Türkiye’de Kırsal Yoksulluk ve Kırsal Yoksulluğu Azaltma Politikaları: Geyve İlçesi Araştırması

Ülkemizde 2000 sonrası dönemde yoksullukta ciddi azalmalar olmasına rağmen kırsal yoksulluk hala önemini korumaktadır. Bu çalışmanın amacı genellikle tarım ve hayvancılıkla geçinen kırsal kesimde yoksulluğun bazı nedenlerini tespit edip çözüm önerileri getirerek ülkemizde kırsal yoksulluğun azaltılmasına katkı sunmaktır. Araştırmada Sakarya ili, Geyve ilçesinde ilçe tarım müdürlüğü yetkilileri, zirai ilaç ve gübre bayileri ve bazı köylerde çiftçilerle gruplar halinde yüz yüze görüşülerek sorunlar yerinde tespit edilmeye ve çözüm yolları üretilmeye çalışılmıştır. Türkiye’de kırsal yoksulluk çoğunlukla küçük toprak sahibi çiftçiler ile başkalarına ait toprağı ortağına işleten ortakçılar ve topraksız köylüler arasında görülmektedir. Tarım arazilerinin parçalı olması nedeniyle maliyetler yükselmektedir. Kırsal kesimin başlıca gelir kaynağı olan tarımda girdi maliyetlerindeki artış hızının ürün fiyatlarındaki artış hızından yüksek olduğundan dolayı üreticilerin her geçen gün kazançlarının azaldığı görülmüştür. Araştırmada devletin tarım ve hayvancılığa bazı destekler vermesine rağmen bu desteklerin daha da geliştirilmesi ve çiftçilerin gelirlerini artırmaları için mutlaka örgütlenerek birlik oluşturmaları gerektiği sonucuna varılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Kırsal Yoksulluk, Yoksulluğun Azaltılması, Tarımın Geliştirilmesi, Sübvansiyonlar.

Rural Poverty and Policies and to Reduce Rural Poverty in Turkey: A Study on Geyve Province

Despite the serious decrease in poverty after 2000 in our country, rural poverty still maintains its significance. The aim of this study is to contribute to the reduction of rural poverty in our country by determining some of the causes of rural poverty, which generally lives on agriculture and animal farming, and suggesting solutions. In the research, it was tried to identify problems and find solutions by meeting face to face with district agriculture directorate officials, agricultural pesticide and fertilizer dealers and farmers in some villages in Geyve county of Sakarya province. Rural poverty in Turkey is seen mostly among smallholder farmers, sharecroppers who own the land of others and landless peasants. Costs were rising due to fragmentation of agricultural lands. In the agriculture, which is the main income source of rural areas due to the rate of increase in input costs in agriculture is higher than the rate of increase in product prices, it has been observed that the earnings of the producers are decreasing day by day. In the research, it was concluded although that the state provided some encouragement for agriculture and animal husbandry, they should absolutely necessary organize and form a union in order to further develop these supports and increase the revenue of the farmers.

Keywords:

: Rural Poverty, Reducing Poverty, Development Agriculture, Subventions,

PDF

___

Açıkgöz, R., Yusufoğlu, Ö. Ş. (2012). Türkiye‟de Yoksulluk Olgusu ve Toplumsal Yansımaları, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1(1), 76-117.

Aktan, C. C. (2002). Dünyada Ve Türkiye’de İnsani Yoksulluk, Yoksullukla Mücadele Stratejileri, Hak-İş Konfederasyonu Yayınları.

Arpacıoğlu, Ö., Yıldırım, M. (2011). Dünyada ve Türkiye’de Yoksulluğun Analizi, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(2), 60-76.

Ataç, Ela. (2011). Rural poverty Dynamics: An Evaluation on Agricultural Policies of Turkey, Gazi University Journal of Science, 24(3), 556-572.

Avcı, N. (2003), Yükselen Bir Değer Olarak Yoksulluk ve Türkiye, Yoksulluk Sempozyumu, Deniz Feneri Yayınları, Birinci Baskı,

Bozan, M. (2010). Yoksulluk Algısına Farklı Bir Bakış, Uluslararası Yoksullukla Mücadele Stratejileri Sempozyumu: Deneyimler ve Yeni Fikirler, Bildiriler Kitabı, SYDGM Yayınları, Cilt 1, 35-45.

Coşkun, M. N. (2012). Türkiye’de Yoksulluk: Bölgesel Farklılıklar ve Yoksulluğun Profili, Bölgesel Gelişme Stratejileri ve Akdeniz Ekonomisi, 181-198.

Coşkun, S., Tireli, M. (2008). Avrupa Birliğinde Yoksullukla Mücadele Stratejileri ve Türkiye, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Çelik Ateş, H. (2017). Kırsal Yoksulluk ve Sürdürülebilir Kırsal Kalkınma Politikaları, Akademia Disiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3 (1), 1-9.

Çilingiroğlu, N. (2009). Türkiye İstatistik Kurumu’nun 2002-2009 Yılları Arası Yoksulluk Bulguları, Toplum Hekimliği Bülteni, 28(3), 24-28.

DPT. (2007), Gelir Dağılımı ve Yoksullukla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013).

DPT. (2001), Gelir Dağılımının İyileştirilmesi ve Yoksullukla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı.

Engindeniz, S. (2001). Türkiye’de Tarım İşletmelerinin Arazi Genişliklerindeki Değişmelerin Sürdürülebilir Tarım Açısından Değerlendirilmesi, Türk-Koop Ekin Dergisi, 17, 50-54. https://dergipark.org.tr.

Er, S., Özçelik, A. (2012). Kırsal Yoksulluğun Giderilmesinde Temel Dinamik: Hayvancılık Sektörü, 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, 7-12 Eylül, 299-305.

Fırat, M. (2013). Gelişmekte Olan Ülkelerde ve Türkiye’de Yoksulluk, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 185-206.

Gönel, F. D. (2010). Kalkınma Ekonomisi, Ankara: Efil Yayınevi.

Gül, S. S., Gül, H. (1997). Yoksulluk ve Yoksulluk Sorununa Yaklaşımlar, Mülkiyeliler Birliği Dergisi, 21(199), 3-20.

Gülçubuk, B., Bayaner, A. (2012). Kırsal Yoksulluğun Azaltılmasında ve Küçük İşletmeciliğin Yaşamasında Kooperatifçiliğin Rolü, 10. Uluslararası tarım Ekonomisi Kongresi, 7-12 Eylül, Konya,

Gülçubuk, B., Aluftekin, N. (2006). Impact of International Agricultural Policies on Rural Poverty in Turkey, International Business & Economics Research Journal, 5(1), 995-1002.

İlter, M. S. (2019). Kırsal Kalkınmada Tarım ve Hayvancılığın Kırsal Yoksulluğu Azaltmadaki Etkileri, Yatağan’ın Sosyo-Ekonomik Yapısı ve Tarımsal Nitelikleri, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 19(44), 629-654.

Kabaş, T. (2010). Türkiye’de En Yoksul % 20‟nin Yoksulluk Profili, Gelir Dağılımı ve Tüketim Harcaması, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 192-218

Kartal, N., Demirhan, Y. (2014). Türkiye’de Kentsel Yoksulluğun Kırsal Nedenleri ve Çözüm Önerileri Üzerine, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 15(2), 135-254.

Kartal, N., Demirhan, Y. (2010). Kırsal Yoksulluktan Kentsel Yoksulluğa”, Uluslararası Yoksullukla Mücadele Stratejileri Sempozyumu: Deneyimler ve Yeni Fikirler, Bildiriler Kitabı, SYDGM Yayınları, Cilt 1, 567-577.

Memiş, H. (2014). Küreselleşme ve Yoksulluk İlişkisi, Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 5(1), 144-161.

Olhan, E. (2012). Türkiye’de Reformlar Kapsamında Yoksullaşan Tarım Sektörü, 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, 145-152.

Oğuz, C., Ergun, H., Küçükçongar, M., Kan, M., Kan, A., Demiröz, E. (2010). Türkiye’de Kırsal Alanda Tarımda Yoksulluk, Yoksulluğun Nedenleri ve Çözüm Önerileri: Konya İli Örneği, Uluslararası Yoksullukla Mücadele Stratejileri Sempozyumu: Deneyimler ve Yeni Fikirler, Bildiriler Kitabı, SYDGM Yayınları, Cilt 1, 287-298.

Önder, H., Şenses, F. (2006), İktisat, Siyaset, Devlet Üzerine Yazılar, Google. Com.

Örnek, İ. (2010). Türkiye’de Yoksulluğun Azaltılmasında Kırsal Kalkınma Stratejilerinin Etkinliği, Uluslararası Yoksullukla Mücadele Stratejileri Sempozyumu: Deneyimler ve Yeni Fikirler, 13-15 Ekim 2010, İstanbul: SYDGM Yayınları, 2. Baskı, Cilt 1, 273-285

Öztürk, Ş. (2008). Kırsal Yoksulluk, Türkiye Yoksulluk Çalışmaları, Ed: SALICI, A. D., İzmir: Etki Matbaacılık,

Öztürk, Ş. (2008a). Kırsal yoksulluk ve Neo-Liberal Ekonomi Politikaları, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(5), 605-634.

Şantaş, F. (2017). Yoksulluk Olgusu ve Türkiye‟de Yoksulluk ve Hane Refahının DHS Wealth Index ile Değerlendirilmesi, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(2), 23-42.

Taş, H. Y., Özcan, S. (2012). Türkiye‟de ve Dünya‟da Yoksulluk Üzerine Bir Araştırma, International Conference On Eurasian Economies, avekon.org/papers/544.pdf, 423-430.

Tatlı, H. (2013). Yoksulluk Ve Sosyal Sermaye, TRB1 Bölgesinde (Malatya, Elazığ, Bingöl, Tunceli) Bir Araştırma, Doktora Tezi, Erzurum.

TİGEM (2019). 2019 Yılı Hayvancılık Sektörü Raporu.

Tireli, M. (2009). Küreselleşme ve Yoksulluk: Birleşmiş Milletler (UNDP) ve Dünya Bankası Göstergeleri Işığında Bir Analiz, Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Ankara.

T.C. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı(2011). Kırsal Kalkınma Planı (2010-2013).

T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı İnternet sitesi, https://www.tarimorman.gov.tr/SGB/TARYAT/Belgeler/2020%20DESTEK%20BU%CC%88LTENI%CC%87.pdf (Erişim Tarihi, 02.01.2021).

TOBB(2013). Türkiye Tarım Sektörü Raporu.

Tokatlıoğlu, M., Selen, U., Leba, R. (2018). Küreselleşme Sürecinde Tarımın Stratejik Önemi ve Tarımsal Arz Güvenliğinin Sağlanmasında Devletin Rolü, Journal of Life Economics, 5(4), 151-176.

TÜİK. (2015). Yoksulluk Çalışması.

TÜİK. (2008). Tüketim Harcamaları, Yoksulluk Ve Gelir Dağılımı.

TÜSİAD. (2000). Türkiye‟de Bireysel Gelir dağılımı ve Yoksulluk, Avrupa Birliği ile Karşılaştırma, Aralık 2000, Yayın No. TÜSİAD-T/ 2000-12/295.

Yakışır, H., Zülfikar, B. Ş. (2013). 2000 Sonrası Türkiye’de Kırsal ve Kentsel Yoksulluk: Kırsal Yoksullukla Mücadele Uygulama Örnekleri, Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 17(2), 29-49.

Yavuz, F., Dilek, Ş. (2019). Türkiye Tarımına Yeniden Bakış, İstanbul: SETA Yayınları.

Yıldız, S. (2020). Tarımsal Pazarlama ve Tarımsal Kooperatiflerin Pazarlamadaki Yeri, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13(72), 879-893.

ISSN: 2757-6558
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 2020
Yayıncı: Şerif CANBAY

Arşiv

Sayıdaki Diğer Makaleler

BİST-100 Endeksi İle Döviz Kuru Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Türkiye Ekonomisi Üzerine Bir Uygulama

Sacit SARI

Türkiye’de Kırsal Yoksulluk ve Kırsal Yoksulluğu Azaltma Politikaları: Geyve İlçesi Araştırması

Niyazi Gümüş

Kredi Kararını Rasyonelleştirmede Finansal Analizin Rolü: Kuzey Irak’ taki Bankalar Örneği

Hoshmand ZRARİ

Ekonomik Büyüme, İnovasyon, Verimlilik ve Yenilenebilir Enerji Tüketiminin Çevre Kirliliği Üzerine Etkisi: Türkiye için Çevresel Kuznets Hipotezinin Analizi

Mehmet AYDIN, Tunahan DEĞİRMENCİ

Katılım Bankaları Kâr Payı Oranları ve Enflasyon İlişkisi: Fisher Hipotezi Bağlamında Nedensellik Analizi

Leyla ERGENE, Nurullah ALTINTAŞ