Coefficient analysis technique was used to examine the relationship between two variables. In the evaluations, p value was taken as .05. In this study, it was found that there was a positive and moderate relationship between the tranquility level and authenticity of university students. It was found that there was no significant difference in the level of tranquility according to gender, class level, perceived economic status and parental union. While the level of authenticity was found to be significantly different with the gender variable, it was found that there was no significant difference according to the level of class, perceived economic status and the relationship of parents. Based on the findings, the participants were discussed in the literature and suggestions were made to the researchers and practitioners.

Keywords:

Tranquility, Authenticity, Happiness, Well-being, Subjective well-being,

PDF

___

Altıok, H.Ö, Ek, N. ve Koruklu, N. (2010) Üniversite Öğrencilerinin Benlik Saygı Düzeyi ile İlişkili Bazı Değişkenlerin İncelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(1),99- 120.
Aydın, A., Kahraman, N., ve Hiçdurmaz, D. (2017). Hemşirelik Öğrencilerinin Algılanan Sosyal Destek ve Psikolojik İyi Olma Düzeylerinin Belirlenmesi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 8(1), 40-47.
Akarsu, Bedia, Mutluluk ahlakı, İnkılap Kitabevi, İstanbul 1998.
Arnett, J.J. (2004) Emerging adulthood: The winding road from the late teens through the twenties. New York, Oxford University Press
Acock, A. C., & Hurlbert, J. S. (1993). Social networks, maritalstatus, and well-being. Social Networks, 15, 309–334.
Andrews, F. M., & Withey, S. B. (1976). Social indicators of well-being: Americans perceptions of life quality. New York: Plenum Press.
Bacanlı, H. (2016). Nasıl huzurlu olunur? Benlik açısından huzur modeli. Uluslararası Manevi Rehberlik Kongresi, İstanbul, Türkiye.
Barrett-Lennard, G. T. (1998). Carl Rogers’ helping system: Journey and substance. London: Sage.
Baybek, H. ve Yavuz, S. (2005). Muğla Üniversitesi öğrencilerinin benlik saygılarının incelenmesi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14), 73-95.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. (11. bs.). Ankara: PEGEM Yayıncılık.
Brown, J. D., Collins, R. L., & Schmidt, G. W. (1988). Self-esteem and direct versus indirect forms of self-enhancement. Journal of Personality and Social Psychology, 55(3), 445-453.
Bozdal, Ö. (2019). Üniversite öğrencilerinin boş zaman etkinliklerine katılım düzeylerinin boş zaman ve yaşam tatminlerine etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Batman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Batman.
Cenkseven, F. ve Akbaş, T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk PDR Dergisi, 3(27), 43-62.
Canbay, H. (2010). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile sosyal beceri düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Çam O, Khorshid L. ve Özsoy, S.A.(2000). Bir hemşirelik yüksekokulundaki öğrencilerin benlik saygısı düzeylerinin incelenmesi. Hemşirelik Araştırma Dergisi, 1, 33-40.
Çam O, Khorshid L ve Özsoy, S.A.(1998). Öğrencilerin çalışma davranışı, sınav kaygısı ve benlik saygısının başarı düzeyine etkisinin incelenmesi. In: VI. Ulusal Hemşirelik Kongresi; 14-16 Mayıs; 355-361.Ankara, Türkiye.
Dost, T.M. (2004). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Doğan, T. (2013). Beş factor kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş. Doğuş University Journal, 14(1), 56–64.
Demir-Dagdas, T.,Isik-Ercan, Z., Intepe-Tingir, S. & Cava-Tadik, Y. (2018). Parental divorce and children from divers backgrounds: Multi disciplinary perspectives on mental health, parent–child relationships, and educational experiences. Journal of Divorce&Remarriage, 59(6), 469-485.
Decı, E. L. & Ryan, R. M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the determination of behavior. Psychological Inquiry, 1, 227–268.
Demirci, İ. ve Ekşi, H.(2017). Huzur ölçeği’nin geliştirilmesi ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi Cilt, 15(33), 39-60.
Dilmaç, B. ve Bozgeyikli, H. (2009). Öğretmen adaylarının öznel iyi olma ve karar verme stillerinin incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 171-187.
Dinçer, F. ve Öztunç, G. (2009). Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin benlik saygısı ve atılganlık düzeyleri. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 16(2) 22–33.
Erşan E., Doğan O. ve Doğan S. (2009). Beden eğitimi ve antrenörlük bölümü öğrencilerinde benlik saygısı düzeyi ve bazı sosyodemografik özelliklerle ilişkisi. Klinik Psikiyatri. 12, 35-42.
Epikuros, (1949). Heredotos’a mektup, (çev. Mehmet Karasan) Büyük Filozoflar Antolojisi içinde, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Erden, S. ve Yılmaz, S. (2016). İmam hatip lisesi öğrencilerinin akran ilişkilerinin insanî değerler ve öznel iyi oluş düzeyleri açısından incelenmesi. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2), 387-414.
Erkuş, A. (2011) Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. (Güncellenmiş 3.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Eryılmaz, A. ve Mutlu T. (2017).Yaşam boyu gelişim yaklaşımı perspektifinden kariyer gelişimi ve ruh sağlığı. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 9(2), 227-249.
Eryılmaz, A. ve Ercan, L. (2016). Öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36). http://www.pdrdergisi.org/index.php/pdr/article/view/98/99 adresinden erişildi.
Fujita, F. (1991). An investigation of the relation between extroversion, neuroticism, positive affect, and negative affect. Master’s Thesis, University of Illinois.
Gündoğdu, R. ve Yavuzer, Y. (2012). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, (23), 115-131.
Güler, Ç. ve Gazioğlu, A. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri: Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (23).
Horney, K. (1951). Neurosis and human growth. London: Routledge.
Harter, S. (2002). Authenticity. In C. R. Snyder and S. J. Lopez (Eds.), Handbook of positive psychology (pp. 382–394). Oxford, England: Oxford University Press.
Harter, S. (2003). The development of self-representations during childhood and adolescence. M. R. Leary ve J. P. Tangney (Ed.), Handbook of self and identity içinde (ss. 610-642). New York: The Guilford Press.
http://felsefe-alemi.blogspot.com/2015/03/aristippos-kirene-hedonizm.html (E.T:7/5/2019)
https://www.thefreedictionary.com/ (E.T:7/5/2019)
http://www.tdk.gov.tr(E.T:7/5/2019)
İlhan, T. (2009). Üniversite öğrencilerinin benlik uyumu modeli: yaşam amaçları, temel psikolojik ihtiyaçlar ve öznel iyi oluş. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
İlhan, T. ve Özdemir, Y. (2013). Otantiklik ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(40), 142-153.
İlhan, T. (2005). Öznel iyi oluşa dayalı mizah tarzları modeli. Yayınlanmamış Yüksek Lisans, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kernıs, M. H. (2003). Toward a conceptualization of optimal self-esteem. Psychological Inquir, 14, 1–26.
Kernıs, M. H., & Goldman, B. M. (2006). A multi-component conceptualization of authenticity: Theory and research. In M. P. Zanna (Ed.), Advances in experimental social psychology (pp. 283–357). New York: Academic Press.
Kraus, M. W., Chen, S., & Keltner, D. (2011). The power to be me: Power elevates self-concept consistency and authenticity. Journal of Experimental Social Psychology, 47, 974–980.
Kulaksızoğlu, A., Dilmaç, B.(2000). İnsani değerler eğitimi programı. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi,12, 199–208.
Kasapoğlu, F. (2014). İyilik hali ile özgecilik arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hikmet Yurdu Düşünce-Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(13), 271 – 288.
Küçükosmanoğlu H. O. (2013). Müzik öğretmeni adaylarının bazı sosyodemografik değişkenlere göre benlik saygısı düzeylerinin karşılaştırılması, Sanat Eğitimi Dergisi, 1(2), 70–82.
Lansford, J. E. (2009). Parental divorce and children’s adjustment. Perspectives on Psychological Science, 4(2), 140–152.
Lyubomırsky, S. (2007). The How of Happiness: A scientific approach to getting the life you want. The Penguin Press, NY.
Mancini, J.A., Orthner, D.K. (1980). Situational influences on leisure satisfaction and morale in old age. Journal of American Geriatrics Society, 28, 466-471.
Maslow, A. H. (1968). Toward a Psychology of Being. New York: D. Van Nostrand¬Company.72019
Nazlı, S. (2009). Aile danışmanlığı. Ankara: Anı Yayıncılık
Oruç, T. (2013). Üniversite öğrencilerinde psikososyal değişkenlere göre yalnızlık ile otomatik düşünceler ilişkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Ocak, H.(2012). Kınalızade Ali Efendi’de mutluluk ahlâkı kavramının felsefi temelleri. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 115-136.
Özaydınlık, Y. (2014). Toplumsal cinsiyet temelinde Türkiye’de kadın ve eğitim. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 0(33), 93-112 .
Özen, Ö. (2005). Ergenlerin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özgüven, İ. E. (2001). Ailede iletişim ve yaşam. Ankara: PDREM Yayınları.
Özgüven, İ. E., Ekici, G., Argun, N. ve Dilek, N. (2014). Evlilik ve aile terapisi. Ankara: Nobel.
Özkan, İ. (1994). Benlik saygısını etkileyen etmenler. Düşünen Adam Dergisi, (3), 4-9.
Pinto D.G., Maltby J., & Wood, A. M. (2011) Exploring the tripartite model of authenticity within Gray's approach and inhibition systems and Cloninger's bio-social model of personality. Personality and Individual Differences, 51 (2), 194-197.
Robinson, O.C., Lopez, F. R. & Ramos, K. (2012, April). Should you bother being yourself at work? Relationships between social context, authenticity and wellbeing. presented at British Psychological Society Annual Conference.
Rogers, C. R. (1959). A theory of therapy, personality and interpersonal relationships as developed in the client-centered framework. In S. Koch (Ed.), Psychology: A study of a science. Vol. 3: Formulations of theperson and the social context (pp. 181–256). New York: McGraw-Hill.
Rogers, C. R. (1961). On becoming a person. Boston: Houghton Mifflin.
Sarı, T. (2003). Wellness and ıts correlates among university students: relationship status, gender, place of residence and GPA. Unpublished master dissertation, The Middle East Technical University, The Graduate School of Social Sciences, Ankara.
Saygın, Y. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi. Yayınlanmamış, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
Super, D.E. (1990). A life span, life-space approach to career development. In Career Choice and Development, 2nd ed. (Eds D Brown, L Brooks):197–261. San Francisco, Jossey–Bass.
Şahin, G.N. (2011). Üniversite öğrencilerinin kendini açma, öznel iyi oluşu ve algıladıkları sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Tartari, M. (2015). Divorce and the cognitive achievement of children. International Economic Review, 56(2), 597–645.
Tatlıoğlu K. (2014). Üniversite öğrencilerinin beş faktör kişilik kuramına göre kişilik özellikleri alt boyutlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Tarih Okulu Dergisi, 17, 939-971.
Taylor, S. E. & Brown, J. D. (1988). Illusion and well-being: A social psychological perspective on mental health. Psychological Bulletin, 103, 193–210.
Tümkaya, S. (2011). Humor styles and socio-demographic variables as predictors of subjective well-being of Turkish university students. Education and Science, 36(160), 158-170.
Türkdoğan, T. (2010). Üniversite öğrencilerinde temel ihtiyaçların karşılanma düzeyinin öznel iyi oluş düzeyini yordamadaki rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
Türkmen, M. (2012). Öznel iyi oluşun yapısı ve anababa tutumları, özsaygı ve sosyal destekle ilişkisi: Bir model sınaması. Uşak University Journal of Social Sciences, 5(1), 41–73.
Üngüren, E. (2007). Lise ve üniversitelerde turizm eğitimi alan öğrencilerin umutsuzluk ve kaygı düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi: Antalya’da bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Anabilim Dalı. Antalya.
Wood, A. M., Linley, P. A., Maltby, J., Baliousis, M. ve Joseph, S. (2008). The authentic personality: A theorical and empirical conceptualization and the development of the authenticity scale. Journal of Counseling Psychology. 55, 385-399.
Yalom, I. D. (1980). Existential psychotherapy. New York: Basic Books.
Yılmaz, İ. A.; Dursun, S.; Güzeler, E. G.; Pektaş, K. (2014). Üniversite öğrencilerinin kaygı düzeyinin belirlenmesi: bir örnek çalışma. EJOVOC: Electronic Journal of Vocational Colleges, 4(4), 16-26.
Yılmaz S.(2000). Hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinin benlik saygısı ve atılganlık düzeyi arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.