Attachment styles and degree of the psychological symptoms in women staying in a shelter for battered women or in their home where they were exposed to violence

kadınların %25’inin hayatını kaybettiğine ve son yedi yılda kadın cinayetlerinin yüzde 1400 oranında arttığına yönelik bulgular, sorunun önemini göstermektedir. Bu araştırmanın amacı, kadın sığınma evinde yaşayan fiziksel şiddet görmüş kadınlar ile eşiyle birlikte yaşayan fiziksel şiddet görmüş kadınların bağlanma biçimleri ve ruhsal belirti düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Bu araştırmanın örneklemini, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Psikolojik Danışmanlık Merkezlerinden hizmet alan, eşi ile birlikte yaşamaya devam eden, fiziksel şiddet görmüş 40 kadın ile İstanbul’da üç ayrı kadın sığınma evinde bulunan, fiziksel şiddet görmüş 41 kadın oluşturmuştur. Belirti Tarama Listesi (SCL-90), İlişki Ölçekleri Anketi ve sosyo- demografik form kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan kadınların ruhsal belirtileri incelendiğinde, her iki grupta bulunan kadınların somatizasyon, obsesif kompülsif özellikler, kişilerarası duyarlılık, depresyon, kaygı, öfke-düşmanlık, fobik anksiyete, paranoid düşünce, psikotizm, uyku ve yeme bozuklukları ve suçluluk duyguları ile ilgili belirtiler ve genel belirti düzeyinin yüksek düzeyde olduğu görülmektedir. Katılımcıların ruhsal belirtileri ve bağlanma stilleri arasındaki ilişki incelendiğinde, güvenli bağlanma ile obsesif-kompülsif özellikler, kişilerarası duyarlılık, depresyon, kaygı, öfke-düşmanlık, fobik anksiyete, paranoid düşünce, psikotizm ve genel belirti düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı ve ters yönlü ilişkiler bulunmuştur. Sonuç: Kadın sığınma evinde yaşayan ve şiddet görmüş kadınlar ile eşiyle birlikte yaşayan ve şiddet görmüş kadınların bağlanma biçimleri arasında istatistiksel bir fark bulunmamış; ancak eşinden şiddet gördükten sonra evi en az bir kez terk eden grubun güvenli bağlanma düzeyi, eşinden şiddet gördükten sonra evi hiç terk etmemiş olan gruba kıyasla daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca, güvenli bağlanan şiddet görmüş kadınlarda, ruhsal belirtiler de daha az görülmektedir. Sonuçta, güvenli bağlanma kadınların eşlerinden gördükleri şiddetle başa çıkmasını kolaylaştıran bir unsur olarak öne çıkmaktadır.

Kadın sığınma evinde yaşayan kadınlar ile şiddet gördüğü evde yaşamaya devam eden kadınların bağlanma biçimlerinin ve ruhsal belirti düzeylerinin incelenmesi

Objective: Surveys in Turkey revealed that one third of women were exposed to physical violence by their partners and 25% of them lost their lives. The rate of murdered women in the last seven years has increased more than 1400 times. These findings display the importance of the problem. This research has been planned to put forward the attachment styles and identify the psychological symptom levels of women who were subject to violence and living at shelters, and women who were living with their spouses. Method: The sample of this study consists of 40 women who were subject to physical violence and continue to live with their spouses in the service area of Istanbul Metropolitan Municipality Counseling Centers, and 40 women who were subject to physical violence and living in three women’s shelters in Istanbul. Symptom Check List (SCL-90), Relationship Scales Questionnaire and socio-demographic form were used for research. Results: The comparison between these two groups were examined. Levels of symptoms related with somatization, obsessive-compulsive features, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, anger-hostility, phobic anxiety, paranoid ideation, psychoticism, sleep and eating disorders, feelings of guilt were found high in both groups. The relationship between secured attachment styles and obsessive-compulsive features, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, anger-hostility, phobic anxiety, paranoid ideation, psychotic and general symptom profiles showed statistically significant negative correlation. Conclusion: According to attachment styles, there were no significant statistical differences between women exposed to violence and living at women’s shelters and women who are exposed to violence but still living with their husbands; but the secure attachment style is higher in whom left their home at least once after the violence, comparing to women who never left the house. Besides, psychological symptoms were lower in women who were exposed to violence and had a secure attachment. Therefore, secure attachment style is a component for women to handle husband violence.

PDF

___

1. WHO, World Report On Violence And Health: In Krug EG, Dahlberg LL, Mercy JA, Zwi AB, Lozano R (editors). Geneva: World Health Organization, 2002, 3-22.
2. Polat U. Çocuk ve Şiddet. 1. Baskı, Der Yayınları, İstanbul, 2001, 3-32. (Book in Turkish)
3. Subaşı N. Akın A. Kadına Yönelik Şiddet, Nedenleri Ve Sonuçları: İçinde Akın A (editör). Toplumsal Cinsiyet, Sağlık Ve Kadın. Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara, 2003; 231-247. (Book in Turkish)
4. Güleç Öyekçin D, Yetim D, Şahin EM. Psychosocial factors affecting various types of intimate partner violence against women. Turk Psikiyatri Derg 2012; 23:75-81.
5. Özkan İ, Böke Ö. Boşanma ile sonlanan evliliklerde kadının hedef olduğu saldırganlık. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 1997; 3:191-197. (Article in Turkish) 6. Dickstein LJ. Spouse abuse and other domestic violence. Psyhiatr Clin North Am 1988; 611-629.
7. Altınay A, Arat Y. Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet. 2. baskı, Metis Yayınları, İstanbul, 2008, 78-104. (Book in Turkish)
8. Karaçam Z, Çalışır H, Dündar E, Altuntaş F, Avcı HC. Evli kadınların aile içi şiddet görmelerini etkileyen faktörler ve kadınların şiddete ilişkin bazı özellikleri. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2006; 22:71-88. (Article in Turkish)
9. Güler N, Tel H, Özkan FT. Kadının aile içinde yaşanan şiddete bakışı. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2005; 27:51-56. (Article in Turkish)
10. Kesebir S, Kavzoğlu S, Üstündağ MF. Bağlanma ve psikopatoloji. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar 2011; 3:321-342. (Article in Turkish)
11. Çalışır M. Yetişkin bağlanma kuramı ve duygulanım düzenleme stratejilerinin depresyonla ilişkisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar 2009; 1:240-255. (Article in Turkish)
12. Prior V, Glaser D. Understanding Attachment & Attachment Disorders: Theory, Evidence, And Practice. London UK & Philadelphia USA: Jessica Kingsley Publishers: 2006, 15-24.
13. Barthlomew K, Shaver PR. Methods Of Assessing Adult Attachment: An İntegrative Overview: In Simpson JA, Rholes WS (editors). Attachment Theory And Close Relationships. New York: Guilford Press, 1998, 25-45.
14. Mikulincer M, Shaver PR. Attachment Patterns In Childhood: Structure, Dynamics And Change. New York: Guilford Press, 2007, 81-115.
15. Derogatis LR. SCL-90-R, Administration, Scoring and Procedüre Manuel for the Revised Version. Baltimore, MD: John Hopkins University, School of Medicine, Clinical Psychometrics Unit, 1977.
16. Dağ İ. Belirti Tarama Listesi’nin (SCL-90-R) üniversite öğrencileri için güvenilirliği ve geçerliliği. Turk Psikiyatri Derg 1991; 2:5-12. (Article in Turkish)
17. Sümer N, Güngör D. Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi 1999; 14:71-106. (Article in Turkish)
18. Vahip I, Doğanavşargil Ö. Aile içi fiziksel şiddet ve kadın hastalarımız. Turk Psikiyatri Derg 2006; 17:107-114. (Article in Turkish)
19. Ergin BE. Kişilerarası Problem Çözme Davranışı, Yetişkinlerdeki Bağlanma Biçimleri Ve Psikolojik Rahatsızlık Belirtileri Arasındaki İlişkiler. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji Anabilim Dalı, Ankara, 2009. (Article in Turkish)
20. Murphy B. Bates GW. Adult attachment styles and vulnerability to depression. Pers Individ Diff 1997; 22:835-844.
21. Meyers S. Personality correlates of adult attachment styles. J Soc Psychol 1998; 138:407-419.